Avatars & Saints – Hinduism is a Way of Life

Amma – Mata Amritanandamayi – Biography – Life Timeline with Photos

August 2, 2022/3 Comments/in Mata Amritanandamayi (Amma) /by C.V.Rajan

(Digital art Courtesy: Hiral Varun)

She is called Amma (Mother).
She hails from a little fishermen’s hamlet in Kerala, India. She is hardly educated up to primary school. She is now a world-renowned Hindu saint and a globally recognized philanthropist. She travels across the length and breadth of India and also across the globe every year to meet people. She is known as the Hugging Saint. She is a ceaseless fountainhead of divine love.
She embraces each and every individual who comes to her for her darshan. She spends 10-14 hours a day, at least 4 days a week in meeting and hugging people who come to see her in thousands. She has been doing it ceaselessly since the age of 22/23. (She is now 65 as in 2018). She has hugged more than 33 million people across the world.
She is an unconditional giver. All the people in this world are her sons and daughters. She gives pure love to the world suffering in scorching selfishness; she heals people both physically and mentally.
She spreads spirituality to earnest seekers as a Sadguru. There are several tens of Sanyasis and hundreds of Brahmachari / Brahmacharinis living in her Ashram at Amritapuri, along with hundreds of household devotees (both Indians and foreigners) who are doing spiritual sadhana (meditation, mantra japa, devotional singing, studying shastras like Bhagavad Gita and Upanishads etc) and also doing selfless service, leading a very frugal and simple life, under her guidance.
She serves the poor and the downtrodden. She runs hospitals, orphanages, schools, colleges, and research institutions. She is always there with a helping hand extended, whenever and wherever there is a natural calamity.
Here is an attempt to showcase, for the sake of historical records, what she has been doing year after year in her action-packed life ever since her birth. No wonder she is hailed as an Avatar of divine mother Parashakti; the power she radiates is immeasurable; what she has accomplished and what she has been doing is simply beyond the grasp and capacity of not only ordinary human beings but also scientists, rationalists, and agnostics.

1953 – 27th September

Sunday, after 9 AM (in star Karthika) The Holy Avatar of Amma happens – The girl child, later named Sudhamani (Later Mata Amritanandamayi) was born to Dhamayanthi Amma and Sri Sugunanandan as their 3rd child at Parayakadavu, a fishermen’s hamlet in Alappad, Kerala. Her birthplace, in future, acquires the name Amtitapuri.

1957 (Age 4)

‘Kunju’ (Little) Sudhamani frequently turns inwards, forgetting the outer world and goes to a meditative state.

1958 (Age 5)

Sudhamani starts going to elementary school. She is soaked in Krishna bhakti most of the time even at such a tender age.

1960 (Age 7)

Sudhamani starts composing devotional songs on Lord Krishna. Most of the time her dress is wet with tears she sheds crying for her beloved Krishna.

1962 (Age 9)

Sudhamani discontinues school (in a couple of months after joining 5th standard) and takes charge of doing all domestic chores since her mother falls sick. In all her free time, she is immersed in the devotion of Sri Krishna.

1966 (Age 13)

Sudhamani starts going to her Mother’s elder sisters’ house for doing their domestic chores. Sudhamani gives the families’ rice to the poor and gets the wrath of the relatives.

1968 (Age 15)

Sudhamani was sent to her uncle’s house in Karunagapally for doing their domestic chores. Here too she starts giving food and provisions from the house to the poor and needy and gets punished for her charity.

1969 (Age 16)

Sudhamani returns to her parents’ house and gets fully engaged in doing all domestic chores from 3 AM in the morning till 11 PM and also immerses herself in intense sadhana and Krishna Bhakthi. She also serves the poor people in the village and distributes food and provisions stealthily from her house. Gets punished frequently for this charity.

1970 (Age 17)

Sudhamani learns tailoring at a Christian Institution attached to a Church (for about 3 years) in her spare time. She goes into meditation at the graveyard next to the church. The old priest in the Church gets highly impressed by her character and devotion to God. He predicts she will come up as a great lady in the future.

Sudhamani loses sleep crying and singing for her beloved Krishna. Her family members get highly disturbed by her behavior. They think she is mentally deranged.

1975 (Age 22)

Sudhamani’s intense prema bhakti on Krishna ends up in a divine experience of Lord Krishna merging in her.

== Oil painting == Lord Krishna appears before Amma and merges in her. Amma realizes her oneness with Krishna.

5th March 1975 – Sudhamani first Krishna Bhava (involuntarily expressing the divine mood of Lord Krishna) at the courtyard of her neighbor Sri Ratnam’s house where Srimad Bhagavada parayanam was going on.

== Oil painting == Amma reveals her Krishna Bhava to people gathered to listen to Srimad Bhagavatam.

On the next Bhagavata Parayanam day, based on demands from people to prove her divine power, Sudhamani does a miracle by converting water to milk and also to panchamritam when she shows Krishna bhava again.
Soon regular Krishna Bhava darshan to devotees begins at the cowshed area next to her house.

Later a simple temple (Kalari) comes up in the cowshed area where her bhava darshan took place.

Soon after, Sudhamani gets Devi Parashakthi in a divine vision for a brief while. She immerses in deep Prema Bhakti to seek Devi’s vision again. Sudhamani’s behavior turns very weird bordering on madness.
Her family members could not understand her divine madness and get very disturbed. Her elder brother Subhakan, who could not accept Sudhamani’s bhava darshans and her divine moods, orders her to get out of the house. In order not to trouble the family members, sSudhamani opts to stay outdoors all the time, be rain or shine. She was out of body consciousness most of the time; animals and birds start giving her company with love and they bring food to her too.

== Oil painting == Sudhamani ordered out of the house; Animals and birds give her company in the open.

September 1975 – After 6 months of intense longing, she gets the vision of Devi once again and Devi immerses inside her. Amma sang her experience and the divine commandment she received from Devi thus in her song ‘Ananda Veedhi’

. . . . . .
Smiling, She became a Divine Effulgence
And merged in me. My mind blossomed,
Bathed in the many-hued light of divinity
And the events of millions of years gone by
Rose up within me. Thenceforth,
Seeing nothing as separate from my own Self
And merging in the Divine mother
I renounced all sense of enjoyment

Mother told me to ask people
To fulfill their human birth.
Therefore I proclaim to the whole world
The sublime truth that She uttered
‘oh man, merge in your Self!”
. . . . . . . . .

Sudhamani resolves to dedicate her life totally to mitigate the suffering of the people and serve one and all as embodiments of God.

Amma (Sudhamani) begins giving Devi Bhava Darshan too in addition to Krishna Bhava Darshan. She hugs each and everyone who comes to her for darshan, hears their woes and offers solace.

Amma starts facing lots of opposition from and harassment from The Rationalists Movement (‘Committee to remove blind beliefs’) who consider her bhava darshans as fake with an intent to fool people and make money.
By 1975 year-end – During one Krishna bhava, Amma predicts that she will be having lots of devotees coming to her from far and wide, including from abroad. She also predicts that she would travel all over the world many times.

Prabhakara Siddha Yogi, a famous avadhuta with extremely weird behavior, who was believed to be living across a couple of centuries, comes and visits Amma. He recognizes her as Kali Mata.

Amma with Prabhakara Siddha Yogi

1976 (Age 23)

Harassment, public ridicule, attempts of physical attack and attempts of murder happens to Amma from locals and members of the Rationalist movement. Amma’s family members feel highly disturbed about such happenings. Amma faces such opposition for the next couple of years with evenness of mind.
Based on Sugunananda’s prayer during Devi bhava to relieve her daughter from Devi’s possession, Amma falls into deep samadhi the next day and could not be revived to life despite all efforts. Conceding to intense prayers and inconsolable crying of her devotees and family, she comes back to life after 3 hours.
Unnikrishnan (Amma’s first resident brahmachari of the ashram, later Swami Turiyamritananda Puri) meets Amma and starts staying in the temple.

Swami Turiyamritananda Puri (Br. Unnikrishnan) was the earliest permanent resident of the ashram who came in 1976.

1977 (Age 24)

Amma visits Madurai Meenakshi temple with devotees. She goes into deep samadhi for about 1.5 hrs in front of Meenakshi sannadhi.

1978 (Age 25)

Dattan the leper starts visiting Amma during Bhava Darshan and his acute and deep wounds of leprosy gets cured over a period of time by Amma’s licking of his wounds.

> Click this picture to see the video clipping showing Amma licking the wounds in Dattan’s body and face

June 1978 – Amma’s elder brother Subhakan, who could not understand or accept Amma’s spiritual moods, and seemingly lunatic behavior, was strongly against his sisters’ divine bhavas and was extremely mentally disturbed. He commits suicide. Amma had to face negative propaganda and criticism from the rationalists and the public on account of this happening too.

How do you get Mantra Diksha from Amma, Mata Amritanandamayi Devi?

June 7, 2022/0 Comments/in Article-Amma /by C.V.Rajan

The readers coming to this answer perhaps know already about Amma, Mata Amritanandamayi Devi, a living Sadguru among us, who has devotees, followers and admirers in millions across the globe.

Her thousands of earnest devotees and spiritual seekers know her as an Avatar – a divine incarnation of mother Parashakti; She is a Brahma gnyani; a true yogi; a jivan mukta. For many western devotees, she is a living proof that Jesus Christ did exist. She is like a large ship that can take numerous earnest devotees who have unconditionally surrendered to her across the sea of samsara.

There are thousands of devotees across the globe who have taken Mantra Diksha from her and chant their mantras regularly and engage in earnest spiritual practices.

Which Mantra does Amma give as Diksha?

Amma accepts earnest devotees from any walk of life, from any sect of Hinduism (be Vaishnavas, Shaivas, Shaktas or whatever), having whatever Ishta Devatas (favourite God forms) they love. To suit their taste and leaning, Amma gives mantras of their respective ishtas (Like Shiva Mantra, Vishnu mantra, Rama mantra, Krishna mantra, Gayathri Mantra, Devi Mantra and so on). In fact, Amma gives diksha to Christians, Buddhists etc. too, with mantras to suit their respective faiths and tastes.

There are plenty of Amma devotees for whom Amma herself is their Ishta. For them, Amma gives mantra originating from her own name too. In other words, Amma encourages and guides people to progress spiritually through their respective faiths, and there is nothing like a cult-feeling associated with her Mantra diksha.

In Mata Amritanandamayi Math, no one other than Amma is authorized to give Manta diksha.

When and where do you get diksha from Amma?

Amma’s ashram headquarters is in Amritapuri, Kerala, India. Before Corona pandemic, Amma used to be travelling across India and the worldduring major part of every year over the last 3 decades. However since 2020 (till the date in which this post is originally written) Amma has been staying in Amritapuri Ashram only.

Wherever Amma’s darshan programs get conducted (be it in Amritapuri or whatever place Amma visits), people, while receiving Amma’s darshan (which is her loving hug) can request Amma for Mantra Diksha. Amma instantly knows the past, present and future of a devotee the moment she hugs him, and depending on the person’s ripeness for receiving the mantra, she may accept the request. Please note that she may not respond with yes to some people; she may tell some people to come back to her in future with the request.

The truth is that, nowadays, out of her extreme compassion, Amma normally agrees to give Mantra diksha to a vast majority of people who make the request, unmindful of their spiritual limitations or shortcomings.

Once Amma’s nod is obtained, the person will be taken to a designated Sanyasi of the Ashram who interacts with the person to get information about his Ishta Devata (Favorite deity) on whom he wants the mantra. Then he gives the respective Mantra Card (associated with that deity) along with an instruction card. He gives necessary guidelines further.

The person is to wait, till Amma finishes giving darshan to all the devotees who have taken darshan tokens that day.

Please note that this wait may be quite long. Thousands of devotees come to Amma to take her darshan and the darshan program may extend till midnight or even till early hours of the next morning.

Except for this waiting, the Diksha process is rather an extremely simple and quick affair with virtually no procedural strings attached. People waiting for taking Mantra diksha will be taken to Amma, after she completes giving darshan (i.e. hugs) to all those who had come to her on that day/ night. The sanyasi assisting in diksha will tell Amma on what Ishta Devata the person wanted the mantra (by looking at the Mantra Card). Amma will hug the person and utter the respective mantra in his ear. She will then shower flower petals on the person’s head.

The ceremony is over!

Any further clarifications or instructions, if any (more than what is given in the Instruction sheets) can be had from the sanyasi assisting in diksha.

Please note

there are no strings attached — no expectations whatsoever from the person seeking Mantra
no formal ceremonies are preparations involved – except for the long wait, till midnight or beyond it.
no other qualification needed, except Amma’s initial approval.

Generally, there are no strict dos and don’ts specified. People are expected to chant the mantras as much as possible, whenever possible, wherever possible. Chanting with earnest devotion and sincerity will bring more dividends. Regularity and earmarking specific time for chanting and meditation are encouraged. As Amma gives lots of significance to Lalita Sahasranama chanting, Amma’s devotees are always encouraged to learn Lalita Sahasranama and do the parayana or archana regularly.

The Role of Sri Ramakrishna in the revival of Sanatana Dharma (Tamil)

October 18, 2021/0 Comments/in Article-Ramakrishna /by C.V.Rajan

பாரத சனாதன தர்மம் புத்துயிர் பெற்றதில் ஸ்ரீ ராமகிருஷ்ண பரமஹம்சரின் பெரும் பங்கு

ஸ்ரீ ராமகிருஷ்ண பரமஹம்சர் ஒரு மகாத்மா மாத்திரமல்ல, அவர் ஒரு அவதார புருஷரும் கூட. தனது நெருங்கிய பக்தர்களுக்கு, தாம் ஒரு அவதாரம் என்பதை அவர் வெளிப்படுத்தியிருந்தார். இந்து மதத்தில், அவரைப் பெரிதும் போற்றுவதற்கான பல காரணிகள் உள்ளன, அவற்றில் சிலவற்றை இங்கே சுருக்கமாகக் காண்போம்:

அவர் வாழ்ந்த காலத்தில் (1836–1886) நம்மை ஆண்டு கொண்டிருந்த இருந்த ஆங்கிலேயர்களின் ஆதிக்கத்தின் காரணமாய் மேற்கத்திய / கிறிஸ்தவ மதத்தின் தாக்கத்தால் பெரிதும் பாதிப்படைந்திருந்த நமது சனாதன தர்மத்துக்குப் புத்துயிர் தந்த மகான்களில் அவர் முக்கியமான ஒருவராக இருந்தார்.
இந்து மதத்தில் உள்ள பன்முகப்பட்ட மார்க்கங்களும் — அதாவது பக்தி மார்க்கம் (அதில் பல கடவுள் வடிவங்களை வணங்குவது உட்பட), ஞான மார்க்கம் (ஜீவாத்ம பரமாத்ம ஐக்கியத்தில் முடிவுறும் அத்வைத தத்துவம்), யோக மார்க்கம் (பதஞ்சலி முனிவர் காட்டும் அஷ்டாங்க யோகம்), குண்டலினி யோகம் (தாந்திர மார்க்கம்) — என்று எல்லாமே இறைவனை அடைவதற்கான வெவ்வேறு முறைமைகளே, அவையெல்லாமே உண்மையானவையே என்று உலகத்துக்கு நிரூபிக்கும் ஓர் முன்னுதாரண புருஷராக அவர் வாழ்ந்து காட்டினார். தீவிர நம்பிக்கையோடும் சிரத்தையொடும் ஏதேனும் ஒரு வழியைத் தேர்ந்தெடுத்து முழுமனதுடன் சாதனை செய்தால் அவ்வவ் வழிகளின் மூலம் பூரணத்துவத்தை அடையமுடியும் என்பதை அவர் பறைசாற்றினார்.
அவர் வாழ்ந்த காலகட்டத்தில், தாந்திர மார்க்கம் என்பது மிகவும் இரகசியமாக இருந்த ஓர் ஆன்மீகப் பாதையாக இருந்தது. பலரும் தவறான நோக்கங்களுக்காகத் அந்த மார்க்கத்தைத் தேர்ந்தெடுக்கும் ஓர் நிலைமை வங்காளத்தில் காணப்பட்டது. தன்னுள்ளேயே சிவ-சக்தி ஐக்கியத்தை அனுபவித்து அடைவதற்கான வழிமுறை என்கிற போர்வையில், நெருக்கமான ஆண்-பெண் உறவோடு தொடர்புடைய சடங்குகளைச் செய்யவும் ,மீன், மது, மாமிசம் இவற்றைக் கூடுதல் சுகிக்கவும் தந்திரம் வழி கோலியது.ஸ்ரீ ராமகிருஷ்ணர் இந்த பாதையிலும் துணிந்து இறங்கினார். வயதில் மூத்த பெண் குருவான பைரவி பிராமணயின் நேரடி வழிகாட்டுதலின்படி தாந்திரீகத்தின் கடுமையான நடைமுறைகளைப் பயின்று சாதனைகள் செய்து மிக உயர்ந்த ஆன்மீக அனுபவத்தைப் பெற்றார்.

இந்த சுய அனுபவத்தின் அடிப்படையில் அவர், ‘(பலராலும் கண்டிக்கப்பட்ட) தந்திரம் கூட கடவுளை அடைவதற்கான ஒரு பாதைதான்’ என்று அறிவித்தாலும், அதை தனது சீடர்களுக்கு ஒரு சாதனா மார்க்கமாகப் பரிந்துரைக்கவில்லை. பெரும்பாலான மக்களுக்கு அந்த பாதையில் சென்று உயர்நிலையை அடைவதைவிட விட வீழ்ச்சியடையவே வாய்ப்புகள் அதிகம் இருப்பதாக எச்சரித்தார்.
அவரது அடிப்படை மனப்பாங்கிலும், ஆன்மீக ருசியிலும் அவர் ஒரு தேவி/ காளி உபாசகராகவே இருந்தார். அவரது ஆன்மீக சாதனா காலங்களின் தொடக்கத்தில் தட்சிணேஸ்வர் பவதாரிணி காளி கோவிலில் பூசாரியாகப் பொறுப்பேற்று) தீவிரமான தபஸ் செய்து, பவதாரிணியின் தரிசனம் பெற்றார். தேவி அவருள் ஐக்கியமானாள். அது முடிந்த பின் அவர் வங்காள வைணவ மார்க்கத்தைக் கடைப்பிடித்து ராதா-கிருஷ்ண பக்தியில் தோய்ந்தார். ஸ்ரீ ராமர், தேவி சீதா, கிருஷ்ணர், ராதா, அனுமன் போன்ற பல தெய்வங்களின் தரிசனங்களைப் பெற்றார். இந்த கடவுள் வடிவங்கள் அனைத்தும் நிச்சயமாக தமக்குள்ளேயே இருப்பதை அவர் உணர்ந்தார்.
தோதாபுரி எனும் அத்வைத ஞானியின் சீடராக ஆகி, நாம ரூபங்களைக் கடந்த இறைவனைத் தியானிக்கும் முறைமை பயின்று, நான்-நீ எனும் இரட்டையைக் கடந்து சச்சிதானப் பிரம்மத்தில் ஒன்றாகிவிடும் நிர்விகல்ப சமாதி அனுபத்தைப் பெற்றார்.
இந்து மதத்தின் பல்வேறு பாதைகள் மூலமும் இறை அனுபவத்தை ருசித்த அவர், இஸ்லாம் (ஸூஃபி) மற்றும் கிறிஸ்தவ மத மார்க்கங்களிலும் சாதனைகள் செய்தார். அந்த பாதைகளும் கடவுளை அடைவதற்கு வழிவகுக்கும் என்பதை அவர் அனுபவபூர்ணமாக உணர்ந்தார்.
இத்தகைய பல்வேறு வகைப்பட்ட சாதனா முறைகளின் மூலம் அறுதி உண்மையை உணர்ந்த அவர் “எத்தனை மதங்களோ, அத்தனை வழிகள்” என்று அறிவித்தார்.அவர் விஷ்ணுவின் பக்தர்களிடையே ஒரு வைணவராக இருந்தார்; தேவியின் பக்தர்களுக்கு மத்தியில் ஒரு சாக்தராக இருந்தார்; அவர் இயேசுவின் வழிபாட்டாளர்கள் மத்தியில் ஒரு கிறிஸ்தவராக இருந்தார். அத்வைதிகளுக்கு மத்தியில் அவர் ஒரு ஞானியாக இருந்தார். யோகிகளின் பார்வையில் அவரும் ஒரு யோகி.வெவ்வேறு மாறுபட்ட மத நம்பிக்கை, இஷ்ட தெய்வ நம்பிக்கை, பல்வேறு பட்ட ஆன்மீக ருசிகள் இவற்றைச் சுமந்து கொண்டு ஆன்மீக வழிகாட்டலை நாடி அவரைச் சந்திக்கும் பேறு பெற்ற ஒவ்வொருவரும், ‘அவர் தங்களுடையவர்’ என்று நினைக்கும் விதத்தில் அவரவர் பக்குவம், மனப்பாங்குக்கு ஏற்ப, அவர்வர் நம்பிக்கையைக் குலைக்காமல் எளிமையான ஆன்மீக உபதேசங்கள் தந்து அவர் வழிகாட்டினார்..
“பெரும்பான்மை மக்களுக்கு ஏற்றது பக்தி மார்க்கமே’ என்றே அவர் உபதேசித்தார். அவரவர் தம் இஷ்ட தெய்வத்தை முழுமனதுடன் பக்தி செய்வதன் மூலமே பூரணத்துவம் அடையமுடியும் என்று அவர முன்மொழிந்தார்.
தீவிர ஆன்மீக நாட்டத்தோடு கடவுளை அடைய முனையும் சாதகர்களுக்கு ‘காமினி மற்றும் காஞ்சனப் பற்றுதான் (அதாவது பெண்ணாசையும், பணத்தாசையும் தான்) இரு பெரும் தடைகள் என்றார் அவர். இவ்விரண்டையும் கைவிடாமல், ஆன்மீக ரீதியில் வெற்றி பெறுவது ஒருபோதும் சாத்தியமில்லை என்று அவர் உறுதியாக, ஒளிவு மறைவின்றி, அலுக்காமல் உபதேசித்தார்.
அவர் திண்ணைப்ப் பள்ளிக்கூடத்தில் அடிப்படையாய் எழுதப் படிக்கக் கற்றதைத் தவிர வேறு ஒன்றும் படித்ததில்லை. பரம எளிமையான, கள்ளம் கபடமில்லாத ஓர் பிராமணர் அவர். அவர் பேசியதெல்லாம் சாமானிய கிராமத்து மக்கள் பேசும் எளிய வங்காள மொழி மட்டுமே. அவர் தம் கையால் பணம் காசை நிஜமாகவே தொடமுடியாத ஓர் நிலையில் இருந்தார். நாளைக்கு என்று எதையும் சேர்த்துவைக்கும் மனோ நிலை இல்லாதவராகவும் இருந்தார்.
தமது 24 ஆவது வயதில் ஐந்து வயது சாரதையை அவர் மணந்தார். சாரதை வயதுக்கு வந்து, தம் பதினெட்டாவது வயதில் கணவரோடு சேர்ந்து வாழ (ராமகிருஷ்ணர் தங்கி வாழ்ந்த) தட்சிணேசுவரக் கோவில் வளாகத்துக்கு வந்து சேர்ந்தார். அவளிடம் அவர், “இந்தக் கோவிலில் உறையும் பவதாரிணி காளியும், இங்கே ‘நகபத்’தில் (வாத்திய மண்டபத்தில்) வாழும் என் தாயும், நீயும் ஒன்றே” என்று சொல்லி, அவளும் நகபத்தில் தங்கி வாழ ஏற்பாடு செய்தார். காம உணர்வும் உறவும் ஏதுமின்றி ஒரு கணவனும் மனைவியும் சேர்ந்து ஓர் உயரிய ஆன்மீக வாழ்க்கை வாழ முடியும் என்கிற ஓர் அற்புதமான முன்னுதாரணத்தை உலகுக்குத் தரும் விதத்தில் அவர்களது வாழ்க்கை அமைந்தது.

12 ஆண்டுகாலம் பல்வேறு ஆன்மீக மார்க்கங்களின் வழி சாதனைகள் செய்து இறையானுபவத்தை எல்லா மார்க்கங்களின் வழியேயும் அடைந்த ராமகிருஷ்ணர் உலகிற்கு உபதேசிக்கத் தயார் ஆனார். ஆனால் சீடர்கள் எங்கே? அவர் தமக்கான சீடர்களை அனுப்பி வைக்குமாறு அன்னை காளியிடம் அழுது பிரார்த்தித்தார். அப்போது ஒவ்வொருவராய் அவரது இளம் சீடர்கள் – உலகியற் கல்வி படித்து, அதே சமயம் ஆன்மீக சம்ஸ்காரங்களோடு இறைவனைத் தேடும் இளைஞர்கள் அவரை நாடி வர ஆரம்பித்தார்கள். அவ்வாறே இல்லற பக்தர்களும். பலரும் அவரை நாடி வந்தாலும் அவரது “உள் வட்டத்து’ பக்தர்களும் சீடர்களுமாய், அவரை அவதார புருஷராக உணர்ந்து அடிபணிந்தவர்கள் சுமார் 33 பேர்கள் தாம்.
அவர் எப்போதும் கடவுளைப் பற்றியும், இறையானந்தத்தைப் பற்றியும், பக்தி, ஞானம், யோகம், ஆன்மீக சாதனைகள் இவை பற்றியுமே தம்மை நாடி வந்தவர்களிடம் வாய் ஓயாமல் பேசினார். அவர் பேசியதெல்லாம் பரம எளிமையான மொழிகள். அன்றாட வாழ்க்கை உதாரணங்கள் மூலமும், குட்டிக் கதைகள் மூலமும் அவர் ஆன்மீகத்தை உபதேசித்தார். பகவத் கீதை, உபநிடதங்கள் எல்லாம் படித்தும் தத்துவம் புரியாத பண்டிதர்களும் கூட, சம்ஸ்கிருதம் ஏதும் அறியாத பாமரரான அவரது அடி பணிந்து அவர் தரும் எளிய அனுபவ விளக்கங்கள் மூலம் ஞான ஒளி பெற்றனர்.
ராமகிருஷ்ணரின் உபதேசங்கள் அவர் வாழ் நாள்கழிந்த பிறகே வெளியுலகம் பரவலாக அறியும் வகையில் தான் அவரது அவதார நாடகம் அரங்கேறியது. அவர் தமது 50 ஆவது வயதில், தொண்டையில் வந்த புற்றுநோயின் காரணமாய் உடலை உகுத்தார்.

(மேலே படத்தில்:ஊணுறக்கம் துறந்து கடுந்தவத்தில் ஈடுபட்ட ராமகிருஷ்ணரின் துறவிச்சீடர்கள்)

சுவாமி விவேகானந்தரின் தலைமையில் ராமகிருஷ்ணரின் 16 சீடர்கள் உலக வாழ்வைத் துறந்து சன்யாசம் மேற்கொண்டனர். அவர் காலமான பிறகு பரம எளிமை வாழ்க்கையை மேற்கொண்டு அவர் காட்டிய வழியில் கடும் தவம் செய்தனர். ராமகிருஷ்ணர் காலத்துக்குப் பிறகு சுமார் 34 ஆண்டுகள் சாரதா தேவியார் உயிர் வாழ்ந்தார். அவரது தெய்வீகமான அருளும், ஆதரவும் ராமகிருஷ்ணர் உருவாக்கிய துறவியர் சங்கத்தை வழி நடத்தின. ராமகிருஷ்ணர் காலமான பிறகு பல ஆண்டுகள் கழித்தே ஸ்ரீ ராமகிருஷ்ணா மடம் சுவாமி விவேகானந்தரால் உருவாக்கப்பட்டது.

ஸ்ரீ ராமகிருஷ்ணா மடத்தின் தொடக்கம் முதலே துறவும் தொண்டும் அம்மடத்தின் இரு கண்கள் ஆகின. பாரத துறவியர் மடங்கள் சமுதாயத் தொண்டு ஆற்றுவதை மடத்தின் செயல்பாடாகக் கொண்டுவந்த முன்னோடி சுவாமி விவேகானந்தர். அதற்கு அவருக்கு உத்வேகம் அளித்தது அவருக்கு ஸ்ரீ ராமகிருஷ்ணர் கூறிய ஓர் உபதேசம் : “உலகில் வாழும் ஒவ்வொரு ஜீவனும் இறைவனே என்று கண்டு இறைவனுக்கு செய்யும் சேவையாக மக்களுக்குத் தொண்டாற்ற வேண்டும்”.
சாத்திரங்களின் சாரத்தையெல்லாம் உள்ளடக்கிய ஸ்ரீ ராமகிருஷ்ணரின் உபதேச மொழிகள் பரம எளிமையானவை; அவையெல்லாம் அவரது காலத்துக்குப் பிறகே வெளியுலகம் அறிய வந்தது. அப்பணியைச் செய்ய ராமகிருஷ்ணர் தெரிந்தெடுத்து வைத்திருந்தவர் “ம-” எனும் புனைப்பெயரில் அறியப்படும் ஸ்ரீ மகேந்திரநாத் குப்தா எனும் ராமகிருஷ்ணரின் இல்லற சீடர் ஆவார். அவர் ராமகிருஷ்ணரின் உரையாடல்களை டயரிக் குறிப்புகளாக (ராமகிருஷ்ணரின் ஜீவ காலத்தின் கடைசி ஐந்து வருடங்களில்) எழுதி வைத்திருந்தார்.

அவர், அவற்றை அவர் பிற்காலத்தில் விரிவாக்கி, “ஸ்ரீ ஸ்ரீ ராமகிருஷ்ண கதாம்ருதம்” எனும் தலைப்பில் 5 புத்தகங்களாக வங்காள மொழியில் வெளியிட்டார். இவ்வரிய பொக்கிஷமாகிய நூல், ஆங்கிலம் (“The Gospel of Sri Ramakrishna”) உட்படப் பல்வேறு மொழிகளில் மொழிபெயர்க்கப் பட்டுள்ளது. தமிழில் இது “ஸ்ரீ ராமகிருஷ்ணரின் அமுத மொழிகள்” என்கிற பெயரில் 3 பாகங்களாகக் கிடைக்கிறது. இப்புத்தகம் ஸ்ரீ ராமகிருஷ்ணா மடங்களில் குறைந்த விலையில் கிடைக்கிறது.
உலகெங்கிலும் உள்ள தீவிர ஆன்மீக சாதகர்கள் மத வேறுபாடின்றி இன் நூலைப் படித்து மிக எளிமையாக இந்து மதத்தின் ஆன்மீகத் தத்துவங்களைப் புரிந்து கொள்கிறார்கள்.

Some interesting happenings in the life of Bhagwan Ramana (Tamil)

October 18, 2021/0 Comments/in Article-Ramana /by C.V.Rajan

பகவான் ரமண மகரிஷியின் வாழ்வில் நடந்த சில சுவையான நிகழ்வுகள்

“ஓம் நமோ பகவதே ஸ்ரீ ரமணாய“

திருச்சுழியில் பிறந்த ரமணர் சிறு பிள்ளையாய் இருந்தபோது வீட்டில் செய்த ஒரு குறும்பினால், தந்தை அடிப்பார் என்று பயந்து கொண்டு திருச்சுழி சிவன் கோயிலில் அம்பாளின் சன்னதிக்குள் சென்று (துணைமாலை அம்மை) அம்பாளின் விக்கிரஹத்துக்குப் பின்னே ஒளிந்து கொண்டாராம்!
ரமணர் தம் நான்காம் வயது வரை தம் தாயிடம் தாய்ப்பால் குடித்தாராம்! அது மட்டுமல்ல; அவர் கிராமத்தில் தாய்ப்பால் கிட்டாது தவித்த வேறொரு பெண் சிசுவுக்கும், ரமணரின் தாய் (ரமணருக்குப் பால் கொடுக்கும் காலத்திலேயே) தாம் பாலூட்டிக் காப்பாற்றினாராம்.
ரமணருக்குப் பள்ளிப் படிப்பில் நாட்டம் இல்லை; கடனே என்று படித்தவர்தான்! வகுப்பில் பாடம் நடக்கையில் தூங்கி விழாது இருக்க, சுவரில் இருந்த ஒரு ஆணியில் நூலைக் கட்டி அதன் மறு முனையைத் தம் குடுமியோடு சேர்த்துக் கட்டிக் கொண்டதுண்டாம்!
பள்ளி நாட்களில் ரமணர் கபடி, குஸ்தி போன்ற விளையாட்டுகளில் சூரராயிருந்தார்.
இரவில் தூங்கினால் அடித்துப் போட்டாற்போல் வெளி நினைவே வராது தூங்குவாராம். இவரிடம் விளையாட்டில் தோற்ற பிள்ளைகள் இவர் இரவில் தூங்கும்போது தூக்கிக் கொண்டு போய், ஆசை தீர அவருக்கு அடிகள் கொடுத்து பழிவாங்கிவிட்டு பின் மீண்டும் படுக்கையில் கொண்டு போய்ப் போட்டதுண்டாம்! அவருக்கோ நடந்தவை ஒன்றுமே தெரியாது. நண்பர்கள் சொல்லித்தான் பிறகு தெரியுமாம்.
(ரமணர் தம் பதினாறரையாவது வயதில் மரண அனுபவத்தை சுயமாக வருவிக்கப் பார்த்தது, அதன் விளைவாய் ஞானம் பெற்றது, பின் வீட்டைவிட்டு ஓடி திருவண்ணாமலைக்கு வந்தது இவையெல்லாம் பலரும் அறிந்ததே).
ரமணர் திருவண்ணாமலைக்கு வர சரியான ரயில் மாறிப் பயணிக்க உதவியவர் ஒரு முஸ்லீம்.
ரமணருக்கு திருவண்ணாமலைக்கு வந்து சேர கடைசி ரயில் பயணத்துக்கு கையில் காசு இல்லாததால் தாம் அணிந்திருந்த காதுக் கடுக்கனை அடகு வைத்து பணம் பெற்றுக்கொண்டு, வந்து சேர்ந்ததும் பாக்கி இருந்த காசை வீசி எறிந்து விட்டார்.
அருணையில் கோவணதாரி ஆகி, பூணூலை அவிழ்த்தெரிந்துவிட்டு, தலை முடியை மழித்துக் கொண்டதும் ஆகாயம் மழை பெய்து அவரைக் குளிப்பாட்டியது!
அருணை வந்த புதிதில் அவர் கோவில் மண்டபத்தில் ஆங்காங்கே அமர்ந்து வெளி உலக நினைவற்று தியானத்தில் மூழ்கியிருந்த போது உள்ளூர் சிறார்கள் அவரைப் பயித்தியம் என்று நினைத்து அவர் மீது சிறுநீர் கழித்ததுண்டு.
உணவு உண்ணவும் வெளி நினைவு வராது இருந்த அவருக்கு கோயில் குருக்கள் ஒருவர், அம்பாளுக்கு அபிஷேகம் செய்து வெளியே ஓடி வரும் தண்ணீர் கலந்த பாலை ஒரு சொம்பில் பிடித்து வலுக்கட்டாயமாக வாயில் ஊற்றிக் குடிக்க வைத்த காலங்கள் உண்டு.
(ரமணர் கோவிலில் உள்ள பாதாள லிங்க குகையில் பல நாட்கள் யாரும் அறியாது தவம் இருந்ததும் அவரது தொடைகள் பூச்சிகளால் கடித்து அரிக்கப் பட்டதும், சேஷாத்ரி சுவாமிகள் மூலம் அவர் அங்கே இருப்பது தெரிந்து வெளியே தூக்கி வரப்பட்டதும் பலரும் அறிந்த செய்திகள்).
வெளி நினைவற்று, உண்ணல் குளியல் மறந்து அவர் வாழ்ந்த அந்த ஆரம்ப நாட்களில் கட்டியிருந்த ஒற்றைக் கோவணம் தொடையிருக்குகளில் புண் உண்டாக்கியதால் அவர் அதையும் அவிழ்த்தெரிந்துவிட்டுத் திகம்பரராய் இருக்க, கோவில் குருக்கள் ஒருவர் வலுக்கட்டாயமாய் அவருக்கு ஒரு புது கோவணம் அணிவித்தார். அதன் அவசியத்தையும் வலியுறுத்தினார்.
ஒரு பக்கம் அறியாச் சிறார்கள் அவரை சீண்டி உடல் ரீதியாகத் துன்புறுத்த, மறு புறமோ ஆன்மீக தாகம் கொண்ட சில அன்பர்களும் அவரது மேலான ஞான நிலையை உணர்ந்து அவர் தேவைகளை ஓரளவேனும் கவனித்துப் பார்த்துக்கொள்ள முன்வந்தனர். அவர் ஏதும் பேசாதவராய் இருந்ததால் ஊர் பேர் அறியவில்லை. அவர் தோற்றத்தை வைத்து அவரை ‘பிராமண சுவாமி’ என்றார்கள். இரண்டு ஆண்டுகளுக்குப் பின் அவர் ஒரு அன்பரின் வற்புறுத்தலுக்கு இணங்கி “வெங்கடராமன், திருச்சுழி” என்று எழுதிக் காண்பித்தபின் தான் அவர் பெயரும் ஊரும் பிறர் அறியவந்தது.

ரமணரை விட பல வயது மூத்த ஒரு துறவியான பழனிசுவாமி இளம் ரமணரைக் கண்டதும் அவரது அதிமேலான ஆன்ம நிலையைப் புரிந்து கொண்டு அவரை உடனிருந்து கவனித்துக்கொள்ள ஆரம்பித்தார். தாம் பிட்சை உணவு பெற்று ரமணருக்கு உணவளித்தார்.
அடுத்த 21 ஆண்டுகள் அவர் ரமணரின் சீடராகவும் தொண்டராகவும் சேவை செய்தார்.
ரமணர் அருணை வந்து 2 ஆண்டுகளுக்குப் பிறகே அவர் சித்தப்பா நெல்லையப்ப ஐயர் எப்படியோ தகவல் கிடைத்து அருணைக்கு ரமணரைத் தேடி வந்தார். நீள் முடி, தாடி, அழுக்கு படிந்த உடல், கோவணம் என்று இருந்த ரமணரை அவரால் சட்டென்று அடையாளம் காண முடியவில்லை!
பேசா மௌனியாக இருந்த ரமணரைப் பேசவைக்க பழனிசுவாமி, நூலகத்திலிருந்து கொண்டுவந்த ஆன்மீக நூல்களை இரைந்து படித்து ரமணரிடம் விளக்கம் கேட்பார். அந்த வேதாந்தக் கருத்துகளை ரமணர் அப்போதுதான் முதல் முதலாகக் கேள்விப்படுகிறார்! “அட! இதில் சொல்லியுள்ளதெல்லாம் நம் அனுபவத்தோடு ஒத்துப்போகிறதே!” என்று வியந்தாராம் அவர்!
தப்பும் தவறுமாய்ப் படித்த பழனிசுவாமியைத் திருத்தும் முகமாகவும், தத்துவங்களை விளக்கும் முகமாகவும் சிறிது சிறிதாக ரமணர் பேச ஆரம்பித்தார்!
பிறருக்கு சிரமம் தரலாகாது என்று ரமணரே தாமே நேரில் பிட்சை உணவு பெற சென்றதுண்டு. முதன் முதலில் பிட்சை கேட்கையில் அவருக்குக் கூச்சமாய் இருந்ததாம்!
ஒரு வீட்டின் முன் நின்று கை தட்டி ஒலி உண்டாக்குவார். உணவுக்காக வெறும் கைகளை நீட்டுவார், அதில் சோறோ, கஞ்சியோ, கூழோ எது விழுந்தாலும் அப்படியே தெருவில் நின்று கொண்டு தின்றுவிட்டுக் கையைத் தலையில் துடைத்துக்கொண்டு நடையைக் கட்டுவாராம்!
பிற்காலத்தில் ரமணாசிரமத்தில் பக்தர்கள் “பிட்சை” ஏற்பாடு செய்வார்கள். வடை பாயசத்துடன் ஆசிரமத்தில் எல்லாருக்கும் சாப்பாடு போடுவது தான் அந்த ‘பிட்சை’! அதைக் கிண்டல் செய்து, குறை கூறி ரமணர், தாம் அந்தக் காலத்தில் பிட்சை எடுத்து உண்டதைப் பற்றி சொல்லி, “என்ன ஒரு ஆனந்தம் அது!” என்பாராம்.

முதலில் கோவில் மண்டபம், பின் குருமூர்த்தம், பின் மலை மீது விருபாட்ச குகையில 17 வருட வாசம், பின் இன்னும் சற்று மேலே கந்தசாமி எனும் பக்தர் உருவாக்கிய ஸ்கந்தாசிரமத்தில் 6 வருடம், பின் கடைசியாக அடிவாரத்தில் உருவான ரமணாசிரமத்தில் மீதி வாழ் நாட்கள் என்று மாறி மாறி அமைந்தது ரமணர் வாழ்க்கை.

அருணைக்கு வந்த பின் அதை விட்டு ரமணர் எங்குமே சென்றதில்லை! 54 ஆண்டுகள் தொடர்ந்து வாழ்ந்தது அருணையில் தான்.
ரமணரின் சாரமான உபதேசங்கள் (“நானார்?”) முதன் முதலில் சிலேட்டில் ரமணர் எழுதி எழுத்து வடிவில் பெற்றவர் சிவபிரகாசம் பிள்ளை. அப்போது ரமணரின் வயது 23. அது புத்தக வடிவில் வெளிவந்தது அடுத்த 21 வருடங்களுக்குப் பிறகுதான்!
‘திருச்சுழி வெங்கடராமனுக்கு’ “பகவான் ரமண மகர்ஷி” எனப் பெயர் சூட்டியவர், ரமணரது சீடரும், தேவி உபாசகரும், சம்ஸ்க்ரிதப் புலவரும், ரமணரைவிட வயதில் மூத்தவருமான காவ்யாகண்ட கணபதி சாஸ்திரி.

தம் சீடரான கணபதி சாஸ்திரியை “நாயனா” (தெலுங்கில் அப்பா) என்றே விளிப்பார் ரமணர்!
“தன்னை அறிந்த ஞானி அனைத்தையும் அறிந்தவனாகிறான்” எனும் உண்மைக்கேற்ப, பள்ளிப்படிப்பையே ஆர்வமில்லாமல் படித்து, பள்ளி இறுதியையே தாண்டாத ரமணர் பிற்காலத்தில் பெரும் தமிழ்ப்புலவராயும், பன் மொழிப்புலவராயும் ஆனது உங்களில் எத்தனை பேருக்குத் தெரியும்?
ஞானமும் பக்தியும் கலந்த தீந்தமிழ்ப் பாக்களை யாப்பிலக்கணத்திற்குட்பட்டு வெண்பா, ஆசிரியப்பா போன்ற வடிவங்களில் ஏராளம் பாடல்கள் புனைந்தவர் ரமணர்!
தமிழில் அவர் எழுதிய பாடல் தொகுப்புகள்: அட்சர மணமாலை, அருணாசல அஷ்டகம், அருணாசலப் பதிகம், அருணாசல நவமணி மாலை, உபதேச உந்தியார், உள்ளது நாற்பது, உள்ளது நாற்பது–அனுபந்தம், தட்சிணா மூர்த்தித் தோத்திரம், அத்தாமலகம், பகவத் கீதா சாரம், ஆன்ம வித்தை, அப்பளப்பாட்டு.
காவ்யாகண்ட கணபதி சாஸ்திரி, கபாலி சாஸ்திரி போன்றவர்களின் தொடர்பின் மூலம் ரமணர் சம்ஸ்கிருதம் கற்றார். அதில் ஸ்லோகங்கள் எழுதினார். தமது உபதேச சாரம் போன்ற பல நூல்களை ரமணரே சம்ஸ்கிருதத்திலும் எழுதினார்.
தெலுங்கு பக்தர்களின் தொடர்பால் ரமணர் தெலுங்கும் கற்று அதிலும் தம் பாக்களை எழுதினார். தமிழின் ‘வெண்பா’ வடிவை அவர் தெலுங்கிலும் புகுத்தி ஓர் இலக்கியப் புதுமை செய்தார்!
மலையாள பக்தர்களின் தொடர்பால் ரமணர் மலையாளமும் கற்றார். அதில் கவிகள் புனைந்தார். தம் தமிழ் நூல்கள் பலவற்றை மலையாளத்திலும் புனைந்தார்!
ரமணரின் சீடரான முருகனார் ஒரு மாபெரும் தமிழ்ப்புலவர். அவரும் ஆயிரக் கணக்கில் பாடல்கள் எழுதியவர் (ரமண சன்னிதி முறை இன்ன பிற). அவ்வாறே கணபதி சாஸ்திரியும் ரமணரது பல உபதேசங்களை ‘ரமண கீதை’ எனும் பெயரில் வடமொழியில் தந்தார்.
காவ்யாகண்ட கணபதி சாஸ்திரி ஒரே நாள் இரவில் அம்பாளின் மீது “உமா சகஸ்ரம்” எனும் 1000 சம்ஸ்கிருத பாக்களை உருவாக்கி எழுத முனைந்த போது, ரமணரின் அருள் கடாட்சம் அவர் மீது விழுந்து அவருக்குள் உள்ளொளி தந்து பாக்களை உருவாக்கித் தந்தது ஓர் சரித்திர நிகழ்வு.
ரமணரது தாயார் அழகம்மா, தம் இறுதிக் காலத்தில் 6 ஆண்டுகள் உலக வாழ்வைத் துறந்து ரமணருடனேயே விருபாட்ச குகையிலும், பின் ஸ்கந்தாசிரமத்திலும் தங்கினார்.

‘ரமணருக்குப் பிடிக்கும்’ என்று அன்னை அழகம்மா ஒரு முறை மலையில் அப்பளம் தயாரிக்க முனைய, ரமணர் தாயைக் கண்டித்து தத்துவார்த்தமாக அப்பளம் தயாரிப்பதைப் பற்றி எழுதிய ஓர் ஞானப் பாடல் தான் “அப்பளப் பாட்டு”!
(தாயாரது மரணத் தருவாயில் ரமணர் அவருக்கு மோட்சம் நல்கியது பலரும் அறிந்தவை. தாயின் பூத உடல் மலையடிவாரத்தில் சமாதி செய்யப்பட்டு, அங்கு எழுப்பப்பட்டதுதான் மாத்ருபூதேஸ்வரர் கோயில்; அங்குதான் ரமணாசிரமமும் உருவானது).
ரமணர் எளிமைக்கும் சிக்கனத்துக்கும் பெயர் போனவர். எதையும் வீணாக்குவது அவருக்குப் பிடிக்காது.
பக்தர்கள் வரத் தொடங்கிய ஆரம்ப காலங்களில் ரமணர் தமது அத்யாவசியத் தேவைகளைப் பற்றிக்கூட எவரிடமும் சொன்னதில்லை. அவர் கோவணம் கிழிந்தது என்றால், தம் கோவணத்திலிருந்தே ஒரு நூலை உருவி, காட்டு முள்ளை ஒடித்து ஊசி போல் செய்து அதில் நூலைக் கோர்த்துக் கிழிசலைத் தைத்துக் கொள்வார். அவர் குளிக்க உபயோகிக்கும் துண்டு “ஆயிரம் கண்ணுள்ளதாக” ஓட்டை விழுந்து இருக்கும். அதனை யார் கண்ணிலும் படாமல் துவைத்து மறைவில் காய வைத்துக்கொள்வார். உலர்ந்ததும் ஒரு மரப்பொந்தில் ஒளித்து வைத்துக் கொள்வார்.
ஒரு முறை ஒரு மாடு மேய்க்கும் சிறுவன் அவரது துண்டை எடுத்துக் வைத்துக்கொண்டு, கிண்டலாக, “இது கவர்னருக்கு வேணுமாம்!” என்று எடுத்துக் கொண்டு ஓடப்பார்த்தானாம். ரமணர் “ஊகூம்; நான் தரமாட்டேன்!” என்று அவனிடம் பிடிவாதம் பிடித்தாராம்!
மேற்சொன்ன விஷயத்தைப் பற்றிக் கேள்விப்பட்ட பக்தர் ஒருவர் மிக்க விசனத்துடன், “எங்களுக்கு இதெல்லாம் தெரியாமல் போய்விட்டதே பகவான்” என்று வருந்தி புதுத் துணி வாங்கி வந்து மிகவும் வற்புறுத்தி ரமணரிடம் கொடுத்தாராம்.
பக்தர்கள் கொடுக்கும் எந்த ஒரு ஆடம்பரப் பொருளையும் அவர் உபயோகித்ததில்லை. ரமணாசிரமத்திற்கு பக்தர்கள் ரமணருக்காகக் கொண்டுவரும் பழங்கள், தின்பண்டங்கள், போஷாக்கு லேகியங்கள் என்று எல்லாமே உடனுக்குடன் கூடியுள்ள பக்தர்களுக்கும் வினியோகிக்கப் பட்டுவிடும்.
ரமணர் சமையற்கலையில் நிபுணர். அம்மியில் அரைப்பது, கல்லுரலில் மாவு அரைப்பது முதல் சமையற்கட்டில் எல்லா வேலைகளையும் செய்வார். எதையும் வீணாக்காமல் சுவையாகச் சமைப்பார். கத்திரிக்காய் காம்புகளைக் கூட அவர் வேகவைத்து சமைத்ததுண்டு!
ஆனாலும் ரமணருக்கு சுவையான உணவெதிலும் ஈடுபாடு கிடையாது. ரமணாசிரமத்தில் பரிமாறப்பட்டும் எல்லா உணவு வகைகளையும் அவர் ஒன்றாகச் சேர்த்துப் பிசைந்து கொண்டுதான் சாப்பிடுவாராம். ஒரு பருக்கை கூட வீணாக்காமல் உண்பார். உண்ட இலை துடைத்துவிட்டது போல சுத்தமாக இருக்கும்.
மலையில் கிடைக்கும் பல்வேறு கீரை வகைகள், மூலிகைகள் பற்றிய மருத்துவ அறிவு அவருக்கு உண்டு.
ரமணர் நல்ல நகைச்சுவை உணர்வு கொண்டவர். பக்தர்களுக்கு புராணக் கதைகள் சொல்லும் போது தத்ரூபமாக உணர்ச்சியுடன் நடித்துக் காட்டுவாராம்!
பரம ஞானியான அவருள் ஒரு உணர்ச்சிமிகு பக்தனும் உண்டு. கண்ணப்பர் போன்ற நாயன்மார்களின் கதைகளை அவர் கூறும்போது குரல் தழுதழுக்குமாம்; கண்ணீர் பொழியுமாம்!
அவர் அண்ணாமலை கிரிவலம் வருவதற்கு மிகவும் முக்கியத்துவம் கொடுத்தார். அதன் பலன்களை மிகவும் சிலாகித்துச் சொல்லுவார். கணக்கற்ற முறை அவர் தம் பக்தர் குழாத்துடன் கிரிவலம் செய்திருக்கிறார்.
ரமணரின் “அட்சரமண மாலை” ஞானம் செறிந்த ஓர் பக்தி இலக்கியம். அதை அவர் நாயகி பாவத்தில் எழுதியிருக்கிறார். அவர் ஒரு முறை கிரிவலம் செய்கையில் அப்பாடல்கள் அவருள் முகிழ்த்தனவாம். அப்பாக்களை அவர் புனைகையில் பக்திப் பரவசத்தில் கண்ணீர் பெருகியதாம்!
உடலில் வலுவிருந்த நடுத்தர வயது வரை ரமணர் மலையெங்கும் மூலை முடுக்குகளெல்லாம் சுற்றித் திரிவாராம். மலையில் தம் கால் படாத இடமே கிடையாது என்று அவர் சொல்வதுண்டு.
அருணாசல மலைக்குள் ஒரு குகை உண்டு என்றும் அதில் பல அற்புதங்கள் உண்டு என்றும் அவர் சொன்னதுண்டு.
மலை மீது ரகசியமாய் ஓர் ஆல மரம் உண்டு என்றும், அதன் கீழ் அருண யோகி வடிவில் சிவபெருமான் தவத்தில் இருக்கிறார் என்றும் தல புராணக் கதைகள் உண்டு. ஒரு முறை மலையில் எங்கோ சுற்றுகையில் ரமணருக்கு அந்த ஆல மரம் தொலைவில் கண்ணில் பட்டதாம். அதன் அசாதாரணமான பெரிய இலை ஒன்றையும் அவர் கண்டாராம். ஆனால் அருகில் செல்ல முடியாமல் அவரை குளவிகள் தொடையில் கொட்டி, அவருக்கு மறதியை வர வழைத்து திசை திருப்பி அனுப்பிவிட்டனவாம்.
ரமணாசிரமத்தின் நிர்வாகத்தைப் பார்த்துக் கொண்டவர் சுவாமி நிரஞ்சனானந்தர். அவர் ரமணரின் சொந்த தம்பி. குடும்ப வாழ்வில் இறங்கி, ஒரு குழந்தை பெற்று, மனைவியை இழந்து பின் துறவரம் மேற்கொண்டவர் அவர்.
ரமணாசிரமத்தில் எந்த ஒரு தேவை ஏற்பட்டாலும் அதை யாரேனும் ஒரு பக்தர் கொண்டுவந்து தரும் சம்பவங்கள் ஏராளம் உண்டு. கனவின் மூலம் தாம் அதைக் கண்டு தேவையானதைக் கொண்டு வந்ததாக பக்தர்கள் சொல்வார்கள்.
ரமண பக்தர்கள் வாழ்வில் பல அற்புதங்கள் நிகழ்ந்ததுண்டு. ரமணர் அவற்றுக்கெல்லாம் பொறுப்பேற்க மாட்டார்! அப்படி நிகழ்ந்தது Divine Automatic action என்று சொல்லி பேச்சை மாற்றிவிடுவாராம்.
கணபதி சாஸ்திரி ஒருமுறை சென்னை திருவொற்றியூரில் நோய்வாய்ப் பட்டு படுக்கையில் இருந்தபோது அவர் ரமணரைப் பிரார்த்திக்க, ரமணரின் திவ்ய தரிசனம் அங்கே அவர் கண்ட நிகழ்வு உண்டு.
மனிதர்கள் மட்டுமின்றி குரங்குகள், நாய்கள், மயில்கள், பசுக்கள், காக்கை, குருவிகள், அணில்கள் என்றெல்லாம் அவரது அண்மைக்காகப் போட்டி போட்டன; அவர் அன்பைப் பெற்றன.
ரமணரது ஆசனத்திலேயே கூடுகட்ட விரும்பும் அணில்கள் இருந்தன. அவர் திருமேனியில் ஓடி விளையாடின. அவர் கரங்களிலிருந்து முந்திரிப்பருப்பைப் பெற போட்டி போட்டன. அவரது அன்புக்குப் பாத்திரமான ஒரு நொண்டிக் குரங்கு குட்டி, பிற்காலத்தில் வளர்ந்து குரகுக் கூட்டத்துக்கு ராஜா ஆகியது!
(ரமணாசிரமப் பசு லக்ஷ்மியின் கதை, பக்தர்கள் பரவலாக அறிந்த ஒன்று. அந்த பசு லக்ஷ்மிக்கு ரமணர் முக்தி அருளினார்).
(ரமணரின் இறுதிக் காலத்தில் அவருக்கு சர்கோமா எனும் புற்று நோய் தாக்கியதும் அதனை நீக்க பல அறுவை சிகிச்சைகள் செய்தும் பலனின்றிப் போனதும் பலரும் அறிந்ததே).
ஆயுர்வேதம், யுனானி, சித்தா என்று பல மருத்துவ நிபுணர்களும் அவருக்கு சிகிச்சை செய்து பார்த்தனர். அதனால் அவர் நோய் கூடிற்றே தவிரக் குறையவில்லை.
அவர் “ஏதொன்றும் செய்ய வேண்டாம்” என்று சொன்னாலும் பக்தர்கள் கேட்கவில்லை. எனவே அவர் யார் என்ன வைத்தியம் சொன்னாலும் செய்தாலும் அவர்கள் திருப்திக்காக ஏற்றுக்கொண்டு எல்லா வேதனைகளையும் மௌனமாக சகித்துக் கொண்டார். ஒரு முறை அவர் மயக்க மருந்து ஏதும் ஏற்க மறுத்து அறுவை சிகிச்சை செய்துகொண்டதும் உண்டு.

Bhagwan Ramana – he underwent operation in his left arm several times to curtail a cancerous growth.

உயிர் பிரியும் கடைசி தருணம் வரை அவர் பக்தர்களுக்கு தரிசனம் கொடுப்பதில் கண்டிப்பாக இருந்தார்.
அவர் உயிர் பிரிந்த அதே கணத்தில் வானில் ஒரு பெரும் எரி நட்சத்திரம் ஆகாயத்தைக் கிழித்துக்கொண்டு திருவண்ணாமலையின் பின்புறம் மறைந்ததைக் கண்டவர்கள் ஏராளம் உண்டு.
அவர் உடலை உகுக்கப் போவதைத் தாங்க மனமில்லாமல் அழுத பக்தர்களிடம் “நான் எங்கே போவேன்? இங்குதான் இருப்பேன்” என்று சொன்னார். அவ்வாறே அவர் உடலை உகுத்த பின்னரும் ரமணாசிரமத்தில் அவர் சான்னித்தியம் குறைவர விளங்கிக்கொண்டே தான் இருக்கிறது என்பது ரமண பக்தர்களின் அனுபவம்.

இன்னும் சொல்லாமல் விட்ட சம்பவங்கள் பலவும் உண்டு.

மகாத்மாக்களின் வாழ்க்கை லீலைகளை நினைத்து நினைத்துப் பார்ப்பதே ஓர் ஆனந்தமான தியான அனுபவம் போலத்தான்.

“ஓம் நமோ பகவதே ஸ்ரீ ரமணாய“
-=0()0=-

Some Core teachings of Sri Ramakrishna Paramahamsa

October 18, 2021/0 Comments/in Sri Ramakrishna Paramahamsa /by C.V.Rajan

Sri Ramakrishna Paramahamsa’s teachings virtually cover the entire gamut of Hinduism and its various facets. It is very difficult to consolidate his core teachings to a few lines. Anyhow I will make a humble try:

The purpose of Human life is to realize God.
One must strive to realize God in this very birth.
Knowing God is the real knowledge. All other other knowledge is ignorance.
Without sacrificing Kamini and Kanchana (lust and gold) no spiritual progress is ever possible.
Yat mat, tat pat – “As many religions, so many paths”. In attaining God, every religion is valid.
God is with form, without form and He could manifest in so many other ways too, beyond our comprehension.
An idol is not just clay. God’s consciousness manifests in it. Doesn’t God know that when you worship an idol, you are only worshiping Him?
God can be seen. If you yearn for God with the same intensity of the following three yearnings combined, you can see God — The love a miser has for his wealth, the love a mother has for her child and the love a chaste wife has for her husband. If you become so desperate as a person pushed deep into water gasping for air, you can have the vision of God.
Brahman (God) and its Shakti are not two different entities (Like fire and heat; like milk and its whiteness and like a snake and its zigzag movement).
Who can ever comprehend and explain God fully? If one aspect of him is great, another aspect of him is greater.
God and his name are not different.
For this Yuga, Bhakti (devotion) is the best means to attain God.
Bhakti (devotion) is the easiest of way attain to God.
Pure mind, pure intellect and pure Atman (Self) are one and the same
What a devotee calls as Kali, what a Yogi calls as Paramatman and what a Jnani calls as Brahman are one and the same.
Association with Sadhus (Satsang) is the best means to acquire spiritual wisdom.
God’s message comes to people through Avatars
Seeing God and seeing an Avatara Purusha are one and same. Avatars are not limited to ten. Srimad Bhagavatam says there are 24 avatars, even more avatars and also avatars are beyond count.
Whatever love and care people receive (through parents or others) is nothing but God’s love.
Social service? Uplifting the world? Who are we to help others? Is the world too small for us to help and uplift it? It is the work of God. By trying to help the world, you are indeed helping yourself. See every being as a form of God and do service to them humbly as if a worship.

We can go on with more, but let me stop with the above.

(Source: Sri Ramakrishnarin amutha mozhikaL – Tamil)

The Concept of Avatar in Hinduism (Tamil)

May 31, 2020/0 Comments/in Article-facets, Avatars & Saints /by C.V.Rajan

இந்து மதம் காட்டும் அவதாரக் கொள்கை

எப்போதெல்லாம் பூமியில் நல்லோர்கள் துன்பத்துக்கு உள்ளாகிறார்களோ, தீயோரின் கைகள் மேலோங்கித் தர்மம் நிலை குலைகிறதோ அப்போதெல்லாம் இறைவன் அவதரித்து வருகிறார் என்பது இந்து மதத்தின் முக்கியமான நம்பிக்கைகளில் ஒன்று.

அவதாரம் என்றாலே ‘இறங்கி வருதல்’ என்றுதான் பொருள். அவசியமான தக்க சமயம் வரும்போது இறைவன் அவதரித்து வருகிறார் என்கிற செய்தியை பகவான் கிருஷ்ணரும் பகவத் கீதையில் “யதா யதாஹி தர்மஸ்ய….” எனும் சுலோகத்தில் தெளிவாகக் கூறியுள்ளார்:

“அர்ஜுனா, எப்போதெல்லாம் தருமம் குன்றி அதர்மம் மேலெழுகிறதோ அப்போதெல்லாம் நான் அவதரிக்கிறேன்; சாதுக்களைக் காத்து, தீயோரை அழித்து தர்மத்தை நிலை நாட்ட யுகம் தோறும் நான் வந்துதிக்கிறேன்” (ப.கீ. 4-7,8)

இறைவன் மனித வடிவெடுக்காது வேறு வடிவில் அவதரித்து வந்த (மச்சாவதாரம், கூர்மாவதாரம், நரசிம்மாவதாரம் போன்ற) அவதாரக் கதைகளையும் நமது இதிகாச புராணங்கள் விவரித்துள்ளன.

இந்துமதத்தின் அடிப்படையில் கடவுள் ஒருவரே. அவரை உபநிடதங்கள் ‘பிரம்மம்’ என்கின்றன. அந்தப் பிரம்மம் பெயர்-உருவங்களுக்கு அப்பாற்பட்டது. எங்கும் பரந்தது; எல்லாவற்றிலும் உள்ளது; எல்லாவற்றையும் தன்னுள் அடக்கியது. பார்க்கப் போனால் இந்தப் பிரபஞ்சத்தில் உயிருள்ள, உயிரற்ற அனைத்துமே அந்தப் பிரம்மத்தின் வெவ்வேறு விதமான வெளிப்பாடே. அந்தப் பிரம்மம் அணுவைக்காட்டிலும் நுண்ணியது; அதே சமயம் பிரம்மாண்டத்திலும் பிரம்மாண்டமானது.

ஆக, பிரம்மத்தில் எல்லாமே அடங்கியதால், பல்வேறு பெயர்-உருவத்துடன் கூடிய (ஈசுவரன் எனப்படும்) வழிபாட்டு தெய்வங்களும் அந்தப் பிரம்மத்தின் வெளிப்பாடே.

படைப்புக் கடவுளான பிரம்மா, காக்கும் கடவுளான விஷ்ணு, அழிக்கும் கடவுளான சிவன் எனும் மூன்று பிரதான தெய்வங்கள் இந்துமதத்தில் நாம ரூபங்களோடு கற்பிக்கப் பட்டுள்ளனர்.

அதில் விஷ்ணுவையே அந்தப் பரப் பிரம்மமாகக் கொண்டாடி வழிபடுவோர்கள் வைஷ்ணவர் எனப்படுகின்றனர். படைக்கும் கடவுளான பிரம்மாவே (படைப்புத் தொழிலை செய்வதற்காக) அந்த விஷ்ணுவின் நாபியிலிருந்து விஷ்ணுவால் தோற்றுவிக்கப் பட்டவர்தாம் என்பது வைஷ்ணவர்கள் கொள்கை.

சைவ சம்பிரதாயப்படியோ, சிவனே அந்த பரப் பிரம்மம். அவரே எல்லாம். அவரது அடியும் முடியும் கூட பிரம்மா விஷ்ணுவுக்கு எட்டமுடியாதவை என்று சைவ புராணங்கள் கூறும்.

அவ்வாறே சக்தியை பரப் பிரம்மமாகக் கொண்டாடும் சாக்தர்கள், பிரம்மா, விஷ்ணு, சிவனைப் படைத்ததே அந்த சக்திதான் என்பார்கள்.

நம்பிக்கைகள் எப்படி இருந்தாலும், பிரம்மா, விஷ்ணு, சிவன் எனும் பிரதானக் கடவுளர்கள்; அவதாரங்கள் அல்ல.

(ஆயினும் ஒரு சில சாத்திரங்களில் இம்மூன்று தெய்வங்களையும் ‘குணாவதாரங்கள்’ என்று குறிப்பிடுவதும் உண்டு. சத்வம், ரஜஸ், தமஸ் எனப்படும் பிரகிருதியின் முக்குணங்களில் பிரம்மா சத்வகுண அவதாரமாகவும், விஷ்ணு ரஜோ குண அவதாரமாகவும், சிவன் தமோகுண அவதாரமாகவும் உருவகப் படுத்துவர்).

ஆயினும் இவர்கள் மானிடப் பிறவிகள் அல்லர்; பிறப்பு இறப்பு அற்ற நித்திய தெய்வங்களாகவே கூறப்படுகின்றனர். புராணங்களில் இவர்களின் செயல்பாடுகளைப் பற்றி கூறப்படும் கதைகள், ஈசுவர லீலை என்பதாக அறியப்படும்.

விஷ்ணுவின் அவதாரங்கள்

நமது புராணங்களின் படி (விஷ்ணு புராணம், பாகவத புராணம் போன்றவற்றில்) பகவான் விஷ்ணுவே பற்பல அவதாரங்கள் எடுத்து உலகியரை இரட்சிக்க வருகிறார் என்று கூறுகின்றன. அவற்றில் பத்து அவதாரங்கள் சிறப்பாகக் குறிப்பிடப் படுகின்றன. அவை:

(1) மத்ஸ்யாவதாரம் (2) கூர்மாவதாரம் (3) வராகாவதாரம் (4) வாமனாவதாரம் (5) நரசிம்மாவதாரம் (6) பரசுராமாவதாரம் (7) ராமாவதாரம் (8) கிருஷ்ணாவதாரம் (9) பலராமாவதாரம் (10) கல்கியாவதாரம்.

பலராமருக்குப் பதில் புத்தரை அவதாரமாகச் சொல்வதும் உண்டு. கல்கி அவதாரம் இனிமேல்தான் கலியுகத்தில் நிகழவிருக்கிறது என்பது நம்பிக்கை.

அவதாரங்கள் பத்துக்குள் அடங்குவதல்ல

ஆயினும், இந்துமதப் புராணங்களிலேயே தலையாயதாகவும், பக்தி, ஞானம் இரண்டையும் சிறப்பாக விளக்கும் புராண நூலாகவும் கூறப்படும் ஸ்ரீமத் பாகவத புராணத்தில் மேற்கண்ட 10 அவதாரங்களுக்கும் உபரியாய் மேலும் 17 அவதாரங்கள் குறிப்பிடப் பட்டுள்ளனர். இவர்களது சரித்திரங்களும் பாகவதத்தில் தரப்பட்டுள்ளன. (ஆக 27 அவதாரங்கள்). அந்த அவதார புருஷர்கள்:

(11) சனகர் (12) சனந்தர் (13) சனாதனர் (14) சனத்குமாரர் (15) நாரதர் (16) நரர் (17) நாராயணர் (18) கபிலர் (19) தத்தாத்ரேயர் (20) யாக்ஞர் (21) ரிஷபர் (22) பிருது (23) மோஹினி (24) கருடன் (25) தன்வந்திரி (26) வியாசர் (27) புத்தர்.

அவதாரத்தில் தெய்வீக வெளிப்பாட்டின் அளவு – பூர்ணம், அம்சம், கலை

நமது சில சாத்திரங்களில் படைப்பிலுள்ளவற்றில் வெளிப்படும் இறை சக்தி பற்றிக் குறிப்பிடும்போது ‘கலை’ எனும் ஓர் அளவைக் கூறுவதுண்டு. அதன்படி, செடி கொடிகளுக்கு 2 கலை, மிருகங்களுக்கு 2 – 3 கலை, சாமானிய மனிதர்களுக்கு 5- 6 கலை, ரிஷிகளுக்கும் மகாத்மாக்களுக்கும் 7 – 8 கலை என்றெல்லாம் சொல்வார்கள். ராம அவதாரம் 12 கலை; கிருஷ்ணாவதாரம் 16 கலை என்பார்கள். 16 கலை அளவுள்ள கிருஷ்ணாவதாரம் பூர்ணாவதாரம் (முழுமையான அவதாரம்) எனக் குறிப்பிடப்படுகிறது.

இவை தவிர, இறைவனின் ஒரு அம்சம் மாத்திரம் வெளிப்படும் அவதாரங்கள் அம்சாவதாரங்கள் எனப்படுகின்றனர். அதன்படி, மச்ச, கூர்ம, வராக, பலராம அவதாரங்களை அம்சாவதாரங்கள் என்பார்கள். ராமாயணத்தில் வரும் லக்ஷ்மண, பரத சத்ருக்கினர்களும் விஷ்ணுவின் அம்சமாகப் பிறந்தவர்களே.

மேலும் சக்தி ஆவேச அவதாரங்கள் என்றும் ஒரு வகை சொல்லப்படுகிறது. இறைவனின் உக்கிரமான சக்தி இந்த அவதாரங்கள் மூலம் வெளிப்பட்டு பெருமளவில் அழிக்கும் சக்தி வேலை செய்யும். பரசுராமர் அவதாரம் சக்தியாவேச அவதாரமாகக் குறிப்பிடப் பெறுகிறது. நரசிம்மாவதாரமும் அவ்வாறே.

அவதாரங்கள் எண்ணிக்கைக்குட்பட்டவை அல்ல

அவதாரங்கள் எண்ணிலடங்கா என்றும் ஸ்ரீமத் பாகவதம் குறிப்பிடுவதாக ஸ்ரீ ராமகிருஷ்ண பரமஹம்சர் கூறுவதுண்டு. அது மெய்யாகவே இருக்க வாய்ப்பிருக்கிறது. காரணம் இறையவதாரங்களைப் பற்றி (10 அவதாரங்கள், 27 அவதாரங்கள் என்றெல்லாம்) குறிப்பிடும் புராணங்கள், ஆயிரக்கணக்கான ஆண்டுகளுக்கு முன்னர் எழுதப் பட்டவை. எப்போதெல்லாம் தர்மம் தாழ்ந்து அதர்மம் மேலோங்குகிறதோ அப்போதெல்லாம் அவதாரம் நிகழ்கிறது என்கிற கூற்றின்படி பார்த்தால், புராண காலத்துக்குப் பிற்பாடும் அவதாரங்கள் நிகழ்ந்து கொண்டே தான் இருந்தாகவேண்டும் என்பது தெளிவாகிறது.

அவதார புருஷர்கள்

அப்படிப் பிற்காலத்தில் வந்த சில மகாத்மாக்கள் பக்தர்களால் அவதார புருஷர்களாகக் கொண்டாடப் பெறுகின்றனர். மெய்யான ஆன்மீக நாட்டம் உள்ள சாதகர்கள், நமது பண்டைய சாத்திர நூல்களுக்கும், புராணங்களுக்கும் கொடுக்கப்படும் அதே முக்கியத்துவத்தை இவர்களது போதனைகளுக்கும் வாழ்க்கை சரிதங்களுக்கும் அளிக்கிறார்கள்.

அவர்களில் சிலர்:

ஸ்ரீ ஆதி சங்கரர் — இவரை சிவனின் அவதாரமாகக் கருதுகின்றனர்.
ராமானுஜர்: தென்னாட்டு வைணவர்கள், இவரை லக்ஷ்மணன்/ பலராமன் /ஆதிசேஷனின் அவதாரமாகக் குறிப்பிடுவர்.
சைதன்ய மகா பிரபு: வங்காளத்தில் இவர் ராதையின் அவதாரமாகக் கொண்டாடப் பெறுகிறார்.
ஷிர்டி சாய்பாபா: மதங்களைக் கடந்து நிற்கும் இறைவனின் அவதாரமாக ஷிர்டி சாய் பக்தர்களால் கொண்டாடப் படுகிறார்.
சத்ய சாய்பாபா: சிவ சக்தியின் அவதாரம் என்பார்கள் சாய் பக்தர்கள்.
ஸ்ரீ ராமகிருஷ்ண பரம ஹம்சர்: இவர் காளியின் அவதாரமாகவும், சைதன்யரின் மறு அவதாரமாகவும் அதே சமயம் மதங்களைக் கடந்து நின்ற ஞானியாகவும் போற்றப் படுகிறார்.
பகவான் ரமண மகரிஷி: பூரண ஞானியான இவர் அவதாரம் எனும் கோட்பாட்டுக்குள் வராதவர் எனினும் அவரை முருகனாகக் கண்டு தரிசித்து முருகனின் அவதாரமாகக் கூறும் பக்தர்களும் உண்டு.
(அம்மா) மாதா அமிர்தானந்தமயி தேவி: தேவி பராசக்தியின்/ லலிதாம்பிகையின்/ பவதாரிணியின் அவதாரமாகவே இவரது பக்தர்கள் இவரைப் போற்றுகின்றனர். இவரை ‘சிவ சிக்தி ஐக்கிய ரூபிணி’ என்றும் கூறுவர். ஸ்ரீ ராம கிருஷ்ணர்-சாரதா தேவியின் அவதாரத்தின் தொடர்ச்சி என்பார்கள் ராமகிருஷ்ணர் பாரம்பரியத்தில் வந்து அம்மாவிடம் சேர்ந்த பக்தர்கள்.

இவர்களில் பலரும் தம் தாய் மொழியிலேயே, சாமானியருக்கும் புரியும் வகையில் மிகவும் எளிமையாகத் தமது உபதேசங்களை நல்குவர். ஆயினும் இவர்களது வாக்குகள் நமது பண்டைய சாத்திரங்களின் சாரமேயன்றி வேறில்லை என்பதை சான்றோர் அறிவர்.

*Former President Abdhul Kalam with Amma (Mata Amritanandamayi)*

இவர்களது எளிய மொழிகள் சிக்கலான சாத்திரங்களுக்கும் தெள்ளிய விளக்கங்களாக அமையும். அது மட்டுமல்லாது, கால தேச மாற்றங்களுக்கு ஏற்ப சனாதன மதத்தில் சில மாற்றங்களையும் புதிய பாதைகளையும் உருவாக்கித் தம் பக்தர்களை வழிநடத்துவர் இந்த அவதார புருஷர்கள்.

இவர்களில் சிலர் சுயம்புக்கள். அதாவது பிறவியிலிருந்தே ஞானம் பெற்றவர்கள். ஆயினும் அவதார புருஷர்கள் சிலர் தம் இளம் சாதனா காலத்தில் ஒரு குறிப்பிட்ட தெய்வ ரூபத்தை பக்தி செய்தவர்களாகவும், ஒரு குறிப்பிட்ட ஆன்மீகப் பாதையைக் மேற்கொண்டவர்களாகவும் இருந்து தம் இறை நிலையை எத்தியதாகவும் நாம் அவர்கள் சரிதத்தில் காண்போம்.

ஆனால் நிறை நிலை பெற்ற அவர்கள் பெரும்பாலும் மதங்கள், உட்பிரிவுகள், சாதி, இன வட்டங்களின் எல்லைகளைக் கடந்து நின்று, அனைத்து வகை மக்களையும் ஈர்க்கும் ஓர் தெய்வீக அன்பின் வடிவங்களாகவே இருப்பார்கள். பல்வேறு ருசிகள், வாசனைகள், வேறுபாடுகளைச் சுமந்து கொண்டு தம்மிடம் வரும் அன்பர்களுக்கு அவரவர்களுக்கு ஏற்ற ஆன்மீக மார்க்கத்தைக் காட்டியருளுபவர்களாக விளங்குவார்கள். அறிவியலுக்கோ, பகுத்தறிவுக்கோ எட்டாத எத்தனையோ அற்புதங்களை இவர்கள் தம் பக்தர்களின் வாழ்க்கையில் நிகழ்த்திக் காட்டி தம்மைச் சரணடைந்தவர்களின் சிரத்தை, பக்தி, விசுவாசத்தைத் திடப்படுத்தி ஆன்மீக வாழ்வில் முன்னேற ஒளி நல்குவார்கள்.

பக்தர்கள்கள், ஆன்மீகத் தேடல் மிக்க சாதகர்களைத் தவிர, கள்ளம் கபடமற்ற உள்ளம் கொண்ட சாமானிய மக்களும் கூட அவதார புருஷர்களால் பெரிதும் ஈர்க்கப் பட்டு வந்து அவர்களைச் சரணடைந்து, அவர்களின் அருளால் தம் உலகியல் வாழ்வில் வரும் கஷ்டங்கள், நோய்கள், பிரச்சனைகள், துக்கங்களுக்கு எளிதில் தீர்வுகாண்பார்கள். தாம் பெற்ற அத்தகைய அற்புதமான நிவாரணங்கள் மூலம் அவர்களது இறை நம்பிக்கை திடமாகி, அவர்களும் காலப் போக்கில் ஆன்மீகப் பாதையில் அடியெடுத்து வைக்கும் பக்குவம் பெறுவார்கள்.

கவனிக்க — ஞான மார்க்கத்தில் அவதாரம் எனும் பேச்சுக்கு இடமில்லை

நமது இந்து மதத்தின் அத்வைதக் கோட்பாட்டை வலியுறுத்தும் ஞான மார்க்கத்தில் ஜீவாத்மாவும் பரமாத்மாவும் வேறு வேறு அல்ல. படைப்பில் உள்ள அனைத்துமே இறைவனே; மாயையினாலும் அகங்காரத்தாலும் பீடிக்கப்பட்டு ஜீவன் தன்னை இறைவனிடமிருந்து வேறாய் எண்ணும் அஞ்ஞானத்தினால் பேதத்தைக் காண்கிறான். அந்த அஞ்ஞானம் போனால், தான் இறைவனேயன்றி வேறில்லை என்பதை ஜீவன் உணர்வான். ஆக, நாம் எல்லாருமே அடிப்படையில் இறை சொரூபமே. ஆகவே எவரோ ஓரிருவர்தான் அவதார புருஷர்களாய் வருகிறார்கள் என்கிற கோட்பாடு ஞான மார்க்கத்தில் இல்லை! நாம் எல்லாருமே அவதாரங்கள் தான்!

ஆனால் (நான் வேறு இறைவன் வேறு) எனும் துவைத உணர்வை ஏற்கும் பக்தி மார்க்கத்தில் அவதாரம் ஓர் முக்கியமான விஷயமாகிறது. பக்தர்கள் இறைவனுடன் கூடி வாழ்ந்து அவன் லீலைகளைக் கண்டு ஆனுபவித்து ஆனந்திக்கும் பேறைத் தரவே இறைவன் அவதரித்து வருகிறான்.

அவதார புருஷர்களை எல்லோராலும் அடையாளம் காணமுடியாது

இறைவனின் மாயா விளையாட்டில் இதுவும் ஓர் முக்கியமான நிதர்சனமே!

இன்று நாம் இறையவதாரங்களான ராமரையும் கிருஷ்ணரையும் தெய்வமாகக் கொண்டாடினாலும், அவர்கள் அவதரித்த காலத்தில் அவர்களை எதிர்த்தவர்களும், விமரிசித்தவர்களும் அவதூறு பேசியவர்களும் இருக்கத்தான் செய்தார்கள்!

பொதுவாகவே மிகப் பரவலாய் பலருக்கும் இறைவனை ஏதோ தொலை தூரத்தில் ஆகாயத்தில் ஒரு வைகுண்டத்திலோ, சுவர்க்கத்திலோ, பர மண்டலத்திலோ, கைலாயத்திலோ இருப்பதாக ஒப்புக்கொள்வது தான் எளிதாக இருக்கிறது. அடுத்தபடியாக, இறைவனின் வெவ்வேறு ரூபங்களையும், ஆயிரக்கணக்கான ஆண்டுகளுக்கு முன் மனித வடிவில் வாழ்ந்த அவதாரங்களான ராமரையும், கிருஷ்ணரையும் கோவில்களில் விக்கிரக வடிவில் கும்பிட்டு வணங்கிப் போவதே ஏற்புடையதாக இருக்கிறது. நிகழ் காலத்தில், நம்முள் ஒருவராக ரத்தமும் சதையும் கொண்ட மனித வடிவில் ஒருவரை இறைவனாகக் காண்பது ஒப்ப முடியாமல் இருக்கிறது!

வரையறைக்கு உட்பட்ட தன் சிற்றறிவை வைத்துக்கொண்டு, மகாத்மாக்களை எடை போட்டு அவர்களை இழித்துப் பேசுவதும், அவதூறுகளைக் கூறுவதும், ஏமாற்றுப் பேர்வழிகள், பாமர மக்களிடம் மூட நம்பிக்கையை வளர்த்து முட்டாளாக்குபவர்கள், பகுத்தறிவுக்கு ஒவ்வாதவர்கள், போலிச்சாமியார்கள் என்றெல்லாம் சொல்லியும் எள்ளி நகையாடுபவர்கள் பலர் உண்டு.

சமீப காலத்தில் வாழ்ந்து செத்துப் போன மகாத்மாக்களைக் கூட ஒரு வேளை ஒப்புக்கொண்டாலும் கூட, உயிரோடு வாழும் அவதார புருஷர்களை இவர்கள் ஒப்புக்கொள்ளவே மாட்டார்கள்!

ஸ்ரீ ராமகிருஷ்ணர் அவதாரங்கள் பற்றிக் கூறும் கருத்துகள் மிக முக்கியமானவை

தம்மை ஓர் அவதாரமாக தம் அந்தரங்க பக்தர்களிடையே வெளிப்படுத்திய ஸ்ரீ ராமகிருஷ்ண பரமஹம்சர், இறை அவதாரம் பற்றிப் பல பொன்னான கருத்துகளை மிக எளிமையாகத் தம் உபதேசங்களில் தந்திருக்கிறார். அவற்றில் சிலவற்றை இங்கு காண்போம்:

“அவதார புருஷர்களிடம் ஞானமாகிய சூரியனையும் பக்தியாகிய சந்திரனையும் ஒரே சமயத்தில் காண முடியும்.”
“இறைவனின் லீலைகளில் (திருவிளையாடல்களில்) , ஈசுவர லீலை,தேவ லீலை, நர லீலை, ஜகத் லீலை என்று பல லீலைகள் உள்ளன. நர லீலையில் (மனித லீலையில்)தான் அவதாரம் நிகழ்கிறது.”
“நித்தியம் யாருடையதோ, அவருடையதே லீலையும். பக்தர்களுக்காக லீலை. மனித வடிவில் பார்த்தால் தானே பக்தர்கள் அவரை நேசிக்க முடியும்?”
“இறைவன் மனிதர்களிடம் அதிகம் பிரகாசிக்கிறான்; இறைவனைத் தேடவேண்டுமென்றால், அவதார புருஷர்களிடம் தேட வேண்டும் . பசுவின் சாரம் அதன் பால்; பால் வேண்டுமென்றால் பசுவின் மடியில் தான் தேடவேண்டும். அவதார புருஷர்கள் பசுவின் மடியைப் போல.”
“அவதார புருஷர்களை அறிய விரும்பினால், இறைக் காட்சி பெற விரும்பினால் சாதனை அவசியம்”.
“ஞான ஆராய்ச்சி வழியில், இறைவனில் லீலை கனவு போல உண்மையற்றதாகி விடுகிறது; ‘நான்; எனும் எண்ணம் கூடப் பறந்துவிடுகிறது; இந்த வழியில் அவதாரம் ஒப்புக்கொள்ளப் படுவதில்லை. ஆனால் இது மிகக் கடுமையான பாதை. பக்தர்களுக்கு உதவாது; அதனால்தான் இறைவன் அவதரித்து பக்தியைக் குறித்து உபதேசிக்கிறார்; சரணடையச் சொல்கிறார்”.
“இறைவன் அவதார புருஷர்களிடம் தான் அதிகமாக வெளிப்படுகிறான்; எனவே அவதார புருஷர்கள் உடம்புடன் இருக்கும்போதே பக்தர்கள் அவர்களை வழிபட்டு சேவை செய்ய வேண்டும்”.
“இறைவன் மனிதனாக அவதரிக்குபோது அவரை [அந்த உருவில்] தியாயானிப்பது எளிதாகிறது. உடல் ஒரு திரை மட்டுமே. உள்ளே நாராயணன் உள்ளார். லாந்தர் விளக்கின் உள்ளே விளக்கு எரிவது போல்.”
“அவதார புருஷர்களை நினைப்பது, இறைவனை நினைப்பதே”.
“ராமன் இறையவதாரம் என்றால் சீதையைப் பிரிந்தபோது அழுதாரே என்று கேட்கிறார்கள். பஞ்ச பூதங்களால் ஆன இந்த உடம்பை எடுத்து வந்தாலே, உடலுக்குள்ள பசி, தாகம் போன்ற பலவும் அவதார புருஷர்களுக்கும் இருக்கின்றன; ஏன், நோய், மனக்கவலை போன்றவை கூட இருக்கின்றன. அத்தகைய ஒருவரை அவதாரம் என்று எப்படி ஏற்றுக்கொள்வது என்று கேட்கிறார்கள். இதற்கு “பஞ்ச பூதங்கள் எனும் வலையில் அகப்பட்டுக் கொண்டு பிரம்மமும் கண்ணீர் வடிக்கிறது” என்பது தான் என் பதில்”.

-=0()0=-

சில இந்து மத குருமார்கள், மடாதிபதிகள் கல்வி, மருத்துவம், தொழில் என்று பல துறைகளில் செயல்பட்டுக் கோடிக்கணக்கில் சம்பாதிக்கிறார்களே? இந்துமதம் காட்டும் ஆன்மீகம் இதுவா என்ன?

May 25, 2020/0 Comments/in Q&A - Other Avatars & Saints /by C.V.Rajan

இதற்கு விரிவான பதில் அளிக்கவேண்டும்.

ஸ்ரீ ராமகிருஷ்ண பரமஹம்சர் ரூபாய் நாணயத்தைத் தொட முடியாதவராய் இருந்தார். தொட்டால் அவர் கை முறுக்கிக்கொள்ளும்! பரிபூரணத் துறவின் அடையாளமாக அவர் வாழ்ந்தார். ஸ்ரீ ராமகிருஷ்ணரின் மிகப் பெரும் தாக்கம் எது என்று சாரதாதேவியாரைக் கேட்டபோது அவர் தந்த பதில் என்ன தெரியுமா?, “அவரது பரிபூரணத் துறவு!”

This image has an empty alt attribute; its file name is main-qimg-41827de82e06452a3fe08dbf5d750c20

ஆன்மிகம், சமுதாயத் தொண்டு, கல்வி, மருத்துவம், பெண்கள் முன்னேற்றம் என்று அம் மடம் மிகப்பெரும்அளவில் விரிந்து பரந்தது. விவேகானந்தரின் இத்தகைய செயல்பாடுகளைப் பற்றி அன்னை சாரதாதேவியிடம் சிலர் புகார் போலச் சொன்னபோது அவர் சொன்னது, “நரேன் சரியாகத்தான் செய்கிறான்”!

This image has an empty alt attribute; its file name is main-qimg-39282edcd7bf0efbcc2bb1296219399e

ஆக, பாம்பின் கால் பாம்பறியும்.

காசையே கையால் தொட முடியாத ஓர் மகா அவதார புருஷரின் உள் வழிகாட்டலில் படியேதான் விவேகானந்தர் செயல் பட்டார். அது காலத்தின் கட்டாயம். இந்தியாவில் கிருத்துவ மதபோதகர்கள் கல்வி, மருத்துவ சேவை இவற்றை முன் வைத்து சாமானிய மக்களை ஈர்த்து மத மாற்றம் செய்து சநாதன தர்மம் நலிந்து போகும் சூழலில், இந்து மத மடங்கள் பழைய பஞ்சாங்க முறைகளை மாற்றிக் கொள்ளவேண்டிய காலச் சூழல் அது.

ஆன்மீகம், பக்தி, தியானம் சேர்ந்த ஆன்மீக சாதனைகளோடு கூடவே, அவற்றின் ஓர் அங்கமாக சமுதாயப் பணி செய்து, சாதிக்கொடுமைகளால் நலிபவரைக் கல்வியில் உயர்த்தி, ஏழைகளுக்கு வேலை வாய்ப்பை உருவாக்கி, பசித்தவனுக்கு சோறு ஏற்பாடு செய்து, வெள்ளம், பஞ்சம் நிலநடுக்கம் என்று பாதிக்கப் பட்டவர்களுக்கு நிவாரணம் நல்கி என்று கர்மயோகமாகச் செயல் படும் பெரும் மாற்றம் இந்து மதத்தில் வந்தது. அதுவும் இறை இச்சையே.

இப்படித் தான் காலா காலமாக இந்துமதம் தன்னை அவ்வப்போது புதுப்பித்துக்கொள்வது வழக்கம். ஏதோ பூதம் உட்புகுந்ததுபோல ஊண், உறக்கம் பற்றிக் கவலைப் படாமல் ஓய்வின்றித் தேச நலனுக்காகச் செயல்பட்ட விவேகானந்தர், நாற்பது வயதிலேயே தம் செயல்பாடுகளை முடித்துக்கொண்டு உயிர் துறந்தார்.

அவர் சுகம் அனுபவிக்கவா வந்தார்? செல்வம் சேர்க்க, மடாதிபதியாய் கவுரமாக உலகை வலம் வரவா வந்தார்?

அவர் காட்டிய பாதை பிற்காலத்தில் ஓர் முன்னுதாரணமாயிற்று. ரிஷிகேஷ் சுவாமி சிவானந்தர் அதேபோலவே மாபெரும் செயல்வீரராய் இருந்தார். ஆன்மீகமும் சமுதாயப் பணியும் ஒருங்கே பரப்பினார்.

ஆன்மீக சாதர்கர்களை உருவாக்கி, கூடவே சமுதாயப் பணிகளும் செய்யப் பணம் வேண்டும். அது முற்றிலும் நன்கொடைகளால் மட்டுமே வருவது தற்காலத்தில் சாத்தியம் அல்ல.

மாபெரும் சக்தியுடன் உலகுக்கு வரும் மகான்கள், தாங்கள் உயிரோடுஇருக்கும் குறுகிய காலத்துக்குள்ளேயே மாபெரும் செயல்பாடுகளில் முனைந்து, வியக்கத்தக்க வேலைகளைச் செய்து முடிக்கக் களத்தில் இறங்குகிறார்கள். அதற்கு ஏராளமான பணமும் வேண்டியிருக்கிறது. அவர்களின் அடிப்படை நோக்கு ஆன்மீக உணர்வைச் சாமானியரிடமும் வளர்ப்பது. அதற்கு வழி சமுதாய நலம் பேணுவது.

அதனால், வியாபார நோக்கோடு செயல்பாடுகள் செய்து அதில் வரும் பணத்தை சமுதாய நலன்களுக்குத் திருப்பி விடுவதே தற்கால மகான்களின் வழியாக ஆகியிருக்கிறது.

மகான்களின் பொது நோக்கான சங்கல்பத்துக்கு தீவிர சக்தியுண்டு. அவர்களின் அந்த ஆன்மீக சக்தியால் ஈர்க்கப்பட்டுப் பலரும் சுய நலம் மட்டுமே வாழ்க்கை என்பதிலிருந்து மாறி, ஆன்மீக வாழ்வுக்கு வருகிறார்கள். இந்த குருமார்களின் வழி காட்டுதலின் படி புலனடக்கம், எளிமை, தியாகம், ஜபம், தியானம் போன்ற ஆன்மீக சாதனைகளை மேற்கொள்வதோடு, உலக நலனுக்காகத் தன்னலமற்ற சேவையை உற்சாகத்துடன் செய்யவும் முன் வருகிறார்கள்.

ஓரு அரசாங்கமோ, அல்லது வெளிநாட்டிலிருந்து டாலர்கள் பெரும் ஒரு NGO வோ, சமுதாய நலனுக்கான ஓர் பெரும்பணியை ஏற்றெடுத்துச் செய்தால் 100 ரூபாய்க்கு 20, 30 ரூபாய் அளவுக்கே பலன் போய் சேரும். அதையே மாதா அமிர்தானந்தமயி, ஜக்கி வாசுதேவ் போன்ற, இறையருள் அகத்திலிருந்து இயக்குகின்ற ஆன்மீகவாதிகள் முன் நின்று அப்பணியைச் செய்யும்போது 65 முதல் 75 ரூபாயளவுக்கு பலன் விளையும். காரணம், சம்பளத்தை எதிர்பார்க்காமல் சேவையாய் முன்வந்து செய்யும் ஏராளமான பக்தர்கள் அவர்களுக்கு உண்டு. அவர்களுள் மருத்துவர்கள், பொறியல் வல்லுனர்கள், கல்வியாளர்கள், குறிப்பிட்ட துறைகளில் விற்பன்னர்கள், பல் தொழில் புரிபவர்கள் எனப் பலரும் உண்டு. உலகியலைத் துறந்த துறவிகளும், பிரம்மசாரிகளும் உண்டு.

ஒருவர் மகானாகவே இருந்தாலும் மேற்கண்ட பக்தர்களைத் தவிர, இப்படிப்பட்ட பணிகளை சாமானியர்கள் மூலமும் தான் அவர்கள் பெருமளவில் செய்வித்தாகவேண்டும். சாமானியர்களில் நல்லவர்கள், சீடர்கள், பக்தர்கள், சேவகர்களும் இருப்பார்கள்; அயோக்கியர்கள், திருடர்கள், சுருட்டல் பேர்வழிகள் எல்லாரும் இருக்கத்தான் இருப்பார்கள். பக்தர், சீடர்களிலும் இன்னும் பழுக்காதவர்களும், அகங்காரம் பிடித்தவர்களும், தவறான புரிதல்களுக்கு உட்பட்டு விரயமாய்க் காரியங்கள் செய்பவர்களும் கூட இருப்பார்கள்.

நெல்லுக்கு இறைக்கும் நீர் புல்லுக்கும் ஆங்கே பொசியத்தான் செய்யும். அங்கு இங்கு மடை உடைந்து நீர் வீணாகவும் போகும். மகான்களும் உலகின் இந்த இயற்கையான மாயை ஏற்றுக்கொண்டு, அதற்கு உட்பட்டுத்தான் செய்கிறார்கள்; அப்படித்தான் வேலை செய்தாக வேண்டும்.

பணத்திற்கென்று ஒரு கெட்ட குணம் எப்போதும் உண்டு. பணம் ஏராளமாக வரும்போது, மாயையும் உடன் வரும். சாமானியரும் உட் புகுந்து சுருட்டப் பார்ப்பார்கள். ஆன்மீக தாகத்தோடு வந்தவர்களில் சிலர் கூட அந்தப் பணப்புழக்கம், பதவி, ஆடம்பர வேட்கை, புகழாசை என்று மயங்கித் திசை மாறியும் போவார்கள்.

சுவாமி சிவானந்தர் தம் மடத்தில் ஓர் ஆள் பணம் சுருட்டுகிறான் என்று தெரிந்தால் அவர் அதனை மன்னித்துவிட்டு மற்றவர்களிடம் சொல்வார், “ஒரு திருடன் மடத்துக்குள் இருந்தான் என்றால், வெளியுலகில் ஒரு திருடன் குறைவு என்று அர்த்தம். அவன் வெளியுலகத்தில் இல்லாமல் மடத்துள் இருப்பது நல்லதே. இங்கு ஆன்மீக சூழலில் இருந்தால் அவன் ஒரு நாள் திருந்துவான்; வெளியுலகில் அவன் தானும் கூடுதல் கெட்டுப்போய் சமுதாயத்துக்குக் கூடுதல் கெடுதியும் செய்வான்” என்பார்!

This image has an empty alt attribute; its file name is main-qimg-b50f15141f0624cd485c916a4aa635ad

மகாத்மாக்களின் நிலைப்பாடு அதுவே. செல்வத்தால் அவர்களுக்கு ஆகவேண்டியது ஒன்றுமில்லை. அவர்கள் சாமானியத் தொழிலதிபர்கள் போல் அல்ல. மகான்களின் அகத்துறவு நிலை அப்படி. வெளியில் காணும் ஆடம்பரங்களை வைத்து ஒரு மகானை எளிதில் எடை போட்டுவிட முடியாது.

ஜக்கி வாசுதேவின் ஆசிரமம், வனப் பகுதியில் மரங்களை வெட்டியல்லவா வந்தது? எட்டிமடையில் அம்மாவின் அமிர்தா பல்கலைக் கழகம் பல ஏக்கர் பரப்பில் ஒருவித வனப் பகுதியில் அல்லவா விரிந்துள்ளது? என்றெல்லாம் பலரும் கேள்வியெழுப்புகிறார்கள்.

This image has an empty alt attribute; its file name is main-qimg-199c70c131802e2d3e38c70f2ffff75d

ஒரு காலத்தில் முட்செடிக்ளும் புதர்களும் அடர்ந்த வனமாக எட்டிமடைப் பகுதி இருந்தது. அதை விலைக்கு வாங்கிய பின்னும் கல்லூரிக்கு அரசு அனுமதி உடனே கிட்டவில்லை. அம்மா ஆசிரம பிரம்மச்சாரிகள் ஓரிரு ஆண்டுகள் அப்புதர்களையும் கருவேல மரங்களையும், அங்கு வாழ்ந்த பாம்பு தேள்களையும் அழித்துப் பதப் படுத்தி, ஏராளமான பழமரங்கள், பூ மரங்கள், நிழல் மரங்களை நட்டார்கள்.

பின்னர் அனுமதி கிட்டியது. பல்கலைக்கழகம் அங்கு வளர்ந்தது. அந்தப் பெரும் வளாகமே இன்று ஒரு பெரும் காடுபோல ஏராளமான மரங்களைத் தாங்கி சுற்று சூழலையே மேம்படுத்தியுள்ளது.

அங்கு வந்து படிப்பது என்பது பெரும் தொகை செலுத்த வசதியுள்ளவர்களுக்கே சாத்தியம். பல்கலைக் கழகத்தில் வசூலாகும் பணம், எத்தனையோ அம்மாவின் இலவச சமுதயப் பணிகளுக்கு மடை திருப்பி விடப் படுகிறது. உலகியல் கல்வியோடு சமுதாய நலப் பணிகளையும் மாணவர்கள் கற்றுப் போகிறார்கள் அங்கே. ஏராளமான தொழில் வாய்ப்புகளை சுற்றுவட்டார சாமானிய மக்களுக்கு அந்த பல்கலைக் கழகம் உருவாக்கித் தந்துள்ளது.

என் குருவான அம்மாவோ, அல்லது ஜக்கி வாசுதேவோ, கோடி கோடி மதிப்புள்ள சொத்துகளுக்கு மடாதிபதிகளாய் இருக்கலாம். ஆனால் அவர்களுக்கு அவற்றால் ஆகப்போவது ஒன்றுமில்லை. ஒரு நாளைக்கு அவர்கள் 18-20 மணி நேரம் சமுதாயத்துக்காகவே செயல் படுகிறார்கள். “கொடுத்துக்கொண்டே இரு” என்பதுதான் அவர்கள் செயல் பாடு.

This image has an empty alt attribute; its file name is main-qimg-3614cc2c03f3cd153404bb01707580e2

இரண்டாம் வகுப்பில் ரயில் பயணம் செய்து அவர்கள் செயல் பட்டால், அவர்கள் தம் நேரத்தையும் திறனையும் வீணடிப்பதேயாகும். அதற்கு பதில் சொகுசு வேனில் பயணிக்கையிலேயே உறங்கி ஓய்வெடுத்தால் மற்ற நேரங்கள் அவர்கள் தம் பணிக்காகச் மேலும் திறனாகச் செலவு செய்கிறார்கள் என்று பொருள். (மீண்டும் பெரிய பழ மரத்துக்காகப் புதர்களை வெட்டுவது என்பதை நினைவு கூறுங்கள்).

அவர்கள், பெரிய அளவில் விளம்பரத்துக்கு செலவழித்து வியாபாரம் செய்பவர்களைப் போல. விளம்பரம் செலவல்ல. அது ஒருவித முதலீடு. அதுபோல இம்மகான்கள் தம் செயல்பாடுகளில் நீங்கள் குற்றம் காண்பது போன்ற சில கூடுதல் பயண வசதிகள் போன்றவை வைத்திருந்தால் அவை மீண்டும் அவர்களின் சமுதாயப் பணிகளுக்கு முதலீடுகளே.

“நான் வெளியுலகம் அறியாமல் 10 பேருக்கு உதவ வேண்டுமா அல்லது விளம்பரம் செய்து 1000 பேருக்கு உதவவேண்டுமா என்றால் நான் பின்னதையே தேர்ந்தெடுப்பேன்” என்பார் சுவாமி சிவானந்தர்.

அது தான் தற்கால மகான்களின் செயல்பாடு.

போன வாரம் மாதா அமிர்தானந்தமயியின் 66ஆவது பிறந்தநாள் கொண்டாடப் பட்டது. மத்திய அமைச்சர் ராஜ் நாத் சிங் வந்திருந்தார். எதற்கு இத்தனை ஆடம்பர விழாக்கள்?

This image has an empty alt attribute; its file name is main-qimg-0c55004b4b2e9b00476ce0037d37b0b1

4 ஆம் வகுப்பு தாண்டாத, ஏழை மீனவக் குடும்பத்தில் பிறந்த ஓர் கிராமத்து பெண் தம் 66 ஆண்டுகால வாழ்க்கையில் சாதித்துள்ளவைகளை நீங்கள் தெரிந்து கொண்டால், உங்களால் வியப்படையாமல் இருக்க முடியாது. அதைத் தெரிந்துகொண்டால் தற்கால ஆன்மீகவாதிகளின் போக்கு புரியும்.

அதைத் தெரிந்துகொள்ள ஓர் கால் மணி நேரம் செலவழியுங்கள்:

Amma – Mata Amritanandamayi – Biography – Life Timeline with Photos

ஆன்மீகம் மேலோட்டமானது அல்ல. அதை ஆழ்ந்து அறிந்தே புரிந்துகொள்ள முடியும்.

தங்க நகைகள் பிரபலமாகும் போது கில்ட்டு நகைகளும் வரத்தான் செய்யும். ஆங்காங்கே போலி ஆன்மீகவாதிகளும் வரத்தான் செய்வார்கள். பக்கா ஏமாற்றுக் காரர்களும் வரலாம். அதுவும் இறைவனின் மாயையில் ஓர் அம்சமே.

நமக்குப் பரிச்சயமான ஒரு லிட்டர் குவளையை மட்டும்வைத்துக்கொண்டு ஏரித்தண்ணீரையே அளந்து தீர்ப்பளிக்கிறேன் என்று சொல்வது சரியல்ல.

Is the belief in God in Hinduism slowly coming down due to the wrong activities of some self-styled Gurus, Sadhus and so called “God men”?

January 2, 2020/0 Comments/in Q&A-Avatars & Saints /by C.V.Rajan

One of the general trends in Hindu culture has been the increased tendency to avoid gurus and saints and concentrate on temple worship.

In fact this is one of the nature of people of Kali yuga.

As people’s wants and greeds increase, as their egoism increase, there is an increased tendency to pray to God in temples directly; their mindset hoodwinks them to believe that gurus are only ‘agents’ and they should approach God directly rather than going through agents.

People want God for materialistic comforts and not for spiritual progress. Hinduism however is very firm that for spiritual progress, a guru’s guidance is a must. So, most people don’t want Gurus any way!

However, historically, people have also been made aware of the reality that when a Mahatma/ a great saint/ an Avatara Purusha comes, he is able to fulfil the materialistic wishes of the people too, as well as spiritual yearning of ardent seekers. So, those who are not totally bound to ‘temple worship’ but are also keen on ‘quick results in materialistic gains’ tend to rush to Godmen for rapid wish fulfilment.

Frauds and cheaters are part of the world. When a true Mahatma comes and does great things, people throng to him; his institutions grow rapidly in wealth and they get name and fame. Fake Sadhus get attracted by the success of real Mahatmas and tend to imitate them; they cheat gullible people.

There are indeed Gurus of today that the media may project as billionaires rolling in luxury, materialism and worldliness, but they may be totally untouched by any of them even today.

Kali yuga is such that even Ashrams cannot totally escape some pomp, show, commercialization and materialism. Swami Sivananda once said, “If I can serve 100 people unobtrusively or serve thousands of people through advertisement, I would choose the latter”.

If the head of the ashram is a pure realized soul, everything can remain in balance. The institutions may have to be run by ordinary people with ordinary morals (who are yet to be evolved) and some of them may bring bad name to the Mahatma who heads the institutions too! But true Mahatmas accept all sorts of people out of compassion to elevate them spiritually.

It requires divine grace — the grace to know the difference between the right Guru and a fake Guru, to differentiate the wheat from the chaff.

Pseudo-secular Media houses tend to blow up any matter — real or cooked up, against Mutts and Mutt heads. They try to do mudslinging at genuine Mahatmas too and get away with it. Skeptics think that everyone running a Mutt is a fraud and a cheater.

That’s the typical Indian scenario.

Where can I find a real guru? All popular gurus of today seem to be rolling in wealth, immersed in materialism, running multi crore institutions and doing globe trotting

August 26, 2019/0 Comments/in Q&A-Avatars & Saints /by C.V.Rajan

Divine grace is needed to get the right guru. If the seeker is earnest, he will get the right guru at the end for sure.

A truly realized Jnani can be a pauper like Bhagwan Ramana Maharshi or a king like Janaka Maharaja. Sri Krishna, an absolute total Avatar of God was living amidst worldly pleasures and materialism but nothing touched him.

Sri Ramakrishna Paramahamsa lived a poor man’s life; he could not even touch money with his hand. He lived such an exemplary life of renunciation. But think of Swami Vivekananda, his prime disciple, to whom Sri Ramakrishna transferred all his shakti before leaving his body and the way he “extracted work” from Vivekananda!

Vivekananda roamed all around India as a penniless mendicant; he got the divine prompting to go to USA again as a penniless person. He swept the west like a storm, brought wealth, started Sri Ramakrishna Mission and Math, built Belur Mutt, built a grand temple for Sri Ramakrishna there, set up several branches of the mutt, engaged his brother monks into various social service activities, built educational institutions and other institutions for the welfare of the downtrodden men and women.

Like a tempest he worked ceaselessly and built a huge institution and left his body when he was just 40 with total detachment as a true Sanyasin!

Think of Swami Sivananda. He was floating in wealth as a popular doctor in Malaysia. He was gripped by thirst for spirituality, came to India, got initiated into Sanyas, did tapas at Rishikesh, lived the life of a begging monk and got enlightened.

He served the poor and sick monks of Rishikesh. He started Sivananda Ashram – ‘Divine Life Society’ from a humble hut and built it into a huge Ashram comprising of a temple, a hospital, a photo studio, a Yoga Institute, a Vedanta Institute, a printing press and he had an office manned by some 40 typists with typewriters to handle all his correspondence and writing!

Swami Sivananda once said, “If I can serve 100 people unobtrusively or serve thousands of people through advertisement, I would choose the latter”. Same Swami Sivananda, when his ashram was gripped with financial difficulty, said, “I have no qualms if we have to shut down everything and we can always go back to our old simple ways by taking food at Annakshetra”. That is the sign of a mahatma.

Likewise, there are indeed Gurus of today that the media may project as billionaires rolling in luxury, materialism and worldliness, but they may be totally untouched by any of them even today.

Kali yuga is such that even Ashrams cannot totally escape some pomp, show, commercialization and materialism. If the head of the ashram is a pure realized soul, everything can remain in balance. The institutions may have to be run by ordinary people with ordinary morals (who are yet to be evolved) and some of them may bring bad name to the Mahatma who runs the institutes too! But true Mahatmas accept all sorts of people out of compassion to elevate them spiritually.

As I said, it requires divine grace — the grace to know the difference between the right Guru and a fake Guru, to differentiate the wheat and the chaff.

Why do some believe that ordinary persons like Mata Amritanandamayi or Sai Baba have extraordinary powers?

August 19, 2019/0 Comments/in Q&A-Avatars & Saints, Q&A-on Amma /by C.V.Rajan

To answer this question, one must essentially delve deeper into the concept of Avatar in Hinduism. One must also try to understand the concept of Advaita in Hinduism. One must be able to grasp the grandest statement of Hinduism that everyone has the potential to attain Godliness. You may say, all these are essentially beliefs and say, “I can’t believe unless ‘scientifically proved’ ” , we will come to some amount of proving a bit later.

According to Hinduism, God takes up human form and comes to live among us to teach us the right dharma and show the way for spiritual advancement for earnest seekers from time to time. They also annihilate evil forces that tend to tilt the balance towards adharma and restore dharma — It is the Avatar.

Avatars, though by looks and physical behaviour will be like a human beings, they are NOT just ordinary mortals. So, fundamentally, Satya Saibaba and Mata Amritanandamayi are NOT just ordinary people. They are avatars.

The way they lead their lives, the way they demonstrate super-human capabilities right from childhood, the way they influence people who are truly attracted towards them through faith and surrender, the way they make miraculous changes in the lives of people (either overtly or covertly), the way they accomplish unbelievable tasks within unbelievable time-frame, the way they spread love and care on humanity cutting across all caste, creed and religious barriers, the way they create a massive revival of spirituality — are all beyond the comprehension of ordinary mortals.

Those who are skeptical,who think they are very rational, think they know all about human beings and God, think they are “scientifically oriented” , who declare themselves proudly as non-believers by closing their ears, eyes, nose, mind and heart and declare “No — these Godmen and Godwomen are all only frauds bent upon cheating and looting people” can only be deluding themselves from reality.

Now coming to the proof.

Thousands of personal experiences can be given by people who experienced changes in their lives by coming to Amma or Satya Sai. You will say “these are concocted stories spread by blind believers in vested interest”.

Just set aside some 20 minutes of your time by keeping your eyes and heart open and go through the following link that contains the historical record of what Mata Amritanandamayi has done in each and every year of her living in this world amidst us in the past 64 years:

Life Timeline of Amma (Mata Amritanandamayi) – with images

Some of the happenings are deeply spiritual about which I am sure you will not be inclined to even learn/digest. But there are also things done to the world. There are records and proofs. Then come to your own conclusion:

How are the grandest tasks accomplished?

They are accomplished by believers’ dedication and hard work; through the money people donate willingly; through the fees collected from institutions; through selling of products and services that the believing devotees (consisting doctors, scientists, teachers, professors, doctorates, engineers, pharmacists, writers, publishers, technicians, artisans, labourers and so on) contribute with love and dedication. A considerable percentage of the services are voluntary.

After all, people who do all these works (as instruments of the avatar) are human beings with their own limitations, deficiencies and inefficiencies too. So, along the side of grand things happening, you will also find some shortfalls, some imperfections, some little blunders and some wastages here and there. But if you look at the macro picture, the negatives will not too big. It is also a part of the divine maya. Nothing is 100% perfect in creation.