(Digital art Courtesy: Hiral Varun)
Firat Brhmasthanam temple at Kodungallur. Brahmasthanam temple is of unique design conceived and consecrated by Amma. It contains a 4-faced murti (Shiva, Ganesha, Devi and Rahu (Murugan) on each side.
(L) Paripally Orphanage those days (R) Brhmacharinis conducting prayer with orphan children.
Mata Amritanandamayi Center (MA Center) at San Ramon, USA.
Swami Dhruvananda of Sri Ramakrishna Tapovanam with Amma in the preparation for Vraja Homa. (He is now a resident of Amritapuri Ashram since 2018)
Amma gives Sanyasa to Br. Balu – Swami Amritaswarupanandapuri.
Front elevation of Amritapuri Ashram Kali temple. It took almost 5 years to complete the construction. The upper floors have residential quarters and rooms for other ashram activities. The presiding deity is Bhavatarini Kali (some what similar to Bhavatarini Kali of Dakshineswar Kali temple)
Kali Sannidhi and meditation Hall of the Amritapuri Kali temple.
Huts for Brahmacharis – behind current Kali Temple (in the current big hall area).
Entrance to the A-Block of AIMS – Amrita Institute of Medical Sciences, Edappally, Eranakulam.
Amrita Kripa Hospice, Mumbai
Swami Amritatmananda Puri Swami Ramakrishnananda Puri
Swami Purnanamritananda Puri Swami Pranavamritananda Puri
Swami Amritagitananda Puri Swamini Atma Prana
Thiruvannamalai is a reasonably big town. There are plenty of hotels to suit various budgets. If you want to stay in some Ashrams (like Ramanasramam, Yogi Ramsurath Kumar Ashram, Seshadri swamigal ashram etc) you have to make advance inquiries. Search and get details from the respective websites. Ramanasramam normally puts the condition that those who intend to stay there should be devotees of Ramana Maharshi.
Food is generally good in most Tamil Nadu towns, but they will be predominantly south Indian. If you look for north Indian food, do Google search and locate appropriate hotels to stay.
For going to Annamalayar Temple or for ‘girivalam’ (Giri Pradakshina), modest Indian dress code is desirable. For men the dress code is Shirt & full trouser, Dhoti or Pyjamas with upper cloth. For women the preferred dress code is saree or half-saree with blouse or chudidhar with pyjama and upper cloth.
Thiruvannamalai is normally a hot place. October, November, December are rainy seasons. I don’t think it rains heavily in Thiruvannamalai. December, January and February are nice, reasonably cool times. Not so cool needing sweaters! But if you intend to go on Girivalam early morning in these months, some extra protection may be needed. Once the sun comes out bright, it gets hot.
I noramally prefered starting the girivalam early morning by 4 AM , and ending by 10 AM. Girivalam should mean walking only. Taking a round in two-wheeler, auto, or taxi is of no use. If you are staying somewhere in the route of Girivalam, you can start from there and end there. (I normally stayed at Ramanasramam and started and ended my pradakshina at it, after visiting the Temple which is in the route). Many people begin the walking from Arunachala temple and end it there.
(picture courtesy: Temples In India Info )
There is yet another temple known as the Adi Annamalayar temple somewhere at half the travel route. It requires a little extra walk from the girivalam path to reach the temple and comeback to track. There are several small lingas to worship en route.
Almost half of the girivalam route actually constitutes a couple of busy main roads of Thiruvannamalai. The other side is more peaceful, scarcely crowded, with much less traffic. It is more scenic, greener, rural and serene. It is also a tarred road only.
You can carry drinking water with you and some fruits and snacks if you prefer. You will find lots of alms seekers en route and, if you prefer to donate some money to them and also to the small-temple priests, please carry loose cash in small denominations.
The ideal way to undertake girivalam is to go alone, chanting your mantra and filling your mind with devotion. Ramana Maharshi recommends slow walking. He says girivalam is walking-meditation. Of course the Arunachala hill is always there in your vicinity as you walk around, and the hill is verily the physical manifestation of Lord Shiva.
If you are going with a company, it is better to avoid unnecessary chitchatting and concentrate on chanting your mantra.
Many people say that doing girivalam on the full moon night is highly rewarding. But it will be an extremely crowded affair, with lots of noise and commercial distractions. I personally prefer to avoid it, since the girivalam is meant for personal spiritual experience, and not to be treated as a picnic or fair.
All the best to you for a peaceful and spiritually enriching pilgrimage.
[Foreword: In this part 1 of Amma’s biography, we have covered her life and activities up to her age of 34. In part-2, age 35 to 60, and in Part-3, age 61 onwards are covered. Links to Part-2 and Part-3 are given at the bottom of this article].
== Oil painting == Lord Krishna appears before Amma and merges in her. Amma realizes her oneness with Krishna.
== Oil painting == Amma reveals her Krishna Bhava to people gathered to listen to Srimad Bhagavatam.
== Oil painting == Sudhamani ordered out of the house; Animals and birds give her company in the open.
. . . . . .
Smiling, She became a Divine Effulgence
And merged in me. My mind blossomed,
Bathed in the many-hued light of divinity
And the events of millions of years gone by
Rose up within me. Thenceforth,
Seeing nothing as separate from my own Self
And merging in the Divine mother
I renounced all sense of enjoyment
Mother told me to ask people
To fulfill their human birth.
Therefore I proclaim to the whole world
The sublime truth that She uttered
‘oh man, merge in your Self!”
. . . . . . . . .
Sudhamani resolves to dedicate her life totally to mitigate the suffering of the people and serve one and all as embodiments of God.
Amma with Prabhakara Siddha Yogi
Swami Turiyamritananda Puri (Br. Unnikrishnan) was the earliest permanent resident of the ashram who came in 1976.
> Click this picture to see the video clipping showing Amma licking the wounds in Dattan’s body and face
.
The readers coming to this answer perhaps know already about Amma, Mata Amritanandamayi Devi, a living Sadguru among us, who has devotees, followers and admirers in millions across the globe.
Her thousands of earnest devotees and spiritual seekers know her as an Avatar – a divine incarnation of mother Parashakti; She is a Brahma gnyani; a true yogi; a jivan mukta. For many western devotees, she is a living proof that Jesus Christ did exist. She is like a large ship that can take numerous earnest devotees who have unconditionally surrendered to her across the sea of samsara.
There are thousands of devotees across the globe who have taken Mantra Diksha from her and chant their mantras regularly and engage in earnest spiritual practices.
Which Mantra does Amma give as Diksha?
Amma accepts earnest devotees from any walk of life, from any sect of Hinduism (be Vaishnavas, Shaivas, Shaktas or whatever), having whatever Ishta Devatas (favourite God forms) they love. To suit their taste and leaning, Amma gives mantras of their respective ishtas (Like Shiva Mantra, Vishnu mantra, Rama mantra, Krishna mantra, Gayathri Mantra, Devi Mantra and so on). In fact, Amma gives diksha to Christians, Buddhists etc. too, with mantras to suit their respective faiths and tastes.
There are plenty of Amma devotees for whom Amma herself is their Ishta. For them, Amma gives mantra originating from her own name too. In other words, Amma encourages and guides people to progress spiritually through their respective faiths, and there is nothing like a cult-feeling associated with her Mantra diksha.
In Mata Amritanandamayi Math, no one other than Amma is authorized to give Manta diksha.
When and where do you get diksha from Amma?
Amma’s ashram headquarters is in Amritapuri, Kerala, India. Before Corona pandemic, Amma used to be travelling across India and the worldduring major part of every year over the last 3 decades. However since 2020 (till the date in which this post is originally written) Amma has been staying in Amritapuri Ashram only.
Wherever Amma’s darshan programs get conducted (be it in Amritapuri or whatever place Amma visits), people, while receiving Amma’s darshan (which is her loving hug) can request Amma for Mantra Diksha. Amma instantly knows the past, present and future of a devotee the moment she hugs him, and depending on the person’s ripeness for receiving the mantra, she may accept the request. Please note that she may not respond with yes to some people; she may tell some people to come back to her in future with the request.
The truth is that, nowadays, out of her extreme compassion, Amma normally agrees to give Mantra diksha to a vast majority of people who make the request, unmindful of their spiritual limitations or shortcomings.
Once Amma’s nod is obtained, the person will be taken to a designated Sanyasi of the Ashram who interacts with the person to get information about his Ishta Devata (Favorite deity) on whom he wants the mantra. Then he gives the respective Mantra Card (associated with that deity) along with an instruction card. He gives necessary guidelines further.
The person is to wait, till Amma finishes giving darshan to all the devotees who have taken darshan tokens that day.
Please note that this wait may be quite long. Thousands of devotees come to Amma to take her darshan and the darshan program may extend till midnight or even till early hours of the next morning.
Except for this waiting, the Diksha process is rather an extremely simple and quick affair with virtually no procedural strings attached. People waiting for taking Mantra diksha will be taken to Amma, after she completes giving darshan (i.e. hugs) to all those who had come to her on that day/ night. The sanyasi assisting in diksha will tell Amma on what Ishta Devata the person wanted the mantra (by looking at the Mantra Card). Amma will hug the person and utter the respective mantra in his ear. She will then shower flower petals on the person’s head.
The ceremony is over!
Any further clarifications or instructions, if any (more than what is given in the Instruction sheets) can be had from the sanyasi assisting in diksha.
Please note
Generally, there are no strict dos and don’ts specified. People are expected to chant the mantras as much as possible, whenever possible, wherever possible. Chanting with earnest devotion and sincerity will bring more dividends. Regularity and earmarking specific time for chanting and meditation are encouraged. As Amma gives lots of significance to Lalita Sahasranama chanting, Amma’s devotees are always encouraged to learn Lalita Sahasranama and do the parayana or archana regularly.
ஸ்ரீ ராமகிருஷ்ண பரமஹம்சர் ஒரு மகாத்மா மாத்திரமல்ல, அவர் ஒரு அவதார புருஷரும் கூட. தனது நெருங்கிய பக்தர்களுக்கு, தாம் ஒரு அவதாரம் என்பதை அவர் வெளிப்படுத்தியிருந்தார். இந்து மதத்தில், அவரைப் பெரிதும் போற்றுவதற்கான பல காரணிகள் உள்ளன, அவற்றில் சிலவற்றை இங்கே சுருக்கமாகக் காண்போம்:
“ஓம் நமோ பகவதே ஸ்ரீ ரமணாய“
இன்னும் சொல்லாமல் விட்ட சம்பவங்கள் பலவும் உண்டு.
மகாத்மாக்களின் வாழ்க்கை லீலைகளை நினைத்து நினைத்துப் பார்ப்பதே ஓர் ஆனந்தமான தியான அனுபவம் போலத்தான்.
“ஓம் நமோ பகவதே ஸ்ரீ ரமணாய“
-=0()0=-
Sri Ramakrishna Paramahamsa’s teachings virtually cover the entire gamut of Hinduism and its various facets. It is very difficult to consolidate his core teachings to a few lines. Anyhow I will make a humble try:
We can go on with more, but let me stop with the above.
(Source: Sri Ramakrishnarin amutha mozhikaL – Tamil)
எப்போதெல்லாம் பூமியில் நல்லோர்கள் துன்பத்துக்கு உள்ளாகிறார்களோ, தீயோரின் கைகள் மேலோங்கித் தர்மம் நிலை குலைகிறதோ அப்போதெல்லாம் இறைவன் அவதரித்து வருகிறார் என்பது இந்து மதத்தின் முக்கியமான நம்பிக்கைகளில் ஒன்று.
அவதாரம் என்றாலே ‘இறங்கி வருதல்’ என்றுதான் பொருள். அவசியமான தக்க சமயம் வரும்போது இறைவன் அவதரித்து வருகிறார் என்கிற செய்தியை பகவான் கிருஷ்ணரும் பகவத் கீதையில் “யதா யதாஹி தர்மஸ்ய….” எனும் சுலோகத்தில் தெளிவாகக் கூறியுள்ளார்:
“அர்ஜுனா, எப்போதெல்லாம் தருமம் குன்றி அதர்மம் மேலெழுகிறதோ அப்போதெல்லாம் நான் அவதரிக்கிறேன்; சாதுக்களைக் காத்து, தீயோரை அழித்து தர்மத்தை நிலை நாட்ட யுகம் தோறும் நான் வந்துதிக்கிறேன்” (ப.கீ. 4-7,8)
இறைவன் மனித வடிவெடுக்காது வேறு வடிவில் அவதரித்து வந்த (மச்சாவதாரம், கூர்மாவதாரம், நரசிம்மாவதாரம் போன்ற) அவதாரக் கதைகளையும் நமது இதிகாச புராணங்கள் விவரித்துள்ளன.
இந்துமதத்தின் அடிப்படையில் கடவுள் ஒருவரே. அவரை உபநிடதங்கள் ‘பிரம்மம்’ என்கின்றன. அந்தப் பிரம்மம் பெயர்-உருவங்களுக்கு அப்பாற்பட்டது. எங்கும் பரந்தது; எல்லாவற்றிலும் உள்ளது; எல்லாவற்றையும் தன்னுள் அடக்கியது. பார்க்கப் போனால் இந்தப் பிரபஞ்சத்தில் உயிருள்ள, உயிரற்ற அனைத்துமே அந்தப் பிரம்மத்தின் வெவ்வேறு விதமான வெளிப்பாடே. அந்தப் பிரம்மம் அணுவைக்காட்டிலும் நுண்ணியது; அதே சமயம் பிரம்மாண்டத்திலும் பிரம்மாண்டமானது.
ஆக, பிரம்மத்தில் எல்லாமே அடங்கியதால், பல்வேறு பெயர்-உருவத்துடன் கூடிய (ஈசுவரன் எனப்படும்) வழிபாட்டு தெய்வங்களும் அந்தப் பிரம்மத்தின் வெளிப்பாடே.
படைப்புக் கடவுளான பிரம்மா, காக்கும் கடவுளான விஷ்ணு, அழிக்கும் கடவுளான சிவன் எனும் மூன்று பிரதான தெய்வங்கள் இந்துமதத்தில் நாம ரூபங்களோடு கற்பிக்கப் பட்டுள்ளனர்.
அதில் விஷ்ணுவையே அந்தப் பரப் பிரம்மமாகக் கொண்டாடி வழிபடுவோர்கள் வைஷ்ணவர் எனப்படுகின்றனர். படைக்கும் கடவுளான பிரம்மாவே (படைப்புத் தொழிலை செய்வதற்காக) அந்த விஷ்ணுவின் நாபியிலிருந்து விஷ்ணுவால் தோற்றுவிக்கப் பட்டவர்தாம் என்பது வைஷ்ணவர்கள் கொள்கை.
சைவ சம்பிரதாயப்படியோ, சிவனே அந்த பரப் பிரம்மம். அவரே எல்லாம். அவரது அடியும் முடியும் கூட பிரம்மா விஷ்ணுவுக்கு எட்டமுடியாதவை என்று சைவ புராணங்கள் கூறும்.
அவ்வாறே சக்தியை பரப் பிரம்மமாகக் கொண்டாடும் சாக்தர்கள், பிரம்மா, விஷ்ணு, சிவனைப் படைத்ததே அந்த சக்திதான் என்பார்கள்.
நம்பிக்கைகள் எப்படி இருந்தாலும், பிரம்மா, விஷ்ணு, சிவன் எனும் பிரதானக் கடவுளர்கள்; அவதாரங்கள் அல்ல.
(ஆயினும் ஒரு சில சாத்திரங்களில் இம்மூன்று தெய்வங்களையும் ‘குணாவதாரங்கள்’ என்று குறிப்பிடுவதும் உண்டு. சத்வம், ரஜஸ், தமஸ் எனப்படும் பிரகிருதியின் முக்குணங்களில் பிரம்மா சத்வகுண அவதாரமாகவும், விஷ்ணு ரஜோ குண அவதாரமாகவும், சிவன் தமோகுண அவதாரமாகவும் உருவகப் படுத்துவர்).
ஆயினும் இவர்கள் மானிடப் பிறவிகள் அல்லர்; பிறப்பு இறப்பு அற்ற நித்திய தெய்வங்களாகவே கூறப்படுகின்றனர். புராணங்களில் இவர்களின் செயல்பாடுகளைப் பற்றி கூறப்படும் கதைகள், ஈசுவர லீலை என்பதாக அறியப்படும்.
விஷ்ணுவின் அவதாரங்கள்
நமது புராணங்களின் படி (விஷ்ணு புராணம், பாகவத புராணம் போன்றவற்றில்) பகவான் விஷ்ணுவே பற்பல அவதாரங்கள் எடுத்து உலகியரை இரட்சிக்க வருகிறார் என்று கூறுகின்றன. அவற்றில் பத்து அவதாரங்கள் சிறப்பாகக் குறிப்பிடப் படுகின்றன. அவை:
(1) மத்ஸ்யாவதாரம் (2) கூர்மாவதாரம் (3) வராகாவதாரம் (4) வாமனாவதாரம் (5) நரசிம்மாவதாரம் (6) பரசுராமாவதாரம் (7) ராமாவதாரம் (8) கிருஷ்ணாவதாரம் (9) பலராமாவதாரம் (10) கல்கியாவதாரம்.
பலராமருக்குப் பதில் புத்தரை அவதாரமாகச் சொல்வதும் உண்டு. கல்கி அவதாரம் இனிமேல்தான் கலியுகத்தில் நிகழவிருக்கிறது என்பது நம்பிக்கை.
அவதாரங்கள் பத்துக்குள் அடங்குவதல்ல
ஆயினும், இந்துமதப் புராணங்களிலேயே தலையாயதாகவும், பக்தி, ஞானம் இரண்டையும் சிறப்பாக விளக்கும் புராண நூலாகவும் கூறப்படும் ஸ்ரீமத் பாகவத புராணத்தில் மேற்கண்ட 10 அவதாரங்களுக்கும் உபரியாய் மேலும் 17 அவதாரங்கள் குறிப்பிடப் பட்டுள்ளனர். இவர்களது சரித்திரங்களும் பாகவதத்தில் தரப்பட்டுள்ளன. (ஆக 27 அவதாரங்கள்). அந்த அவதார புருஷர்கள்:
(11) சனகர் (12) சனந்தர் (13) சனாதனர் (14) சனத்குமாரர் (15) நாரதர் (16) நரர் (17) நாராயணர் (18) கபிலர் (19) தத்தாத்ரேயர் (20) யாக்ஞர் (21) ரிஷபர் (22) பிருது (23) மோஹினி (24) கருடன் (25) தன்வந்திரி (26) வியாசர் (27) புத்தர்.
அவதாரத்தில் தெய்வீக வெளிப்பாட்டின் அளவு – பூர்ணம், அம்சம், கலை
நமது சில சாத்திரங்களில் படைப்பிலுள்ளவற்றில் வெளிப்படும் இறை சக்தி பற்றிக் குறிப்பிடும்போது ‘கலை’ எனும் ஓர் அளவைக் கூறுவதுண்டு. அதன்படி, செடி கொடிகளுக்கு 2 கலை, மிருகங்களுக்கு 2 – 3 கலை, சாமானிய மனிதர்களுக்கு 5- 6 கலை, ரிஷிகளுக்கும் மகாத்மாக்களுக்கும் 7 – 8 கலை என்றெல்லாம் சொல்வார்கள். ராம அவதாரம் 12 கலை; கிருஷ்ணாவதாரம் 16 கலை என்பார்கள். 16 கலை அளவுள்ள கிருஷ்ணாவதாரம் பூர்ணாவதாரம் (முழுமையான அவதாரம்) எனக் குறிப்பிடப்படுகிறது.
இவை தவிர, இறைவனின் ஒரு அம்சம் மாத்திரம் வெளிப்படும் அவதாரங்கள் அம்சாவதாரங்கள் எனப்படுகின்றனர். அதன்படி, மச்ச, கூர்ம, வராக, பலராம அவதாரங்களை அம்சாவதாரங்கள் என்பார்கள். ராமாயணத்தில் வரும் லக்ஷ்மண, பரத சத்ருக்கினர்களும் விஷ்ணுவின் அம்சமாகப் பிறந்தவர்களே.
மேலும் சக்தி ஆவேச அவதாரங்கள் என்றும் ஒரு வகை சொல்லப்படுகிறது. இறைவனின் உக்கிரமான சக்தி இந்த அவதாரங்கள் மூலம் வெளிப்பட்டு பெருமளவில் அழிக்கும் சக்தி வேலை செய்யும். பரசுராமர் அவதாரம் சக்தியாவேச அவதாரமாகக் குறிப்பிடப் பெறுகிறது. நரசிம்மாவதாரமும் அவ்வாறே.
அவதாரங்கள் எண்ணிக்கைக்குட்பட்டவை அல்ல
அவதாரங்கள் எண்ணிலடங்கா என்றும் ஸ்ரீமத் பாகவதம் குறிப்பிடுவதாக ஸ்ரீ ராமகிருஷ்ண பரமஹம்சர் கூறுவதுண்டு. அது மெய்யாகவே இருக்க வாய்ப்பிருக்கிறது. காரணம் இறையவதாரங்களைப் பற்றி (10 அவதாரங்கள், 27 அவதாரங்கள் என்றெல்லாம்) குறிப்பிடும் புராணங்கள், ஆயிரக்கணக்கான ஆண்டுகளுக்கு முன்னர் எழுதப் பட்டவை. எப்போதெல்லாம் தர்மம் தாழ்ந்து அதர்மம் மேலோங்குகிறதோ அப்போதெல்லாம் அவதாரம் நிகழ்கிறது என்கிற கூற்றின்படி பார்த்தால், புராண காலத்துக்குப் பிற்பாடும் அவதாரங்கள் நிகழ்ந்து கொண்டே தான் இருந்தாகவேண்டும் என்பது தெளிவாகிறது.
அவதார புருஷர்கள்
அப்படிப் பிற்காலத்தில் வந்த சில மகாத்மாக்கள் பக்தர்களால் அவதார புருஷர்களாகக் கொண்டாடப் பெறுகின்றனர். மெய்யான ஆன்மீக நாட்டம் உள்ள சாதகர்கள், நமது பண்டைய சாத்திர நூல்களுக்கும், புராணங்களுக்கும் கொடுக்கப்படும் அதே முக்கியத்துவத்தை இவர்களது போதனைகளுக்கும் வாழ்க்கை சரிதங்களுக்கும் அளிக்கிறார்கள்.
அவர்களில் சிலர்:
இவர்களில் பலரும் தம் தாய் மொழியிலேயே, சாமானியருக்கும் புரியும் வகையில் மிகவும் எளிமையாகத் தமது உபதேசங்களை நல்குவர். ஆயினும் இவர்களது வாக்குகள் நமது பண்டைய சாத்திரங்களின் சாரமேயன்றி வேறில்லை என்பதை சான்றோர் அறிவர்.
இவர்களது எளிய மொழிகள் சிக்கலான சாத்திரங்களுக்கும் தெள்ளிய விளக்கங்களாக அமையும். அது மட்டுமல்லாது, கால தேச மாற்றங்களுக்கு ஏற்ப சனாதன மதத்தில் சில மாற்றங்களையும் புதிய பாதைகளையும் உருவாக்கித் தம் பக்தர்களை வழிநடத்துவர் இந்த அவதார புருஷர்கள்.
இவர்களில் சிலர் சுயம்புக்கள். அதாவது பிறவியிலிருந்தே ஞானம் பெற்றவர்கள். ஆயினும் அவதார புருஷர்கள் சிலர் தம் இளம் சாதனா காலத்தில் ஒரு குறிப்பிட்ட தெய்வ ரூபத்தை பக்தி செய்தவர்களாகவும், ஒரு குறிப்பிட்ட ஆன்மீகப் பாதையைக் மேற்கொண்டவர்களாகவும் இருந்து தம் இறை நிலையை எத்தியதாகவும் நாம் அவர்கள் சரிதத்தில் காண்போம்.
ஆனால் நிறை நிலை பெற்ற அவர்கள் பெரும்பாலும் மதங்கள், உட்பிரிவுகள், சாதி, இன வட்டங்களின் எல்லைகளைக் கடந்து நின்று, அனைத்து வகை மக்களையும் ஈர்க்கும் ஓர் தெய்வீக அன்பின் வடிவங்களாகவே இருப்பார்கள். பல்வேறு ருசிகள், வாசனைகள், வேறுபாடுகளைச் சுமந்து கொண்டு தம்மிடம் வரும் அன்பர்களுக்கு அவரவர்களுக்கு ஏற்ற ஆன்மீக மார்க்கத்தைக் காட்டியருளுபவர்களாக விளங்குவார்கள். அறிவியலுக்கோ, பகுத்தறிவுக்கோ எட்டாத எத்தனையோ அற்புதங்களை இவர்கள் தம் பக்தர்களின் வாழ்க்கையில் நிகழ்த்திக் காட்டி தம்மைச் சரணடைந்தவர்களின் சிரத்தை, பக்தி, விசுவாசத்தைத் திடப்படுத்தி ஆன்மீக வாழ்வில் முன்னேற ஒளி நல்குவார்கள்.
பக்தர்கள்கள், ஆன்மீகத் தேடல் மிக்க சாதகர்களைத் தவிர, கள்ளம் கபடமற்ற உள்ளம் கொண்ட சாமானிய மக்களும் கூட அவதார புருஷர்களால் பெரிதும் ஈர்க்கப் பட்டு வந்து அவர்களைச் சரணடைந்து, அவர்களின் அருளால் தம் உலகியல் வாழ்வில் வரும் கஷ்டங்கள், நோய்கள், பிரச்சனைகள், துக்கங்களுக்கு எளிதில் தீர்வுகாண்பார்கள். தாம் பெற்ற அத்தகைய அற்புதமான நிவாரணங்கள் மூலம் அவர்களது இறை நம்பிக்கை திடமாகி, அவர்களும் காலப் போக்கில் ஆன்மீகப் பாதையில் அடியெடுத்து வைக்கும் பக்குவம் பெறுவார்கள்.
கவனிக்க — ஞான மார்க்கத்தில் அவதாரம் எனும் பேச்சுக்கு இடமில்லை
நமது இந்து மதத்தின் அத்வைதக் கோட்பாட்டை வலியுறுத்தும் ஞான மார்க்கத்தில் ஜீவாத்மாவும் பரமாத்மாவும் வேறு வேறு அல்ல. படைப்பில் உள்ள அனைத்துமே இறைவனே; மாயையினாலும் அகங்காரத்தாலும் பீடிக்கப்பட்டு ஜீவன் தன்னை இறைவனிடமிருந்து வேறாய் எண்ணும் அஞ்ஞானத்தினால் பேதத்தைக் காண்கிறான். அந்த அஞ்ஞானம் போனால், தான் இறைவனேயன்றி வேறில்லை என்பதை ஜீவன் உணர்வான். ஆக, நாம் எல்லாருமே அடிப்படையில் இறை சொரூபமே. ஆகவே எவரோ ஓரிருவர்தான் அவதார புருஷர்களாய் வருகிறார்கள் என்கிற கோட்பாடு ஞான மார்க்கத்தில் இல்லை! நாம் எல்லாருமே அவதாரங்கள் தான்!
ஆனால் (நான் வேறு இறைவன் வேறு) எனும் துவைத உணர்வை ஏற்கும் பக்தி மார்க்கத்தில் அவதாரம் ஓர் முக்கியமான விஷயமாகிறது. பக்தர்கள் இறைவனுடன் கூடி வாழ்ந்து அவன் லீலைகளைக் கண்டு ஆனுபவித்து ஆனந்திக்கும் பேறைத் தரவே இறைவன் அவதரித்து வருகிறான்.
அவதார புருஷர்களை எல்லோராலும் அடையாளம் காணமுடியாது
இறைவனின் மாயா விளையாட்டில் இதுவும் ஓர் முக்கியமான நிதர்சனமே!
இன்று நாம் இறையவதாரங்களான ராமரையும் கிருஷ்ணரையும் தெய்வமாகக் கொண்டாடினாலும், அவர்கள் அவதரித்த காலத்தில் அவர்களை எதிர்த்தவர்களும், விமரிசித்தவர்களும் அவதூறு பேசியவர்களும் இருக்கத்தான் செய்தார்கள்!
பொதுவாகவே மிகப் பரவலாய் பலருக்கும் இறைவனை ஏதோ தொலை தூரத்தில் ஆகாயத்தில் ஒரு வைகுண்டத்திலோ, சுவர்க்கத்திலோ, பர மண்டலத்திலோ, கைலாயத்திலோ இருப்பதாக ஒப்புக்கொள்வது தான் எளிதாக இருக்கிறது. அடுத்தபடியாக, இறைவனின் வெவ்வேறு ரூபங்களையும், ஆயிரக்கணக்கான ஆண்டுகளுக்கு முன் மனித வடிவில் வாழ்ந்த அவதாரங்களான ராமரையும், கிருஷ்ணரையும் கோவில்களில் விக்கிரக வடிவில் கும்பிட்டு வணங்கிப் போவதே ஏற்புடையதாக இருக்கிறது. நிகழ் காலத்தில், நம்முள் ஒருவராக ரத்தமும் சதையும் கொண்ட மனித வடிவில் ஒருவரை இறைவனாகக் காண்பது ஒப்ப முடியாமல் இருக்கிறது!
வரையறைக்கு உட்பட்ட தன் சிற்றறிவை வைத்துக்கொண்டு, மகாத்மாக்களை எடை போட்டு அவர்களை இழித்துப் பேசுவதும், அவதூறுகளைக் கூறுவதும், ஏமாற்றுப் பேர்வழிகள், பாமர மக்களிடம் மூட நம்பிக்கையை வளர்த்து முட்டாளாக்குபவர்கள், பகுத்தறிவுக்கு ஒவ்வாதவர்கள், போலிச்சாமியார்கள் என்றெல்லாம் சொல்லியும் எள்ளி நகையாடுபவர்கள் பலர் உண்டு.
சமீப காலத்தில் வாழ்ந்து செத்துப் போன மகாத்மாக்களைக் கூட ஒரு வேளை ஒப்புக்கொண்டாலும் கூட, உயிரோடு வாழும் அவதார புருஷர்களை இவர்கள் ஒப்புக்கொள்ளவே மாட்டார்கள்!
ஸ்ரீ ராமகிருஷ்ணர் அவதாரங்கள் பற்றிக் கூறும் கருத்துகள் மிக முக்கியமானவை
தம்மை ஓர் அவதாரமாக தம் அந்தரங்க பக்தர்களிடையே வெளிப்படுத்திய ஸ்ரீ ராமகிருஷ்ண பரமஹம்சர், இறை அவதாரம் பற்றிப் பல பொன்னான கருத்துகளை மிக எளிமையாகத் தம் உபதேசங்களில் தந்திருக்கிறார். அவற்றில் சிலவற்றை இங்கு காண்போம்:
-=0()0=-
இதற்கு விரிவான பதில் அளிக்கவேண்டும்.
ஸ்ரீ ராமகிருஷ்ண பரமஹம்சர் ரூபாய் நாணயத்தைத் தொட முடியாதவராய் இருந்தார். தொட்டால் அவர் கை முறுக்கிக்கொள்ளும்! பரிபூரணத் துறவின் அடையாளமாக அவர் வாழ்ந்தார். ஸ்ரீ ராமகிருஷ்ணரின் மிகப் பெரும் தாக்கம் எது என்று சாரதாதேவியாரைக் கேட்டபோது அவர் தந்த பதில் என்ன தெரியுமா?, “அவரது பரிபூரணத் துறவு!”
ஆன்மிகம், சமுதாயத் தொண்டு, கல்வி, மருத்துவம், பெண்கள் முன்னேற்றம் என்று அம் மடம் மிகப்பெரும்அளவில் விரிந்து பரந்தது. விவேகானந்தரின் இத்தகைய செயல்பாடுகளைப் பற்றி அன்னை சாரதாதேவியிடம் சிலர் புகார் போலச் சொன்னபோது அவர் சொன்னது, “நரேன் சரியாகத்தான் செய்கிறான்”!
காசையே கையால் தொட முடியாத ஓர் மகா அவதார புருஷரின் உள் வழிகாட்டலில் படியேதான் விவேகானந்தர் செயல் பட்டார். அது காலத்தின் கட்டாயம். இந்தியாவில் கிருத்துவ மதபோதகர்கள் கல்வி, மருத்துவ சேவை இவற்றை முன் வைத்து சாமானிய மக்களை ஈர்த்து மத மாற்றம் செய்து சநாதன தர்மம் நலிந்து போகும் சூழலில், இந்து மத மடங்கள் பழைய பஞ்சாங்க முறைகளை மாற்றிக் கொள்ளவேண்டிய காலச் சூழல் அது.
ஆன்மீகம், பக்தி, தியானம் சேர்ந்த ஆன்மீக சாதனைகளோடு கூடவே, அவற்றின் ஓர் அங்கமாக சமுதாயப் பணி செய்து, சாதிக்கொடுமைகளால் நலிபவரைக் கல்வியில் உயர்த்தி, ஏழைகளுக்கு வேலை வாய்ப்பை உருவாக்கி, பசித்தவனுக்கு சோறு ஏற்பாடு செய்து, வெள்ளம், பஞ்சம் நிலநடுக்கம் என்று பாதிக்கப் பட்டவர்களுக்கு நிவாரணம் நல்கி என்று கர்மயோகமாகச் செயல் படும் பெரும் மாற்றம் இந்து மதத்தில் வந்தது. அதுவும் இறை இச்சையே.
இப்படித் தான் காலா காலமாக இந்துமதம் தன்னை அவ்வப்போது புதுப்பித்துக்கொள்வது வழக்கம். ஏதோ பூதம் உட்புகுந்ததுபோல ஊண், உறக்கம் பற்றிக் கவலைப் படாமல் ஓய்வின்றித் தேச நலனுக்காகச் செயல்பட்ட விவேகானந்தர், நாற்பது வயதிலேயே தம் செயல்பாடுகளை முடித்துக்கொண்டு உயிர் துறந்தார்.
அவர் சுகம் அனுபவிக்கவா வந்தார்? செல்வம் சேர்க்க, மடாதிபதியாய் கவுரமாக உலகை வலம் வரவா வந்தார்?
அவர் காட்டிய பாதை பிற்காலத்தில் ஓர் முன்னுதாரணமாயிற்று. ரிஷிகேஷ் சுவாமி சிவானந்தர் அதேபோலவே மாபெரும் செயல்வீரராய் இருந்தார். ஆன்மீகமும் சமுதாயப் பணியும் ஒருங்கே பரப்பினார்.
ஆன்மீக சாதர்கர்களை உருவாக்கி, கூடவே சமுதாயப் பணிகளும் செய்யப் பணம் வேண்டும். அது முற்றிலும் நன்கொடைகளால் மட்டுமே வருவது தற்காலத்தில் சாத்தியம் அல்ல.
மாபெரும் சக்தியுடன் உலகுக்கு வரும் மகான்கள், தாங்கள் உயிரோடுஇருக்கும் குறுகிய காலத்துக்குள்ளேயே மாபெரும் செயல்பாடுகளில் முனைந்து, வியக்கத்தக்க வேலைகளைச் செய்து முடிக்கக் களத்தில் இறங்குகிறார்கள். அதற்கு ஏராளமான பணமும் வேண்டியிருக்கிறது. அவர்களின் அடிப்படை நோக்கு ஆன்மீக உணர்வைச் சாமானியரிடமும் வளர்ப்பது. அதற்கு வழி சமுதாய நலம் பேணுவது.
அதனால், வியாபார நோக்கோடு செயல்பாடுகள் செய்து அதில் வரும் பணத்தை சமுதாய நலன்களுக்குத் திருப்பி விடுவதே தற்கால மகான்களின் வழியாக ஆகியிருக்கிறது.
மகான்களின் பொது நோக்கான சங்கல்பத்துக்கு தீவிர சக்தியுண்டு. அவர்களின் அந்த ஆன்மீக சக்தியால் ஈர்க்கப்பட்டுப் பலரும் சுய நலம் மட்டுமே வாழ்க்கை என்பதிலிருந்து மாறி, ஆன்மீக வாழ்வுக்கு வருகிறார்கள். இந்த குருமார்களின் வழி காட்டுதலின் படி புலனடக்கம், எளிமை, தியாகம், ஜபம், தியானம் போன்ற ஆன்மீக சாதனைகளை மேற்கொள்வதோடு, உலக நலனுக்காகத் தன்னலமற்ற சேவையை உற்சாகத்துடன் செய்யவும் முன் வருகிறார்கள்.
ஓரு அரசாங்கமோ, அல்லது வெளிநாட்டிலிருந்து டாலர்கள் பெரும் ஒரு NGO வோ, சமுதாய நலனுக்கான ஓர் பெரும்பணியை ஏற்றெடுத்துச் செய்தால் 100 ரூபாய்க்கு 20, 30 ரூபாய் அளவுக்கே பலன் போய் சேரும். அதையே மாதா அமிர்தானந்தமயி, ஜக்கி வாசுதேவ் போன்ற, இறையருள் அகத்திலிருந்து இயக்குகின்ற ஆன்மீகவாதிகள் முன் நின்று அப்பணியைச் செய்யும்போது 65 முதல் 75 ரூபாயளவுக்கு பலன் விளையும். காரணம், சம்பளத்தை எதிர்பார்க்காமல் சேவையாய் முன்வந்து செய்யும் ஏராளமான பக்தர்கள் அவர்களுக்கு உண்டு. அவர்களுள் மருத்துவர்கள், பொறியல் வல்லுனர்கள், கல்வியாளர்கள், குறிப்பிட்ட துறைகளில் விற்பன்னர்கள், பல் தொழில் புரிபவர்கள் எனப் பலரும் உண்டு. உலகியலைத் துறந்த துறவிகளும், பிரம்மசாரிகளும் உண்டு.
ஒருவர் மகானாகவே இருந்தாலும் மேற்கண்ட பக்தர்களைத் தவிர, இப்படிப்பட்ட பணிகளை சாமானியர்கள் மூலமும் தான் அவர்கள் பெருமளவில் செய்வித்தாகவேண்டும். சாமானியர்களில் நல்லவர்கள், சீடர்கள், பக்தர்கள், சேவகர்களும் இருப்பார்கள்; அயோக்கியர்கள், திருடர்கள், சுருட்டல் பேர்வழிகள் எல்லாரும் இருக்கத்தான் இருப்பார்கள். பக்தர், சீடர்களிலும் இன்னும் பழுக்காதவர்களும், அகங்காரம் பிடித்தவர்களும், தவறான புரிதல்களுக்கு உட்பட்டு விரயமாய்க் காரியங்கள் செய்பவர்களும் கூட இருப்பார்கள்.
நெல்லுக்கு இறைக்கும் நீர் புல்லுக்கும் ஆங்கே பொசியத்தான் செய்யும். அங்கு இங்கு மடை உடைந்து நீர் வீணாகவும் போகும். மகான்களும் உலகின் இந்த இயற்கையான மாயை ஏற்றுக்கொண்டு, அதற்கு உட்பட்டுத்தான் செய்கிறார்கள்; அப்படித்தான் வேலை செய்தாக வேண்டும்.
பணத்திற்கென்று ஒரு கெட்ட குணம் எப்போதும் உண்டு. பணம் ஏராளமாக வரும்போது, மாயையும் உடன் வரும். சாமானியரும் உட் புகுந்து சுருட்டப் பார்ப்பார்கள். ஆன்மீக தாகத்தோடு வந்தவர்களில் சிலர் கூட அந்தப் பணப்புழக்கம், பதவி, ஆடம்பர வேட்கை, புகழாசை என்று மயங்கித் திசை மாறியும் போவார்கள்.
சுவாமி சிவானந்தர் தம் மடத்தில் ஓர் ஆள் பணம் சுருட்டுகிறான் என்று தெரிந்தால் அவர் அதனை மன்னித்துவிட்டு மற்றவர்களிடம் சொல்வார், “ஒரு திருடன் மடத்துக்குள் இருந்தான் என்றால், வெளியுலகில் ஒரு திருடன் குறைவு என்று அர்த்தம். அவன் வெளியுலகத்தில் இல்லாமல் மடத்துள் இருப்பது நல்லதே. இங்கு ஆன்மீக சூழலில் இருந்தால் அவன் ஒரு நாள் திருந்துவான்; வெளியுலகில் அவன் தானும் கூடுதல் கெட்டுப்போய் சமுதாயத்துக்குக் கூடுதல் கெடுதியும் செய்வான்” என்பார்!
மகாத்மாக்களின் நிலைப்பாடு அதுவே. செல்வத்தால் அவர்களுக்கு ஆகவேண்டியது ஒன்றுமில்லை. அவர்கள் சாமானியத் தொழிலதிபர்கள் போல் அல்ல. மகான்களின் அகத்துறவு நிலை அப்படி. வெளியில் காணும் ஆடம்பரங்களை வைத்து ஒரு மகானை எளிதில் எடை போட்டுவிட முடியாது.
ஜக்கி வாசுதேவின் ஆசிரமம், வனப் பகுதியில் மரங்களை வெட்டியல்லவா வந்தது? எட்டிமடையில் அம்மாவின் அமிர்தா பல்கலைக் கழகம் பல ஏக்கர் பரப்பில் ஒருவித வனப் பகுதியில் அல்லவா விரிந்துள்ளது? என்றெல்லாம் பலரும் கேள்வியெழுப்புகிறார்கள்.
ஒரு காலத்தில் முட்செடிக்ளும் புதர்களும் அடர்ந்த வனமாக எட்டிமடைப் பகுதி இருந்தது. அதை விலைக்கு வாங்கிய பின்னும் கல்லூரிக்கு அரசு அனுமதி உடனே கிட்டவில்லை. அம்மா ஆசிரம பிரம்மச்சாரிகள் ஓரிரு ஆண்டுகள் அப்புதர்களையும் கருவேல மரங்களையும், அங்கு வாழ்ந்த பாம்பு தேள்களையும் அழித்துப் பதப் படுத்தி, ஏராளமான பழமரங்கள், பூ மரங்கள், நிழல் மரங்களை நட்டார்கள்.
பின்னர் அனுமதி கிட்டியது. பல்கலைக்கழகம் அங்கு வளர்ந்தது. அந்தப் பெரும் வளாகமே இன்று ஒரு பெரும் காடுபோல ஏராளமான மரங்களைத் தாங்கி சுற்று சூழலையே மேம்படுத்தியுள்ளது.
அங்கு வந்து படிப்பது என்பது பெரும் தொகை செலுத்த வசதியுள்ளவர்களுக்கே சாத்தியம். பல்கலைக் கழகத்தில் வசூலாகும் பணம், எத்தனையோ அம்மாவின் இலவச சமுதயப் பணிகளுக்கு மடை திருப்பி விடப் படுகிறது. உலகியல் கல்வியோடு சமுதாய நலப் பணிகளையும் மாணவர்கள் கற்றுப் போகிறார்கள் அங்கே. ஏராளமான தொழில் வாய்ப்புகளை சுற்றுவட்டார சாமானிய மக்களுக்கு அந்த பல்கலைக் கழகம் உருவாக்கித் தந்துள்ளது.
என் குருவான அம்மாவோ, அல்லது ஜக்கி வாசுதேவோ, கோடி கோடி மதிப்புள்ள சொத்துகளுக்கு மடாதிபதிகளாய் இருக்கலாம். ஆனால் அவர்களுக்கு அவற்றால் ஆகப்போவது ஒன்றுமில்லை. ஒரு நாளைக்கு அவர்கள் 18-20 மணி நேரம் சமுதாயத்துக்காகவே செயல் படுகிறார்கள். “கொடுத்துக்கொண்டே இரு” என்பதுதான் அவர்கள் செயல் பாடு.
இரண்டாம் வகுப்பில் ரயில் பயணம் செய்து அவர்கள் செயல் பட்டால், அவர்கள் தம் நேரத்தையும் திறனையும் வீணடிப்பதேயாகும். அதற்கு பதில் சொகுசு வேனில் பயணிக்கையிலேயே உறங்கி ஓய்வெடுத்தால் மற்ற நேரங்கள் அவர்கள் தம் பணிக்காகச் மேலும் திறனாகச் செலவு செய்கிறார்கள் என்று பொருள். (மீண்டும் பெரிய பழ மரத்துக்காகப் புதர்களை வெட்டுவது என்பதை நினைவு கூறுங்கள்).
அவர்கள், பெரிய அளவில் விளம்பரத்துக்கு செலவழித்து வியாபாரம் செய்பவர்களைப் போல. விளம்பரம் செலவல்ல. அது ஒருவித முதலீடு. அதுபோல இம்மகான்கள் தம் செயல்பாடுகளில் நீங்கள் குற்றம் காண்பது போன்ற சில கூடுதல் பயண வசதிகள் போன்றவை வைத்திருந்தால் அவை மீண்டும் அவர்களின் சமுதாயப் பணிகளுக்கு முதலீடுகளே.
“நான் வெளியுலகம் அறியாமல் 10 பேருக்கு உதவ வேண்டுமா அல்லது விளம்பரம் செய்து 1000 பேருக்கு உதவவேண்டுமா என்றால் நான் பின்னதையே தேர்ந்தெடுப்பேன்” என்பார் சுவாமி சிவானந்தர்.
அது தான் தற்கால மகான்களின் செயல்பாடு.
போன வாரம் மாதா அமிர்தானந்தமயியின் 66ஆவது பிறந்தநாள் கொண்டாடப் பட்டது. மத்திய அமைச்சர் ராஜ் நாத் சிங் வந்திருந்தார். எதற்கு இத்தனை ஆடம்பர விழாக்கள்?
4 ஆம் வகுப்பு தாண்டாத, ஏழை மீனவக் குடும்பத்தில் பிறந்த ஓர் கிராமத்து பெண் தம் 66 ஆண்டுகால வாழ்க்கையில் சாதித்துள்ளவைகளை நீங்கள் தெரிந்து கொண்டால், உங்களால் வியப்படையாமல் இருக்க முடியாது. அதைத் தெரிந்துகொண்டால் தற்கால ஆன்மீகவாதிகளின் போக்கு புரியும்.
அதைத் தெரிந்துகொள்ள ஓர் கால் மணி நேரம் செலவழியுங்கள்:
ஆன்மீகம் மேலோட்டமானது அல்ல. அதை ஆழ்ந்து அறிந்தே புரிந்துகொள்ள முடியும்.
தங்க நகைகள் பிரபலமாகும் போது கில்ட்டு நகைகளும் வரத்தான் செய்யும். ஆங்காங்கே போலி ஆன்மீகவாதிகளும் வரத்தான் செய்வார்கள். பக்கா ஏமாற்றுக் காரர்களும் வரலாம். அதுவும் இறைவனின் மாயையில் ஓர் அம்சமே.
நமக்குப் பரிச்சயமான ஒரு லிட்டர் குவளையை மட்டும்வைத்துக்கொண்டு ஏரித்தண்ணீரையே அளந்து தீர்ப்பளிக்கிறேன் என்று சொல்வது சரியல்ல.
This website has been conceived and being developed by C.V.Rajan. He is a retired Engineer and an ex-design consultant, now living with his wife in Ashram at Amritapuri, Kerala, spending his retired life in quest of spirituality under the holy feet of Amma, Satguru Mata Amritanandamayi.
He is an avid reader and a writer. Writing as a hobby started in him at the age of 20. As his interest turned to spirituality in his late thirties, he became an avid reader on the lives and teachings of great Mahatmas like Sri Ramakrishna Paramahamsa, Bhagwan Ramana Maharshi and his satguru Mata Amritanandamayi (Amma).
In his early fifties, he wrote at various blog sites on variety of subjects like Hinduism, spirituality, life & living, healthy living, Indian culture and so on. Now through this website (Hinduism Way Of Life), C.V.Rajan is consolidating and sharing all his writings on Hinduism under a single umbrella.