Whatever good deeds and bad deeds we do automatically create good and bad karmas (rather fruits of karmas). But the actual play of that fruit of karma takes place at a time unknown to us.
When you ask ‘What triggers bad karma’, I believe you are asking when exactly the fruit of a bad karma comes into effect.
It is not easy to give answer to this, as the course of karma is beyond our grasping. But my guru Mata Amritanandamayi Devi has given a hint about it. She says, at such times when our egotism peaks, bad karma’s effect will start manifesting. So we should always be careful about the dirty plays of our ahankar.
https://hinduismwayoflife.com/wp-content/uploads/2022/10/Evil-face.jpg5321208C.V.Rajanhttps://hinduismwayoflife.com/wp-content/uploads/2022/09/Logo6-Hinduism-Sanatana-dharma-Way-of-life-340-×-140-px-300x124.pngC.V.Rajan2022-10-06 16:24:042022-10-06 16:24:04What actually triggers bad karma?
ஆன்மீக வாழ்வில் அக மௌனம் மிக முக்கியமானது. எவ்வளவுக்கு எவ்வளவு மனதில் எண்ணங்கள் குறைகிறதோ அவ்வளவுக்கு அவ்வளவு நல்லது.
ஒரு நாள் ஒரு 2 மணி நேரம் நண்பர்களுடன் அரட்டை அடியுங்கள். அதில் நகைச்சுவை, கருத்துப் பரிமாற்றங்கள், அரசியல், வாதங்கள், எதிர் வாதங்கள், கிண்டல், கேலி, குத்தல், சீண்டல், பொறாமை, அறிந்தும் அறியாதும் மற்றவரைப் புண்படுத்தல் என்று பல உணர்ச்சிகளும் கலந்திருக்கும். மனம் இவை எல்லாவற்றிலும் ஈடுபடும்.
அதோடு மட்டுமல்ல; பேசி முடித்தபின்னும் பேசிய பேச்சுகளைப் பற்றிய எண்ணங்கள் மீண்டும் மீண்டும் சுற்றிச் சுற்றி வரும்; ஒரு விவாதத்தில் நீங்கள் தோற்றிருந்தால், ஒரு நண்பன் விளையாட்டாக உங்களை மட்டம் தட்டியிருந்தால், பேச்சில் ஏதேனும் ரசாபாசமான விஷயங்கள் இருந்திருந்தால் இந்த எண்ணங்கள் பின்னும் பல மணிகள் உங்களுள்ளில் வளைய வரும்.
ஒருவேளை அந்த அரட்டைக் கச்சேரி நடக்காமலேயே இருந்து நீங்கள் அந்த நேரத்தில் முழுமனதுடன் ஒரு பலன் மிக்க புத்தகத்தைப் படித்திருந்தால்?
ஆக, வெளிப்பேச்சு, அகப் பேச்சைக் கூடுதல் தூண்டிவிடுகிறது. பேச்சுக் குறைந்தால் அகச் சலனங்களும் குறைய வாய்ப்பு கூடுதல்.
ஆகவேதான் மௌனம் ஆன்மீகத்துக்கு ஓர் உபாயமாகப் பரிந்துரைக்கப் படுகிறது.
https://hinduismwayoflife.com/wp-content/uploads/2020/05/Silence.jpg334443C.V.Rajanhttps://hinduismwayoflife.com/wp-content/uploads/2022/09/Logo6-Hinduism-Sanatana-dharma-Way-of-life-340-×-140-px-300x124.pngC.V.Rajan2020-05-25 14:16:402021-10-24 17:00:41ஆன்மீக சாதகர்களுக்கு மௌனம் ஓர் முக்கிய உபாயமாகப் பரிந்துரைக்கப்படுவது ஏன்?
குரு, சத்குரு, ஆச்சாரியர் — இம் மூன்று பதங்களுக்குள் உள்ள வித்தியாசம் என்ன?
குரு என்கிற பதத்துக்கு, ‘இருளை நீக்குபவர்’ என்பது நேர்ப்பொருள் — அதாவது அறிவொளியைத் தந்து அறியாமை எனும் இருளைப் போக்கும் ஆசிரியரைக் குறிக்கும்.
ஆச்சாரியர் எனும் சொல்லுக்கு நேர்ப்பொருள், சரியான நடத்தையைச் சொல்லித்தருபவர் என்பது — இதுவும் பெருமளவில் ஆசிரியரையே குறிக்கிறது.
ஆனால், இந்து மதத்தில் குரு, ஆச்சாரியர் எனும் இரு பதங்களும் மிகப் பெரும்பாலும் மத/ ஆன்மீக ரீதியில், தனக்கு வழிகாட்டத் தன்னை அணுகும் சீடனை ஏற்று, அவனுக்கு வழிபாட்டு முறைமைகள், சாத்திர அறிவு இவற்றைக் கற்றுத் தந்தும், (அவசியமானால்) மந்திர தீட்சை நல்கியும், உபதேசங்கள் தந்தும், தாமே முன்னுதாரணமாக வாழ்ந்தும், வழிகாட்டித் தருபவரையே குறிக்கின்றன.
சில சம்பிரதாயங்களில் (உதாரணமாக வைஷ்ணவ சம்பிரதாயம்) அப்படிப்பட்டவரை (குரு என்று சொல்லாமல்) ஆச்சாரியர் என்றே சொல்வது வழக்கம்.
இருந்தாலும், சில நுணுக்கமான வித்தியாசங்கள் இருக்கின்றன:
குரு
சாமானியமான ஓர் குரு அடுத்தவருக்கு ஆன்மீகத்தைப் போதிக்கும் அளவுக்கு இறையருளும் இறைவனின் அதிகார முத்திரையும் பெற்றவராகவோ, பெறாதவராகவோ இருக்கலாம். ஆனாலும் அவர் தமது குரு வழியேயோ, தமது குருவால் வாரிசாக நியமிக்கப்பட்டோ, சுய முயற்சியிலோ, அல்லது தாம் பெற்ற ஒரு சிறிது ஆன்மீக அனுபவத்தின் பேரில் தாமே ஒரு குரு ஸ்தானத்தை ஏற்படுத்திக்கொண்டவராகவோ சீடர்களைச் ஏற்று அவர்களுக்கு உபதேசிப்பவராக இருக்கலாம்.
இத்தகைய குருமார்கள், தாம் செய்த சாதனா முறை, தமது குரு பரம்பரையில் கடைப்பிடிக்கப் பட்ட வழி/ சம்பிரதாயம், தமது குரு தமக்குக் குறிப்பாய் உபதேசித்த சில வழிமுறைகள் இவற்றையே பெரும்பாலும் தம் சீடர்களுக்கும் உபதேசிப்பார்கள். உதாரணமாக, ஒரு குறிப்பிட்ட இஷ்ட தெய்வத்தை மட்டுமே வலியுறுத்திக் கும்பிடுவது, ஒரு குறிப்பிட்ட மந்திரத்தை மட்டுமே உபதேசிப்பது, ஒரு குறிப்பிட்ட பிராணாயாம முறையை மட்டுமே வலியுறுத்திச் சொல்லிக்கொடுப்பது, ஒரு குறிப்பிட்ட தியான முறைமையை மட்டுமே வலியுறுத்திப் படிப்பிப்பது, ஒரு குறிப்பிட்ட வழிபாட்டு சம்பிரதாயம், அல்லது சாத்திரக் கொள்கையை மட்டுமே ஏற்றுக் கொள்ளப் பழக்குவது — என்பதாக அவர்கள் முறைமை இருக்கும். அவற்றில் குறைபாடுகளும், குறுகிய மனப்பாங்கும் கூட இருக்கலாம்.
இப்படிப்பட்ட சாமானிய குருவிடம் சேரும்போது, அவர் அறிந்த ஞானத்தை அவர் போதிக்கிறார், அதனால் சீடர் பலன் பெருகிறார். கூடவே அவரது அறியாமை, புரிதலில் உள்ள குறைபாடுகளையும் அவர் சீடருக்குப் போதிக்கிறார்! உதாரணமாக — தமது மார்க்கத்தைத் தவிரப் பிற மார்க்கங்களை வன்மையாகக் கண்டிப்பது, விமர்சிப்பது, பிற இறை வடிவங்களை தாழ்வாக நினைப்பது, மற்ற ஆன்மீக சாதனை முறைகளைக் குற்றம் கூறுவது, பிற குருமார்களைக் குற்றம் கண்டு விமர்சிப்பது போன்றவை!
கவனிக்க: எல்லா குருமார்களும் இப்படித்தான் இருப்பார்கள் என்று எடுத்துக்கொள்ள வேண்டாம்.
சில சமயங்களில், ஒரு குரு, முறையான கல்வி அறிவோ, முறையான சாத்திரப் படிப்பு படிக்காதவராகவோ இருந்தாலும் கூட, சுய அனுபவத்தில் இறைவனின் தரிசனம், அல்லது இறையுணர்வு பெற்றவராக இருக்கலாம். அவர் பெற்றது ஓர் நொடிப்பொழுதாய் அமைந்த ஓர் இறைவனின் காட்சியாக, அல்லது ஜோதி தரிசனமாக இருக்கலாம்; அல்லது மிக உயர்ந்த ஞானத்தின் ஓர் அக அனுபவத் துளியாக இருக்கலாம்; அல்லது பரிபூரண இறையநுபவமாகிய/ யோக அனுபவமாகிய சகஜ நிர்விகல்ப சமாதியோ, பக்தியில் பூரணமாய்ப் பழுத்த பிரேம பக்தியாகவோ, ஐயம் திரிபறப் பெற்ற பூரண அத்வைத (இரண்டற்ற) ஞான நிலையாகவோ கூட இருக்கலாம்.
யார் பூரணமான இறையனுபவத்தைப் பெற்று ஐயம்திரிபற நிற்கிறாரோ, அவர் குருஸ்தானத்தை ஏற்றெடுக்கும்போது, அவர் சத்குரு என அறியப் படுகிறார். சத்குருவைப் பற்றிக் கடைசியில் மீண்டும் விரிவாகப் பார்ப்போம்.
ஆச்சாரியர்
மிக உயர்ந்த நிலையில், ஆச்சாரியர் என்பவர் யார் எனப் பார்க்கையில், எவர் தக்க குருமார்கள் மூலம் சாத்திரங்களை ஆழ்ந்து கற்று, அவற்றை மனனம் செய்து, மீண்டும் மீண்டும் அலசி ஆராய்ந்து, ஆன்மீக சாதனை/தவத்தின் மூலமும், பிரார்த்தனை, தியானம் மூலமும் அவற்றின் உட்பொருளைத் தம்முள் தமக்கு எட்டிய அளவில் ஐயமின்றி மிகத் தெளிவாகப் புரிந்துகொண்டு ஓர் தெளிவான தத்துவக் கொள்கையாக உருவாக்கம் தருகிறாரோ அவர் (மத) ஆச்சாரியர்.
தாம் அறுதியாய் வரையறுத்து அறிந்த அந்தக் கொள்கையை அவர் தம் அணுக்கச் சீடர்களுக்குப் படிப்பித்துத் தருகிறார். தமது ஞானத்தை அவர் பிரச்சார சொற்பொழிவுகள் மூலம் பறை சாற்றுகிறார். பிற (மாற்றுத்) தத்துவக் கொள்கைகளைப் பின்பற்றும் சம்பிரதாயப் பண்டிதர்களோடும், விற்பன்னர்களோடும், குருமார்களோடும் பெரும் சபைகளில் அறிவுப் பூர்வமான, மூல சாத்திர (வேத வேதாந்த) நூல்களின் கருத்துகளின் அடிப்படையில் வாதங்களைச் செய்து, தமது கொள்கை, மற்ற கொள்கைகளை விட சிறப்பானது என நிறுவுகிறார். நமது இந்து மதத்தில் அப்படி அறியப்பட்டுள்ள மூன்று மாபெரும் ஆச்சாரியர்கள் சங்கராச்சாரியர் (அத்வைத சித்தாந்தம்), ராமானுஜாச்சாரியர் ( விசிட்டாத்துவைத சித்தாந்தம்), மற்றும் மத்வாச்சாரியர் (துவைத சித்தாந்தம்) ஆவர்.
இத்தகைய மதாசாரியர்களின் வழியில் பிற்காலத்தில் வழி வழியாக குரு-சிஷ்ய பாரம்பரியம் மடங்கள் வழித் தொடர்கிறது. அடுத்தடுத்து அதே சம்பிரதாயத்தில் ஆச்சாரியர்கள் என்றே அழைக்கப்படும் குருமார்கள் தொடர்ந்து வருகிறார்கள். அவர்களில் வழியிலேயே வரும் மடத்தில் சில சம்பிரதாய/ விளக்க வித்தியாசங்களின்/ கருத்து வேறுபாடுகளும் வருகின்றன. அதன் அடிப்படையில் உட்பிரிவுகளும் ஏற்பாட்டு உப மடங்களும் புதிய ஆச்சாரியர்களும் வருகிறர்கள். இவ்வகை ஆச்சாரியர்கள் மிகப் பெரும்பாலும் நல்ல கல்வி/கேள்வியறிவுடையவர்களாகவும், தமது சம்பிரதாயத்தில் கூறப்பட்டுள்ள சாத்திரங்கள், சாத்திர வியாக்கியானங்களில் அறிவுப் பூர்வமாய் நல்ல தெளிவும், தீவிர பிடிமானமும் உள்ளவர்களாக இருப்பார்கள். தமது சம்பிரதாயத்தில் சீடர்கள் கடைப்பிடிக்கவேண்டிய இறை வழிபாட்டு முறைகள், தோத்திர முறைகள், சடங்குகள், ஒழுக்க நியதிகள், கட்டுப்பாடுகள் இவற்றை எடுத்து இயம்புபவர்களாகவும் இருப்பார்கள்.
இப்படி ஒரு மடத்தில் குரு சிஷ்ய பாரம்பரியத்தில் வரும் ஆச்சாரியர்கள், சுயானுபவத்தில் இறைவனை அறிந்தவர்களாகவோ, உணர்ந்தவர்களாகவோ இருப்பார்கள் என்கிற உத்தரவாதம் ஏதும் இல்லை. (ஒரு சிலர் பெற்றிருக்கக் கூடும்). அந்த சம்பிரதாயத்தில் தீவிர பிடிப்பு, ஆழ்ந்த சாத்திர ஞானம், தீவிர குருபக்தி, குரு சேவை, ஒரு அவையில் நன்கு பேசும் திறன் போன்றவற்றின் அடிப்படையில் ஒரு ஆச்சாரியர் தம் அடுத்த வாரிசைத் தேர்ந்தெடுப்பார். அப்படித் தேர்ந்தெடுக்கப் பட்டவர் ஒரு குடும்பஸ்தராய் இருக்கும் பட்சத்தில், அவர் சன்யாசம் ஏற்று மடாதி பட்டம் ஏற்பார். இது வைணவமடங்களான ஆண்டவன் ஆசிரமம், ஜீயர் மடம் போன்றவற்றில் பின்படுத்தப் படும் முறை.
சில மடங்களில் (உதாரணமாக சங்கர மடம், ஸ்ரீ ராமகிருஷ்ண மடம்) பிரம்மசாரிகளே ஆசார்ய (/குரு) பதவிக்கு வருவார்கள்.
ஒரு பாரம்பரிய மடத்து ஆச்சாரியர், தமது சம்பிரதாயக் கொள்கைகள், இஷ்ட தெய்வ வழிபாடு, சாத்திரங்கள் இவற்றை மட்டுமே தம் சீடர்களுக்கு உபதேசிப்பார். அவர்களில் ஒரு சிலர், அபூர்வமாக உயர்ந்த தபஸ்விகளாகவும், அப்பழுக்கற்ற சன்யாசிகளாகவும் வாழ்ந்து இறையாநுபவத்தை சுயமாய் உணர்ந்தவர்களாகவும் திகழக் கூடும். அப்படிப்பட்டவர்கள் கூடுதல் மன விசாலத்துடன் மற்ற சம்பிரதாயங்கள், தத்துவங்களை ஏற்கும் தன்மை அடையப்பெற்றவர்களாகவும் இருக்கக் கூடும். இருந்தாலும், அவர்கள் தமது மட சம்பிரதாயங்களை வெளிப்படையாக மாற்றவோ, விசாலமாக்கவோ முனைய மாட்டார்கள். பிற முறைமைகளை வெளிப்படையாக சிலாகிப்பவர்களாகவோ, உயர்ந்த ஆன்மீகதளத்தில் ஒளிரும் அன்னிய சத்குருமார்களை வெளிப்படையாகப் பாராட்டிச் சிறப்பிப்பவர்களாகவோ பெரும்பாலும் இருக்கமாட்டார்கள்.
சில மடங்களில் (உதாரணமாய் ஸ்ரீ ராமகிருஷ்ணா மடம்) எத்தனையோ சன்யாசிகள் இருந்தாலும், அவர்களில் ஒரு சிலர் ஆச்சாரிய ஸ்தானத்திலும், ஒரு சிலரே குருஸ்தானத்திலும் இருப்பார்கள். ஆச்சாரிய ஸ்தானத்தில் உள்ளவர்கள், நல்ல சாத்திர ஞானம் பெற்று சீடர்களுக்கு சாத்திர வகுப்பு எடுப்பவர்களாகவும், உபன்யாசங்கள், அவையுரைகள் நிகழ்த்துபவர்களாகவும் இருப்பார்கள். குரு ஸ்தானத்தில் இருப்பவர்களுக்கே சீடர்களுக்கு மந்திர தீட்சை நல்கும் அதிகாரம் இருக்கும். (ஆச்சாரியர்கள், குருமார்களாகவும் காலப்போக்கில் ஆகலாம்).
சத்குரு
குருமார்களிலேயே மிக உயர்ந்த நிலையில் திகழ்பவர் சத்குரு. அவர் தம் ஆத்ம நிலையை அல்லது இறையானுபவத்தை பூரணமாய் (சுய அனுபவமாய்) உணர்ந்து அதில் நிலை பெற்றவர். அவர் பக்தி மார்க்கத்தைச் சேர்ந்தவர் என்றால், இறைவனிடம் பூரண பிரேம பக்தி பூண்டு, அந்த ஆனந்த அனுபவத்திலேயே சதா திளைத்து, பின் தம் இறைனுடனேயே ஒன்றியவர். அவர் ஞான மார்க்கத்தைச் சேர்ந்தவர் என்றால், தம் சுய நிலை எப்போதும் அழிவற்ற ஆத்மாவே என்பதை அனுபவத்தில் உணர்ந்து ஆத்ம-பரமாத்ம பேதமின்றி ஒன்றேயான அத்வைத உணர்வில் திகழ்பவர். அவர் யோக மார்க்கத்தைச் சேர்ந்தவர் என்றால், சகஜ நிர்விகல்ப சமாதி என்னும் சமாதி நிலையை எட்டியவர். சத்குரு என்பவர் மனதை அழித்தவர்; பரிபூரணமாய் அகங்காரத்தை நிர்மூலம் ஆக்கியவர்; தமது ஜன்மாந்திர வாசனைகளிலிருந்து விடுபட்டவர். ஒரு ஜீவன் முக்தராய் தம் உடம்பில் இருந்துகொண்டு, உலகியர், சீடர்கள், பக்தர்களின் நலனுக்காகவே இவ்வுலகில் வளைய வருபவர்.
ஒரு சத்குரு, கல்வியறிவே இல்லாதவராக இருக்கலாம்; ஆரம்பப் பள்ளிக் கல்வியைத் தாண்டி மேலே படிக்காதவராக இருக்கலம். ஆனாலும் அவருக்கு சகல சாத்திரங்கள் கூறும் சாரமான உண்மைகள் உள்ளங்கை நெல்லிக்கனிபோல் தம் சுய அனுபவத்தின் பயனாய்த் தெரியும். மெத்தப் படித்த பண்டிதர்களும், ஆச்சாரியர்களும் கூட அவர் அடி பணிந்து, அடக்கத்துடன் அமர்ந்து தாம் ஆண்டுக்கணக்கில் படித்த சாத்திரங்களில் தமக்கு விளங்காத பொருள்களை அவரிடமிருந்து கேட்டுப் பெறுவர்.
சத்குரு என்பவர் சிகரத்தை எட்டிப் பிடித்தவர். அங்கிருந்து அவர் பார்க்கையில், அந்த் உச்சியை அடைய உள்ள எல்லாப் பாதைகளுமே அவர் கண்ணுக்குத் தெளிவாய்ப் புலப்படுகிறது. அவர் ஒரு குறிப்பிட்ட சம்பிரதாயத்தின் வழியில் சாதனை செய்து மெய் நிலையை அடைந்திருந்தாலும் கூட அவர் அந்த சம்பிரதாயத்துக்குள் கட்டுப்பட்டவரல்ல. அவர் சத்தியப் பொருளை அடைய உள்ள எல்லா சரியான மார்க்கங்களையும், குருமார்களையும், மகாத்மாக்களையும், சாதனா முறைகளையும், சாத்திரங்களையும் ஏற்கிறார். தமது அளவிலாக் கருணையின் காரணமாக, எவர் எந்த சம்பிரதாயத்தை/ உட்பிரிவைச் சேர்ந்தவராயினும், அதன் வழியிலேயே அவர் மேலான கதியை அடையப் பெரும்பலும் ஊக்குவித்து ஆதரவும் அருளும் நல்குகிறார். அவர் தம்மை ஓர் குறுகிய வட்டத்துக்குள் மட்டும் பெரும்பாலும் அடைத்துக்கொள்வதில்லை.
ஒரு மெய்யான சத்குரு, எல்லைகளுக்கு அப்பாற்பட்டவர். மதங்களுக்கும் அப்பாற்பட்டவர். அவரது உயர் நிலையை அறிந்துகொள்ளும் பேறு பெற்றவர்கள், மத வித்தியாசங்களை மறந்து அவரைச் சரணடைகிறார்கள். அவர் எல்லாத் தரப்பு, எல்லா மதத்து மக்களையும் காந்தம் போல ஈர்க்கிறார். மனித இனத்தின் மீது அவரது அன்பு தடையின்றிப் பொங்கிப் பிரவகிக்கிறது.
ஒரு சத்குரு, முன்பேயுள்ள ஓர் மடம்/ ஆசாரியப் பரம்பரையில் வருவார் என்று சொல்வதற்கில்லை. மிகப் பெரும்பாலும் ஓர் சத்குரு சுயம்புவாக (தாமே உருவானவராக) திடுமென மனித குலத்தில் தலையெடுக்கிறார். எங்கோ ஓர் தொலை தூரக் கிராமத்தில், ஆன்மீகம் என்றால் என்னவென்றே அறியாத சாமானிய ஏழைக் குடும்பத்தில் கூட ஓர் சத்குரு வந்து பிறக்கக் கூடும்.
ஒரு சத்குரு, அவதார புருஷராகவும் இருக்கக் கூடும்; ஒரு அவதார புருஷர், சத்குருவாகவும் செயல்படக் கூடும். அப்படி இறைவனின் இச்சையால் மனித வடிவெடுத்துவரும் ஓர் அவதார புருஷர், உலகிற்குப் போதிக்க வருகிறார்; ஓர் புதிய பாதையைக் காட்டித் தருகிறார்; குளம், குட்டையில் தேங்கி நாறிப்போகும் பழைய நீரில் புது வெள்ளம் வந்து கலப்பது போல, ஒரு மதத்திலோ, சம்பிரதாயத்திலோ உயிரோட்டம் போய்த் தேக்க நிலை வரும்போது அவர் வந்து புதிய உத்வேகம் அளிக்கிறார். சம்சாரக் கடலில் மூழ்கிவிடாது மக்களை ஏற்றி அக்கரை சேர்க்கும் ஓர் பெரும் கப்பல் போல் அவர் வருகிறார்.
ஒரு சத்குருவோ அவதார புருஷரோ வரும்போது, அவர்கள் அடிப்படை நோக்கு மக்களை ஆன்மீக ரீதியில் முன்னேற்றிக் கொண்டுபோவதே என்றாலும், அவர்கள் உலகியல் தளத்திலும் செயலாற்றி மக்களின் உலகியல் தேவைகளை நிறைவேற்றுவதிலும், சமுதாய ரீதியில் மானுட சேவையையை சிரமேற்கொண்டு செய்வதிலும் கூடத் தயக்கமின்றி இறங்குகிறார்கள். மக்களின் தேவைக்கென, கல்வித் துறை, மருத்துவத்துறை, இயற்கை இடர்கள் வருகையில் நிவாரணப் பணிகள் என்று பல்வேறு செயல் திட்டங்களிலும் மாமெரும் சக்தியோடு செயல்படுகிறார்கள். தனி நபர் வாழ்வில் கூடக் கொடும் நோய், கடும் வறுமை, கெட்ட பழக்கங்களுக்கு அடிமையாதல், பிள்ளைப் பேறு இன்மை போன்ற பிரச்சனைகளுக்கு, மனித சக்திக்கு அப்பாற்பட்ட விதத்தில் தீர்வு தந்து அவர்கள் வாழ்வில் நம்பிக்கை ஒளியையும் ஆன்மீக விழிப்புணர்வையும் தருகிறார்கள்.
ஒரு சத்குரு வருகையில், அவரது வழிகாட்டுதலில் ஓர் புதிய குரு சிஷ்ய பரம்பரை உருவாகலாம். அந்தப் பாரம்பரியத்தில் வரும் பிற்கால குருமார்கள், அந்த சத்குரு காட்டித் தந்தபாதையை பிற்கால சந்ததியினருக்கு வெளிச்சம் போட்டுக் காட்டி தருகிறார்கள். அப்படி ஓர் ஒரு குரு-சிஷ்ய பாரம்பரியம் சில நூற்றாண்டுகள் கூடத் தொடர்ந்து செயல்படலாம். அந்தப் பாரம்பரியத்திலேயே பிற்காலத்தில் மற்றொரு சத்குரு தோன்றலாம்; தோன்றாமலும் போகலாம். அவ்வாறே, காலம் செல்லச் செல்ல அந்தப் பாரம்பரியமே தகுதியற்ற குருமார்கள் வருகையினால் வீரியம் இழந்து தாழ்ந்தும், நசித்தும் போகலாம்.
அப்படியொரு சந்தர்ப்பத்தில், இறையிச்சையால் மற்றொரு இடத்தில், மற்றோரு சூழலில் ஓர் புதிய சத்குரு தோன்றுகிறார். அந்தக் காலத்துக்கு ஏற்ற வகையில் அவர் ஓர் புதிய வழி, புதிய வாழ்வியலைக் காட்டி, சனாதன தர்மத்தைப் புதுப்பிக்கிறார்.
இந்தப் பாரத தேசத்தில் அனாதி காலமாய் நடந்துகொண்டிருக்கும் ஓர் நிகழ்வு இது. இந்தப் புனித மண்ணின் மேன்மையையும், சனாதன தர்மத்தின் தனிப்பெரும் தன்மையும் அதுவே.
https://hinduismwayoflife.com/wp-content/uploads/2018/01/Sankara-Ramanuja-Madhva.jpg345651C.V.Rajanhttps://hinduismwayoflife.com/wp-content/uploads/2022/09/Logo6-Hinduism-Sanatana-dharma-Way-of-life-340-×-140-px-300x124.pngC.V.Rajan2020-01-05 16:03:262021-10-18 21:47:34Guru, Sadguru and Acharya – difference (Tamil)
It was so in vedic times in the far distant past. A Brahmin’s prime duty was to learn, chant, preserve and propagate Vedas. He could do it only by following the prescribed lifestyle (extremely simple life, light eating, no hard physical work, physical and mental purity, following daily rituals and rites etc).
If a Brahmin by birth opts to work in the field by neglecting his prescribed duties and responsibilities and opts to do ploughing and farming, he is de facto a Shudra.
But not in present times.
In present times, we hardly have pure Brahmins whose life is moulded around Vedas, with total detachment to materialism. Caste has replaced Varna and everything has become hereditary.
https://hinduismwayoflife.com/wp-content/uploads/2018/09/Vedic-chanting.jpg261359C.V.Rajanhttps://hinduismwayoflife.com/wp-content/uploads/2022/09/Logo6-Hinduism-Sanatana-dharma-Way-of-life-340-×-140-px-300x124.pngC.V.Rajan2020-01-01 21:58:372021-10-13 11:10:35If a son of a so-called or pure Brahmin deploys himself as a farmer with some land then is he called a Shudra? Why not?
Sri Ramakrishna Paramahamsa says that as long as we believe we have free will, we have to own up the consequences of actions done by us with our free will.
But it is indeed true that at the exalted level of comprehension, everything is God’s will. A person who attains this conviction firmly is the one who has attained God realization or self realization. Only such a person becomes the perfect instrument of God. Sri Ramakrishna says that whatever that person does is simply the acts of God and it will only be perfect and right.
If ordinary people do whatever they want to do by saying that they are doing it as God’s instruments they are only deluding themselves.
Suppose a person, out of a very reasonable justification (in his own assessment) kills another with anger and vengeance. He may say, “I have delivered the right justice that this fellow deserved for his evil actions. I have acted as God’s instrument . His ‘prarabdha’ is such that he gets killed by me in this birth. So, I have not committed any sin.”
If his argument is really true, what happens if police arrest him and the court orders a judgement that he should be hanged? Should he not accept that it is also by God’s will and the judge acted as God’ s instrument and punished him?
That’s why Sri Ramakrishna says that along with the ‘idea’ of free will, the concepts of punya and papa too shall coexist. If not, there will be total anarchy. Without fear of punishment based on papa, people will keep doing all sorts of atrocities.
https://hinduismwayoflife.com/wp-content/uploads/2019/08/Good-vs-evil.jpg256527C.V.Rajanhttps://hinduismwayoflife.com/wp-content/uploads/2022/09/Logo6-Hinduism-Sanatana-dharma-Way-of-life-340-×-140-px-300x124.pngC.V.Rajan2019-08-26 09:53:542019-08-26 09:53:54When every action of human is prefabricated by God, and human beings are (acc. to Gita) just instruments in the hands of God, how can we define what is meritorious (Punya) and evil (Paap)?
https://hinduismwayoflife.com/wp-content/uploads/2019/08/Karma-and-rebirth2.jpg5221181C.V.Rajanhttps://hinduismwayoflife.com/wp-content/uploads/2022/09/Logo6-Hinduism-Sanatana-dharma-Way-of-life-340-×-140-px-300x124.pngC.V.Rajan2019-08-26 09:04:452019-08-26 09:05:48Is karma endowed with intelligence? How can karma judge if you deserve a bad reincarnation or a good reincarnation?
The concept of God is very multifaceted in Hinduism. At the grand perspective, we have Brahman (or Parabrahman) — the only existing, all pervading God beyond name and form.
Then we have functional God forms (Brahma, Vishnu, and Shiva) who are verily the manifestation of Brahman considered with separate identity for the tasks of Creation, Protection and Destruction. They are ever existent.
Perspective 1: Such a functional God is beyond boundaries and limitations. He is ever perfect. He is nitya mukta – ever free.
Perspective 2:
Then we have the concept of Avatar — God descending to earth in human form.
When God comes down to earth as an Avatara Purusha He may sport a lila (play) of doing tapas (undergoing austerities) and attaining liberation as a human being, before starting teaching others. Some avatars may even sport a lila of taking instructions from Gurus too. E.g. Rama learning Yoga Vashistha from Rishi Vashishta; Krishna learning Kundalini Yoga from Rishi Sandipani; Sri Ramakrishna Paramahamsa learning Nirvikalpa Samadhi from Totapuri.
Perspective 3:
Then we have the concept of God residing as in-dweller in each one of us.
God as an indweller in all keeps himself totally hidden on account of the ego of the individuals. When an individual, getting Viveka & Vairagya (Discrimination & dispassion) starts seeking the truth about his true status, he starts yearning for Moksha. “At that point of time God appears as the external Guru and and turns the mind of the seeker inwards; God the indweller pulls him in from inside” (as stated by Ramana Maharshi)
https://hinduismwayoflife.com/wp-content/uploads/2018/02/Ekam-Sat-with-multiple-Gods-bacground.jpg390780C.V.Rajanhttps://hinduismwayoflife.com/wp-content/uploads/2022/09/Logo6-Hinduism-Sanatana-dharma-Way-of-life-340-×-140-px-300x124.pngC.V.Rajan2019-08-21 14:10:382019-08-21 14:28:45Do Hindu Gods too seek Moksha?
We have no better explanation available than prarabdha karma for the skewed ways things happen in our lives, which do not seem to fit into any logical pattern. The oft repeated question “why good people suffer and evil ones seem to enjoy life and why life is so unfair ?” cannot be answered convincingly without bringing the concept of Karma and rebirth.
In fact, this question has not been tackled in Abrahamic religions. Only Hinduism (and its offshoots Buddhism and Jainism) Karma and rebirth theory has been evolved apparently out of very logical analysis and through the insights of rishis.
And Karma theory offers consolation and a fair degree of resignation to surrender and accept divine will. If I am suffering in my life currently for no apparent fault or mistake or blunders or evil acts that I ever committed in this life, then I can console myself “Okay! I must have done something really evil in my previous births; so, it is God’s wish that I suffer my prarabdha now. God knows when to end this this suffering. I can only pray to him to relieve me from this; let His will be done” Such a surrender brings in peace of mind considerably.
Also accepting karma theory helps a lot in being watchful of our actions. “If I am suffering now on account of my evil acts in previous births, it means I will definitely suffer for any evil acts that I commit now probably much later in this life when I least expect it or in my next births. Why create trouble for myself? Let me abstain from doing this”. We also tend to engage in good and unselfish acts because saints promise us that the punya we acquire this way can potentially lessen the impact of the evil karmas of the past.
Thus a faith in Karma and belief in God as a dispenser of Karma helps us in leading a more peaceful life.
Our Karma cycle will only end when all our actions are done without any expectation of fruits. That is Karma yoga. For a Jnyani, who has realized himself, there are no fetters of karma. But some scriptures say that even Jnyani will have to suffer because of his prarabdha (effects of karma done in previous births) since he has obtained this body basically to exhaust his prarabdha.
But Bhagavan Ramana Maharshi disputes this idea. he says that a Jnani is free from all the three karmas (Sanchita, prarabdha and agamya karmas) . A jnani is one who has annihilated his mind; he is free from the concept that he is the body. Any prarabdha can work on body-mind only and when the Jnani is free from association with them, where is the question of prarabdha working on him? Asks Ramana Maharshi.
So, the final answer is this: The purpose of human birth is to attain oneness with our Atman (or God). Once we succeed in it, we get freed from karma and rebirth. Till then, we are caught in the samsara and come back again and again in new bodies to enjoy and suffer our fruits of karma.
https://hinduismwayoflife.com/wp-content/uploads/2018/01/karma.jpg259520C.V.Rajanhttps://hinduismwayoflife.com/wp-content/uploads/2022/09/Logo6-Hinduism-Sanatana-dharma-Way-of-life-340-×-140-px-300x124.pngC.V.Rajan2019-08-20 21:57:582019-08-20 21:57:58How do you justify the concept of ‘prarabdha karma’ in Hinduism?
A God for worship. In case of Hinduism, it is a personal God of your liking (Siva, Vishnu, Ganesha, Devi, Rama, Krishna etc)
A belief that the God (‘my god’) is the supreme power, who is the creator, protector and destroyer.
Formal worships, visiting temples/churches/Mosques, following rituals, celebrating religious festivals, chanting stotras/ hymns/ mantras, taking up simple vows (e.g. fasting on Ekadasi days for Hindus)
Praying god for money, wealth, comforts, solving problems, removing ill health, seeking long life, punishing enemies, seeking heaven after death
If a Hindu, worshipping different gods for different purposes (For removing hurdles pray to Ganesha, for good education pray to Saraswathi, for wealth pray to Lakshmi etc). In a more evolved status, believe that my Ishta (personal God) will give everything because He/She is the only supreme God and all other Gods are subservient to Him/Her.
Enjoying worldly life in every way with a mindset that God is providing everything for us, just like parents taking care of the comforts and wishes of children
At times blaming God when things don’t happen as per our wishes!
Advising others that the sect I follow, my way of worship, my religious practices and chanting are the best and nothing more need be done to get divine grace
Arguing and fighting with other believers who say that some other God is the supreme one.
Having staunch belief in whatever the holy books of that religion says is correct and true (reading and understanding them is not mandatory!)
Visiting holy places
If a Hindu, Generally following a traditional family Guru and paying visits and respects to him
If a Christian or Muslim, trying to convert others to their religion (particularly targeting weaker and meeker sections of society in other religions)
‘Spirituality’ has the following elements:
A sense of discomfort in the way religion is being practised by majority (after following a religion and its formalities for some time); wondering whether the ways and beliefs as followed by the common religious folks are indeed showing the right direction to progress
Getting disturbed by deeper questions about meaning of life, purpose of life etc and earnestly trying to seek better answers from within the religion.
Reading deeper in to one’s own religion’s holy books (Bhagavad Gita, Upanishads/ Bible/ Koran). Trying to read more and more of the explanations and different interpretations by different commentators in order to get better clarity.
If a Hindu, reading the lives and teachings of great Mahatmas/ spiritual masters/ Avatara Purushas
If not getting satisfactory answers from own scriptures, trying to read, understand and grasp scriptures from other religions or to compare and get better clarity and understanding about own religion.
If a Hindu, in communicating with God, trying to understand “I” (self/soul/ Atman) and the relationship between “I” and “you”(God) better.
If a Hindu, gradually understanding the need and purpose of surrendering to a Sadguru for initiation and proper guidance in the quest of higher Truth but not sure enough or humble enough for that surrender yet.
Gradually losing interest in materialism and in enjoying sensual pleasures
Gradually losing interest in praying to God (or multiple God forms) for material and physical comforts and instead trying to pray for a better wisdom to know God.
Getting a better understanding of the concept of Maya and the truth of duality existing for ever (light-darkness, good-bad, dharma-adharma, joy-woe, health-sickness, wealth-poverty, positive-negative, wisdom-ignorance etc)
Developing viveka and vairagya (discrimination and dispassion)
Trying to understand better the form and formless aspects of God
Getting a firm conviction “Ekam sat, vipra bahuta vadhanti”— there is only one truth which is explained differently by different seers/ religions.
No longer interested in arguing and fighting with others saying “My God is the only true and supreme God”.
No longer afraid of not going to the temples and not following the rituals
Learning and practising meditation
Surrendering to a Satguru (a realized master) with humility for spiritual guidance. Truly grasping the importance of the Satguru’s grace in attaining true wisdom.
Sadguru Mata Amritanandamayi Devi with her Sanyasi Disciples. They were well educated youth of yester years who came to Amma in thirsting for spiritual guidance
Properly ripening in the relationship with God — starting with Dwaita (“You are my lord and I am your servant”) to Vishitadwaita (“You are my indweller — the soul of my soul”) and to Advaita (You and I are one — Aham brahmasmi) in Hinduism.
https://hinduismwayoflife.com/wp-content/uploads/2018/10/Inside-Madurai-Meenakshi-temple.jpg344649C.V.Rajanhttps://hinduismwayoflife.com/wp-content/uploads/2022/09/Logo6-Hinduism-Sanatana-dharma-Way-of-life-340-×-140-px-300x124.pngC.V.Rajan2018-10-12 14:42:362018-10-12 15:22:38What is the Difference Between Religion and Spirituality?
For some people, Guru comes on his own in their life. They are blessed. They have done their homework in their previous births!
Others tend to search for a Guru. They may finally find a Guru of their liking, but only time can tell whether they have ended at the right place, or it is only a temporary shelter till they find the permanent one. The reality is that when the search is earnest, the right Guru actually finds them, sooner or later, in first attempt or later attempts!
A serious seeker, intentionally and consciously searching for a Guru should sincerely answer many queries.
Each of us have different tastes, temperaments, capacity of intake w.r.t. religion and spirituality.
How much of spirituality do you want?
How much of worldly life do you still want to enjoy?
Is your search of a guru or a saint simply for finding solutions to your current worldly problems and to get His blessings to escape from them?
Or is it higher and more purposeful to understand the goal of life and just not materialistic?
If you want both, how much of balance between the two is acceptable to you?
How much of sacrifice are you prepared to do to acquire real spiritual knowledge?
What is your mental inclination towards Bhakti? What is our taste towards Jnyana? Are you attracted by yoga?
If you have bhakti, are you confined to a specific God form or sect only (like emotional bonding to Shiva/ Vishu/ Shakti and tend to think other Gods as lesser Gods?).
Would you be more comfortable and content to follow rituals, do formal worships, chant slokas and so on as a devotee rather than read scriptures and break your head with matters like soul, Atman, Brahman, Nirvikalpa Samadhi and so on?
Do you have a family Guru by tradition? Do you have liking and respect for him? Would you be contented to follow him or you want something better?
What is your exposure to spiritual books? How much of exposure do you have towards our scriptures in general? Have you read Ramayana and Mahabharata reasonably well?
Have you read Bhagavad Gita? Do you find its teachings making an impression in you or having an influence on you?
Have you got any idea about the Hindus ideologies like Advaita, Vishistadvaita and Dvaita?
Have you got exposed to any of the life and teachings of Avatara Purushas, Mahatmas and saints like Ramakrishna Paramahamsa, Sarada Devi, Swami Vivekananda, Bhagwan Ramana Maharshi, Kanchi Maha Periyaval, Shirdi Saibaba, Satya Saibaba, Ma Anandamayi, Swami Shivananda, Papa Ramadas, Swami Chinmayananda, Shringeri Shankaracharyas, Nisarga Datta Maharaj, Mata Amritanandamayi or any such saints of recent history?
Do you feel highly attracted or influenced by any of their lives and teachings? Do you feel like surrendering and seeking their guidance (even if they are no longer alive)?
Would you be happy to follow the living disciples of any of the above Gurus who are not alive now? Or do you wish for a living Sadguru’s guidance only?
Do you know the difference between a Guru, Acharya and a Sadguru?
If you earnestly get the answers to these queries from your heart, you will at least know where you stand and what you expect.
If you seek help and suggestions from people who already have gurus, you will invariably end up listening to a sales-promotion talk recommending their Guru for you too! It is exactly like people offering free medical advice when you tell them about some ailment you are having!
In olden days, people were less informed, had better humility, faith and sense of surrender. Spiritual knowledge or ideas were not freely available. Like arranged marriages, people easily accepted their traditional Gurus and got better. Only earnest Mumukshus (ardent seekers of Moksha – liberation) went around searching for Gurus. But times have changed now.
It is better to acquire some spiritual basis by reading books or listening to their talks/ videos unless you are blessed with a Guru who comes on his own in your life. Personally, I got my spiritual fundamentals firmed up by reading books. I was immensely influenced by reading Deivaththin Kural (Tamil, from Kanchi Paramacharya), The Gospel of Sri Ramakrishna, Life and teachings of Ramana Maharshi, Swami Shivananda, Exposition of vedanta from Swami Chinmayananda and so on.
The more and more I read them, the more I got a clearer picture of my own mental leanings, tastes, strengths and weaknesses, idiosyncrasies and limitations. And I would say divine grace started working on me to guide me to seek my Guru. I found my life being lead from one step to another to lead me to my Sadguru.
I am just sharing what happened to me. Divine grace is the real thing and it acts differently in different people. I know that there are umpteen ways and inscrutable happenings through which so many others have come and landed at the feet of my Sadguru.
The same is true for those who have found their own living Gurus in the present and in the past.
Bhagwan Ramana with his western disciple Sadhu Arunachala
If you get a feeling that such-and-such person could be potentially your Guru, visit him and offer yourself there with humility. He may or may not be your final Guru. Sri Ramamaharshi gives one indication – If your mind finds total peace when you are at the sannadhi of the Guru, he is most likely to be your Guru.
If disturbances and doubts are there, perhaps he is not your Guru. May be his grace will guide you further to end up at your right Guru’s feet. May be he could still be your Guru, too but your time has not arrived!
Sri Ramakrishna Paramahamsa
You don’t have to break your head too much on the correctness of your judgment. The earnestness and humility are the vital needs. Sri Ramakrishna used to say “Suppose a person goes on a pilgrimage to Puri by walk from his village; he is not familiar with the directions and roads; somewhere he might have turned a wrong direction and missed his path. But as he inquires, somebody will always correct his mistake and redirect him to the right path. Quickly or belatedly he is sure to end up in Puri. Don’t worry”.
Search – earnestness – humility – surrender –grace . This is the working reality of getting the right guru.
https://hinduismwayoflife.com/wp-content/uploads/2018/03/Upanishads.jpg249410C.V.Rajanhttps://hinduismwayoflife.com/wp-content/uploads/2022/09/Logo6-Hinduism-Sanatana-dharma-Way-of-life-340-×-140-px-300x124.pngC.V.Rajan2018-07-13 13:46:352018-07-13 14:17:44How does a seeker get his right guru? How to seek him? How to approach him? How will you know that he is the right guru?
This website has been conceived and being developed by C.V.Rajan. He is a retired Engineer and an ex-design consultant, now living with his wife in Ashram at Amritapuri, Kerala, spending his retired life in quest of spirituality under the holy feet of Amma, Satguru Mata Amritanandamayi.
He is an avid reader and a writer. Writing as a hobby started in him at the age of 20. As his interest turned to spirituality in his late thirties, he became an avid reader on the lives and teachings of great Mahatmas like Sri Ramakrishna Paramahamsa, Bhagwan Ramana Maharshi and his satguru Mata Amritanandamayi (Amma).
In his early fifties, he wrote at various blog sites on variety of subjects like Hinduism, spirituality, life & living, healthy living, Indian culture and so on. Now through this website (Hinduism Way Of Life), C.V.Rajan is consolidating and sharing all his writings on Hinduism under a single umbrella.
This website has been conceived and being developed by C.V.Rajan. He is a retired Engineer and an ex-design consultant, now living with his wife in Ashram at Amritapuri, Kerala, spending his retired life in quest of spirituality under the holy feet of Amma, Satguru Mata Amritanandamayi.