Posts

The Role of Sri Ramakrishna in the revival of Sanatana Dharma (Tamil)

/0 Comments/in /by

பாரத சனாதன தர்மம் புத்துயிர் பெற்றதில் ஸ்ரீ ராமகிருஷ்ண பரமஹம்சரின் பெரும் பங்கு

ஸ்ரீ ராமகிருஷ்ண பரமஹம்சர் ஒரு மகாத்மா மாத்திரமல்ல, அவர் ஒரு அவதார புருஷரும் கூட. தனது நெருங்கிய பக்தர்களுக்கு, தாம் ஒரு அவதாரம் என்பதை அவர் வெளிப்படுத்தியிருந்தார். இந்து மதத்தில், அவரைப் பெரிதும் போற்றுவதற்கான பல காரணிகள் உள்ளன, அவற்றில் சிலவற்றை இங்கே சுருக்கமாகக் காண்போம்:

  • அவர் வாழ்ந்த காலத்தில் (1836–1886) நம்மை ஆண்டு கொண்டிருந்த இருந்த ஆங்கிலேயர்களின் ஆதிக்கத்தின் காரணமாய் மேற்கத்திய / கிறிஸ்தவ மதத்தின் தாக்கத்தால் பெரிதும் பாதிப்படைந்திருந்த நமது சனாதன தர்மத்துக்குப் புத்துயிர் தந்த மகான்களில் அவர் முக்கியமான ஒருவராக இருந்தார்.
  • இந்து மதத்தில் உள்ள பன்முகப்பட்ட மார்க்கங்களும் — அதாவது பக்தி மார்க்கம் (அதில் பல கடவுள் வடிவங்களை வணங்குவது உட்பட), ஞான மார்க்கம் (ஜீவாத்ம பரமாத்ம ஐக்கியத்தில் முடிவுறும் அத்வைத தத்துவம்), யோக மார்க்கம் (பதஞ்சலி முனிவர் காட்டும் அஷ்டாங்க யோகம்), குண்டலினி யோகம் (தாந்திர மார்க்கம்) — என்று எல்லாமே இறைவனை அடைவதற்கான வெவ்வேறு முறைமைகளே, அவையெல்லாமே உண்மையானவையே என்று உலகத்துக்கு நிரூபிக்கும் ஓர் முன்னுதாரண புருஷராக அவர் வாழ்ந்து காட்டினார். தீவிர நம்பிக்கையோடும் சிரத்தையொடும் ஏதேனும் ஒரு வழியைத் தேர்ந்தெடுத்து முழுமனதுடன் சாதனை செய்தால் அவ்வவ் வழிகளின் மூலம் பூரணத்துவத்தை அடையமுடியும் என்பதை அவர் பறைசாற்றினார்.
  • அவர் வாழ்ந்த காலகட்டத்தில், தாந்திர மார்க்கம் என்பது மிகவும் இரகசியமாக இருந்த ஓர் ஆன்மீகப் பாதையாக இருந்தது. பலரும் தவறான நோக்கங்களுக்காகத் அந்த மார்க்கத்தைத் தேர்ந்தெடுக்கும் ஓர் நிலைமை வங்காளத்தில் காணப்பட்டது. தன்னுள்ளேயே சிவ-சக்தி ஐக்கியத்தை அனுபவித்து அடைவதற்கான வழிமுறை என்கிற போர்வையில், நெருக்கமான ஆண்-பெண் உறவோடு தொடர்புடைய சடங்குகளைச் செய்யவும் ,மீன், மது, மாமிசம் இவற்றைக் கூடுதல் சுகிக்கவும் தந்திரம் வழி கோலியது.ஸ்ரீ ராமகிருஷ்ணர் இந்த பாதையிலும் துணிந்து இறங்கினார். வயதில் மூத்த பெண் குருவான பைரவி பிராமணயின் நேரடி வழிகாட்டுதலின்படி தாந்திரீகத்தின் கடுமையான நடைமுறைகளைப் பயின்று சாதனைகள் செய்து மிக உயர்ந்த ஆன்மீக அனுபவத்தைப் பெற்றார்.
  • இந்த சுய அனுபவத்தின் அடிப்படையில் அவர், ‘(பலராலும் கண்டிக்கப்பட்ட) தந்திரம் கூட கடவுளை அடைவதற்கான ஒரு பாதைதான்’ என்று அறிவித்தாலும், அதை தனது சீடர்களுக்கு ஒரு சாதனா மார்க்கமாகப் பரிந்துரைக்கவில்லை. பெரும்பாலான மக்களுக்கு அந்த பாதையில் சென்று உயர்நிலையை அடைவதைவிட விட வீழ்ச்சியடையவே வாய்ப்புகள் அதிகம் இருப்பதாக எச்சரித்தார்.
  • அவரது அடிப்படை மனப்பாங்கிலும், ஆன்மீக ருசியிலும் அவர் ஒரு தேவி/ காளி உபாசகராகவே இருந்தார். அவரது ஆன்மீக சாதனா காலங்களின் தொடக்கத்தில் தட்சிணேஸ்வர் பவதாரிணி காளி கோவிலில் பூசாரியாகப் பொறுப்பேற்று) தீவிரமான தபஸ் செய்து, பவதாரிணியின் தரிசனம் பெற்றார். தேவி அவருள் ஐக்கியமானாள். அது முடிந்த பின் அவர் வங்காள வைணவ மார்க்கத்தைக் கடைப்பிடித்து ராதா-கிருஷ்ண பக்தியில் தோய்ந்தார். ஸ்ரீ ராமர், தேவி சீதா, கிருஷ்ணர், ராதா, அனுமன் போன்ற பல தெய்வங்களின் தரிசனங்களைப் பெற்றார். இந்த கடவுள் வடிவங்கள் அனைத்தும் நிச்சயமாக தமக்குள்ளேயே இருப்பதை அவர் உணர்ந்தார்.
  • தோதாபுரி எனும் அத்வைத ஞானியின் சீடராக ஆகி, நாம ரூபங்களைக் கடந்த இறைவனைத் தியானிக்கும் முறைமை பயின்று, நான்-நீ எனும் இரட்டையைக் கடந்து சச்சிதானப் பிரம்மத்தில் ஒன்றாகிவிடும் நிர்விகல்ப சமாதி அனுபத்தைப் பெற்றார்.
  • இந்து மதத்தின் பல்வேறு பாதைகள் மூலமும் இறை அனுபவத்தை ருசித்த அவர், இஸ்லாம் (ஸூஃபி) மற்றும் கிறிஸ்தவ மத மார்க்கங்களிலும் சாதனைகள் செய்தார். அந்த பாதைகளும் கடவுளை அடைவதற்கு வழிவகுக்கும் என்பதை அவர் அனுபவபூர்ணமாக உணர்ந்தார்.
  • இத்தகைய பல்வேறு வகைப்பட்ட சாதனா முறைகளின் மூலம் அறுதி உண்மையை உணர்ந்த அவர் “எத்தனை மதங்களோ, அத்தனை வழிகள்” என்று அறிவித்தார்.அவர் விஷ்ணுவின் பக்தர்களிடையே ஒரு வைணவராக இருந்தார்; தேவியின் பக்தர்களுக்கு மத்தியில் ஒரு சாக்தராக இருந்தார்; அவர் இயேசுவின் வழிபாட்டாளர்கள் மத்தியில் ஒரு கிறிஸ்தவராக இருந்தார். அத்வைதிகளுக்கு மத்தியில் அவர் ஒரு ஞானியாக இருந்தார். யோகிகளின் பார்வையில் அவரும் ஒரு யோகி.வெவ்வேறு மாறுபட்ட மத நம்பிக்கை, இஷ்ட தெய்வ நம்பிக்கை, பல்வேறு பட்ட ஆன்மீக ருசிகள் இவற்றைச் சுமந்து கொண்டு ஆன்மீக வழிகாட்டலை நாடி அவரைச் சந்திக்கும் பேறு பெற்ற ஒவ்வொருவரும், ‘அவர் தங்களுடையவர்’ என்று நினைக்கும் விதத்தில் அவரவர் பக்குவம், மனப்பாங்குக்கு ஏற்ப, அவர்வர் நம்பிக்கையைக் குலைக்காமல் எளிமையான ஆன்மீக உபதேசங்கள் தந்து அவர் வழிகாட்டினார்..
  • “பெரும்பான்மை மக்களுக்கு ஏற்றது பக்தி மார்க்கமே’ என்றே அவர் உபதேசித்தார். அவரவர் தம் இஷ்ட தெய்வத்தை முழுமனதுடன் பக்தி செய்வதன் மூலமே பூரணத்துவம் அடையமுடியும் என்று அவர முன்மொழிந்தார்.
  • தீவிர ஆன்மீக நாட்டத்தோடு கடவுளை அடைய முனையும் சாதகர்களுக்கு ‘காமினி மற்றும் காஞ்சனப் பற்றுதான் (அதாவது பெண்ணாசையும், பணத்தாசையும் தான்) இரு பெரும் தடைகள் என்றார் அவர். இவ்விரண்டையும் கைவிடாமல், ஆன்மீக ரீதியில் வெற்றி பெறுவது ஒருபோதும் சாத்தியமில்லை என்று அவர் உறுதியாக, ஒளிவு மறைவின்றி, அலுக்காமல் உபதேசித்தார்.
  • அவர் திண்ணைப்ப் பள்ளிக்கூடத்தில் அடிப்படையாய் எழுதப் படிக்கக் கற்றதைத் தவிர வேறு ஒன்றும் படித்ததில்லை. பரம எளிமையான, கள்ளம் கபடமில்லாத ஓர் பிராமணர் அவர். அவர் பேசியதெல்லாம் சாமானிய கிராமத்து மக்கள் பேசும் எளிய வங்காள மொழி மட்டுமே. அவர் தம் கையால் பணம் காசை நிஜமாகவே தொடமுடியாத ஓர் நிலையில் இருந்தார். நாளைக்கு என்று எதையும் சேர்த்துவைக்கும் மனோ நிலை இல்லாதவராகவும் இருந்தார்.
  • தமது 24 ஆவது வயதில் ஐந்து வயது சாரதையை அவர் மணந்தார். சாரதை வயதுக்கு வந்து, தம் பதினெட்டாவது வயதில் கணவரோடு சேர்ந்து வாழ (ராமகிருஷ்ணர் தங்கி வாழ்ந்த) தட்சிணேசுவரக் கோவில் வளாகத்துக்கு வந்து சேர்ந்தார். அவளிடம் அவர், “இந்தக் கோவிலில் உறையும் பவதாரிணி காளியும், இங்கே ‘நகபத்’தில் (வாத்திய மண்டபத்தில்) வாழும் என் தாயும், நீயும் ஒன்றே” என்று சொல்லி, அவளும் நகபத்தில் தங்கி வாழ ஏற்பாடு செய்தார். காம உணர்வும் உறவும் ஏதுமின்றி ஒரு கணவனும் மனைவியும் சேர்ந்து ஓர் உயரிய ஆன்மீக வாழ்க்கை வாழ முடியும் என்கிற ஓர் அற்புதமான முன்னுதாரணத்தை உலகுக்குத் தரும் விதத்தில் அவர்களது வாழ்க்கை அமைந்தது.
  • 12 ஆண்டுகாலம் பல்வேறு ஆன்மீக மார்க்கங்களின் வழி சாதனைகள் செய்து இறையானுபவத்தை எல்லா மார்க்கங்களின் வழியேயும் அடைந்த ராமகிருஷ்ணர் உலகிற்கு உபதேசிக்கத் தயார் ஆனார். ஆனால் சீடர்கள் எங்கே? அவர் தமக்கான சீடர்களை அனுப்பி வைக்குமாறு அன்னை காளியிடம் அழுது பிரார்த்தித்தார். அப்போது ஒவ்வொருவராய் அவரது இளம் சீடர்கள் – உலகியற் கல்வி படித்து, அதே சமயம் ஆன்மீக சம்ஸ்காரங்களோடு இறைவனைத் தேடும் இளைஞர்கள் அவரை நாடி வர ஆரம்பித்தார்கள். அவ்வாறே இல்லற பக்தர்களும். பலரும் அவரை நாடி வந்தாலும் அவரது “உள் வட்டத்து’ பக்தர்களும் சீடர்களுமாய், அவரை அவதார புருஷராக உணர்ந்து அடிபணிந்தவர்கள் சுமார் 33 பேர்கள் தாம்.
  • அவர் எப்போதும் கடவுளைப் பற்றியும், இறையானந்தத்தைப் பற்றியும், பக்தி, ஞானம், யோகம், ஆன்மீக சாதனைகள் இவை பற்றியுமே தம்மை நாடி வந்தவர்களிடம் வாய் ஓயாமல் பேசினார். அவர் பேசியதெல்லாம் பரம எளிமையான மொழிகள். அன்றாட வாழ்க்கை உதாரணங்கள் மூலமும், குட்டிக் கதைகள் மூலமும் அவர் ஆன்மீகத்தை உபதேசித்தார். பகவத் கீதை, உபநிடதங்கள் எல்லாம் படித்தும் தத்துவம் புரியாத பண்டிதர்களும் கூட, சம்ஸ்கிருதம் ஏதும் அறியாத பாமரரான அவரது அடி பணிந்து அவர் தரும் எளிய அனுபவ விளக்கங்கள் மூலம் ஞான ஒளி பெற்றனர்.
  • ராமகிருஷ்ணரின் உபதேசங்கள் அவர் வாழ் நாள்கழிந்த பிறகே வெளியுலகம் பரவலாக அறியும் வகையில் தான் அவரது அவதார நாடகம் அரங்கேறியது. அவர் தமது 50 ஆவது வயதில், தொண்டையில் வந்த புற்றுநோயின் காரணமாய் உடலை உகுத்தார்.
(மேலே படத்தில்:ஊணுறக்கம் துறந்து கடுந்தவத்தில் ஈடுபட்ட ராமகிருஷ்ணரின் துறவிச்சீடர்கள்)
  • சுவாமி விவேகானந்தரின் தலைமையில் ராமகிருஷ்ணரின் 16 சீடர்கள் உலக வாழ்வைத் துறந்து சன்யாசம் மேற்கொண்டனர். அவர் காலமான பிறகு பரம எளிமை வாழ்க்கையை மேற்கொண்டு அவர் காட்டிய வழியில் கடும் தவம் செய்தனர். ராமகிருஷ்ணர் காலத்துக்குப் பிறகு சுமார் 34 ஆண்டுகள் சாரதா தேவியார் உயிர் வாழ்ந்தார். அவரது தெய்வீகமான அருளும், ஆதரவும் ராமகிருஷ்ணர் உருவாக்கிய துறவியர் சங்கத்தை வழி நடத்தின. ராமகிருஷ்ணர் காலமான பிறகு பல ஆண்டுகள் கழித்தே ஸ்ரீ ராமகிருஷ்ணா மடம் சுவாமி விவேகானந்தரால் உருவாக்கப்பட்டது.
  • ஸ்ரீ ராமகிருஷ்ணா மடத்தின் தொடக்கம் முதலே துறவும் தொண்டும் அம்மடத்தின் இரு கண்கள் ஆகின. பாரத துறவியர் மடங்கள் சமுதாயத் தொண்டு ஆற்றுவதை மடத்தின் செயல்பாடாகக் கொண்டுவந்த முன்னோடி சுவாமி விவேகானந்தர். அதற்கு அவருக்கு உத்வேகம் அளித்தது அவருக்கு ஸ்ரீ ராமகிருஷ்ணர் கூறிய ஓர் உபதேசம் : “உலகில் வாழும் ஒவ்வொரு ஜீவனும் இறைவனே என்று கண்டு இறைவனுக்கு செய்யும் சேவையாக மக்களுக்குத் தொண்டாற்ற வேண்டும்”.
  • சாத்திரங்களின் சாரத்தையெல்லாம் உள்ளடக்கிய ஸ்ரீ ராமகிருஷ்ணரின் உபதேச மொழிகள் பரம எளிமையானவை; அவையெல்லாம் அவரது காலத்துக்குப் பிறகே வெளியுலகம் அறிய வந்தது. அப்பணியைச் செய்ய ராமகிருஷ்ணர் தெரிந்தெடுத்து வைத்திருந்தவர் “ம-” எனும் புனைப்பெயரில் அறியப்படும் ஸ்ரீ மகேந்திரநாத் குப்தா எனும் ராமகிருஷ்ணரின் இல்லற சீடர் ஆவார். அவர் ராமகிருஷ்ணரின் உரையாடல்களை டயரிக் குறிப்புகளாக (ராமகிருஷ்ணரின் ஜீவ காலத்தின் கடைசி ஐந்து வருடங்களில்) எழுதி வைத்திருந்தார்.
ஸ்ரீ மகேந்திரநாத் குப்தா (ம-)
  • அவர், அவற்றை அவர் பிற்காலத்தில் விரிவாக்கி, “ஸ்ரீ ஸ்ரீ ராமகிருஷ்ண கதாம்ருதம்” எனும் தலைப்பில் 5 புத்தகங்களாக வங்காள மொழியில் வெளியிட்டார். இவ்வரிய பொக்கிஷமாகிய நூல், ஆங்கிலம் (“The Gospel of Sri Ramakrishna”) உட்படப் பல்வேறு மொழிகளில் மொழிபெயர்க்கப் பட்டுள்ளது. தமிழில் இது “ஸ்ரீ ராமகிருஷ்ணரின் அமுத மொழிகள்” என்கிற பெயரில் 3 பாகங்களாகக் கிடைக்கிறது. இப்புத்தகம் ஸ்ரீ ராமகிருஷ்ணா மடங்களில் குறைந்த விலையில் கிடைக்கிறது.
  • உலகெங்கிலும் உள்ள தீவிர ஆன்மீக சாதகர்கள் மத வேறுபாடின்றி இன் நூலைப் படித்து மிக எளிமையாக இந்து மதத்தின் ஆன்மீகத் தத்துவங்களைப் புரிந்து கொள்கிறார்கள்.

The Concept of Avatar in Hinduism (Tamil)

/0 Comments/in , /by

இந்து மதம் காட்டும் அவதாரக் கொள்கை

எப்போதெல்லாம் பூமியில் நல்லோர்கள் துன்பத்துக்கு உள்ளாகிறார்களோ, தீயோரின் கைகள் மேலோங்கித் தர்மம் நிலை குலைகிறதோ அப்போதெல்லாம் இறைவன் அவதரித்து வருகிறார் என்பது இந்து மதத்தின் முக்கியமான நம்பிக்கைகளில் ஒன்று.

அவதாரம் என்றாலே ‘இறங்கி வருதல்’ என்றுதான் பொருள். அவசியமான தக்க சமயம் வரும்போது இறைவன் அவதரித்து வருகிறார் என்கிற செய்தியை பகவான் கிருஷ்ணரும் பகவத் கீதையில் “யதா யதாஹி தர்மஸ்ய….” எனும் சுலோகத்தில் தெளிவாகக் கூறியுள்ளார்:

“அர்ஜுனா, எப்போதெல்லாம் தருமம் குன்றி அதர்மம் மேலெழுகிறதோ அப்போதெல்லாம் நான் அவதரிக்கிறேன்; சாதுக்களைக் காத்து, தீயோரை அழித்து தர்மத்தை நிலை நாட்ட யுகம் தோறும் நான் வந்துதிக்கிறேன்” (ப.கீ. 4-7,8)

இறைவன் மனித வடிவெடுக்காது வேறு வடிவில் அவதரித்து வந்த (மச்சாவதாரம், கூர்மாவதாரம், நரசிம்மாவதாரம் போன்ற) அவதாரக் கதைகளையும் நமது இதிகாச புராணங்கள் விவரித்துள்ளன.

இந்துமதத்தின் அடிப்படையில் கடவுள் ஒருவரே. அவரை உபநிடதங்கள் ‘பிரம்மம்’ என்கின்றன. அந்தப் பிரம்மம் பெயர்-உருவங்களுக்கு அப்பாற்பட்டது. எங்கும் பரந்தது; எல்லாவற்றிலும் உள்ளது; எல்லாவற்றையும் தன்னுள் அடக்கியது. பார்க்கப் போனால் இந்தப் பிரபஞ்சத்தில் உயிருள்ள, உயிரற்ற அனைத்துமே அந்தப் பிரம்மத்தின் வெவ்வேறு விதமான வெளிப்பாடே. அந்தப் பிரம்மம் அணுவைக்காட்டிலும் நுண்ணியது; அதே சமயம் பிரம்மாண்டத்திலும் பிரம்மாண்டமானது.

ஆக, பிரம்மத்தில் எல்லாமே அடங்கியதால், பல்வேறு பெயர்-உருவத்துடன் கூடிய (ஈசுவரன் எனப்படும்) வழிபாட்டு தெய்வங்களும் அந்தப் பிரம்மத்தின் வெளிப்பாடே.

படைப்புக் கடவுளான பிரம்மா, காக்கும் கடவுளான விஷ்ணு, அழிக்கும் கடவுளான சிவன் எனும் மூன்று பிரதான தெய்வங்கள் இந்துமதத்தில் நாம ரூபங்களோடு கற்பிக்கப் பட்டுள்ளனர்.

அதில் விஷ்ணுவையே அந்தப் பரப் பிரம்மமாகக் கொண்டாடி வழிபடுவோர்கள் வைஷ்ணவர் எனப்படுகின்றனர். படைக்கும் கடவுளான பிரம்மாவே (படைப்புத் தொழிலை செய்வதற்காக) அந்த விஷ்ணுவின் நாபியிலிருந்து விஷ்ணுவால் தோற்றுவிக்கப் பட்டவர்தாம் என்பது வைஷ்ணவர்கள் கொள்கை.

சைவ சம்பிரதாயப்படியோ, சிவனே அந்த பரப் பிரம்மம். அவரே எல்லாம். அவரது அடியும் முடியும் கூட பிரம்மா விஷ்ணுவுக்கு எட்டமுடியாதவை என்று சைவ புராணங்கள் கூறும்.

அவ்வாறே சக்தியை பரப் பிரம்மமாகக் கொண்டாடும் சாக்தர்கள், பிரம்மா, விஷ்ணு, சிவனைப் படைத்ததே அந்த சக்திதான் என்பார்கள்.

நம்பிக்கைகள் எப்படி இருந்தாலும், பிரம்மா, விஷ்ணு, சிவன் எனும் பிரதானக் கடவுளர்கள்; அவதாரங்கள் அல்ல.

(ஆயினும் ஒரு சில சாத்திரங்களில் இம்மூன்று தெய்வங்களையும் ‘குணாவதாரங்கள்’ என்று குறிப்பிடுவதும் உண்டு. சத்வம், ரஜஸ், தமஸ் எனப்படும் பிரகிருதியின் முக்குணங்களில் பிரம்மா சத்வகுண அவதாரமாகவும், விஷ்ணு ரஜோ குண அவதாரமாகவும், சிவன் தமோகுண அவதாரமாகவும் உருவகப் படுத்துவர்).

ஆயினும் இவர்கள் மானிடப் பிறவிகள் அல்லர்;  பிறப்பு இறப்பு அற்ற நித்திய தெய்வங்களாகவே கூறப்படுகின்றனர். புராணங்களில் இவர்களின் செயல்பாடுகளைப் பற்றி கூறப்படும் கதைகள்,  ஈசுவர லீலை என்பதாக அறியப்படும்.

விஷ்ணுவின் அவதாரங்கள்

நமது புராணங்களின் படி (விஷ்ணு புராணம், பாகவத புராணம் போன்றவற்றில்) பகவான் விஷ்ணுவே பற்பல அவதாரங்கள் எடுத்து உலகியரை இரட்சிக்க வருகிறார் என்று கூறுகின்றன. அவற்றில் பத்து அவதாரங்கள் சிறப்பாகக் குறிப்பிடப் படுகின்றன. அவை:

(1) மத்ஸ்யாவதாரம் (2) கூர்மாவதாரம் (3) வராகாவதாரம் (4) வாமனாவதாரம் (5) நரசிம்மாவதாரம் (6) பரசுராமாவதாரம் (7) ராமாவதாரம் (8) கிருஷ்ணாவதாரம் (9) பலராமாவதாரம் (10) கல்கியாவதாரம்.

பலராமருக்குப் பதில் புத்தரை அவதாரமாகச் சொல்வதும் உண்டு. கல்கி அவதாரம் இனிமேல்தான் கலியுகத்தில் நிகழவிருக்கிறது என்பது நம்பிக்கை.

அவதாரங்கள் பத்துக்குள் அடங்குவதல்ல

ஆயினும், இந்துமதப் புராணங்களிலேயே தலையாயதாகவும், பக்தி, ஞானம் இரண்டையும் சிறப்பாக விளக்கும் புராண நூலாகவும் கூறப்படும் ஸ்ரீமத் பாகவத புராணத்தில் மேற்கண்ட 10 அவதாரங்களுக்கும் உபரியாய் மேலும் 17 அவதாரங்கள் குறிப்பிடப் பட்டுள்ளனர். இவர்களது சரித்திரங்களும் பாகவதத்தில் தரப்பட்டுள்ளன. (ஆக 27 அவதாரங்கள்). அந்த அவதார புருஷர்கள்:

(11) சனகர் (12) சனந்தர் (13) சனாதனர் (14) சனத்குமாரர் (15) நாரதர் (16) நரர் (17) நாராயணர் (18) கபிலர் (19) தத்தாத்ரேயர் (20) யாக்ஞர் (21) ரிஷபர் (22) பிருது (23) மோஹினி (24) கருடன் (25) தன்வந்திரி (26) வியாசர் (27) புத்தர்.

அவதாரத்தில் தெய்வீக வெளிப்பாட்டின் அளவு – பூர்ணம், அம்சம், கலை

நமது சில சாத்திரங்களில் படைப்பிலுள்ளவற்றில் வெளிப்படும் இறை சக்தி பற்றிக் குறிப்பிடும்போது ‘கலை’ எனும் ஓர் அளவைக் கூறுவதுண்டு. அதன்படி, செடி கொடிகளுக்கு 2 கலை, மிருகங்களுக்கு 2 – 3 கலை, சாமானிய மனிதர்களுக்கு 5- 6 கலை, ரிஷிகளுக்கும் மகாத்மாக்களுக்கும் 7 – 8 கலை என்றெல்லாம் சொல்வார்கள். ராம அவதாரம் 12 கலை; கிருஷ்ணாவதாரம் 16 கலை என்பார்கள். 16 கலை அளவுள்ள கிருஷ்ணாவதாரம் பூர்ணாவதாரம் (முழுமையான அவதாரம்) எனக் குறிப்பிடப்படுகிறது.

இவை தவிர, இறைவனின் ஒரு அம்சம் மாத்திரம் வெளிப்படும் அவதாரங்கள் அம்சாவதாரங்கள் எனப்படுகின்றனர். அதன்படி, மச்ச, கூர்ம, வராக, பலராம அவதாரங்களை அம்சாவதாரங்கள் என்பார்கள். ராமாயணத்தில் வரும் லக்ஷ்மண, பரத சத்ருக்கினர்களும் விஷ்ணுவின் அம்சமாகப் பிறந்தவர்களே.

மேலும் சக்தி ஆவேச அவதாரங்கள் என்றும் ஒரு வகை சொல்லப்படுகிறது. இறைவனின் உக்கிரமான சக்தி இந்த அவதாரங்கள் மூலம் வெளிப்பட்டு பெருமளவில் அழிக்கும் சக்தி வேலை செய்யும். பரசுராமர் அவதாரம் சக்தியாவேச அவதாரமாகக் குறிப்பிடப் பெறுகிறது. நரசிம்மாவதாரமும் அவ்வாறே.

அவதாரங்கள் எண்ணிக்கைக்குட்பட்டவை அல்ல

அவதாரங்கள் எண்ணிலடங்கா என்றும் ஸ்ரீமத் பாகவதம் குறிப்பிடுவதாக ஸ்ரீ ராமகிருஷ்ண பரமஹம்சர் கூறுவதுண்டு. அது மெய்யாகவே இருக்க வாய்ப்பிருக்கிறது. காரணம் இறையவதாரங்களைப் பற்றி (10 அவதாரங்கள், 27 அவதாரங்கள் என்றெல்லாம்) குறிப்பிடும் புராணங்கள், ஆயிரக்கணக்கான ஆண்டுகளுக்கு முன்னர் எழுதப் பட்டவை. எப்போதெல்லாம் தர்மம் தாழ்ந்து அதர்மம் மேலோங்குகிறதோ அப்போதெல்லாம் அவதாரம் நிகழ்கிறது என்கிற கூற்றின்படி பார்த்தால், புராண காலத்துக்குப் பிற்பாடும் அவதாரங்கள் நிகழ்ந்து கொண்டே தான் இருந்தாகவேண்டும் என்பது தெளிவாகிறது.

அவதார புருஷர்கள்

அப்படிப் பிற்காலத்தில் வந்த சில மகாத்மாக்கள் பக்தர்களால் அவதார புருஷர்களாகக் கொண்டாடப் பெறுகின்றனர். மெய்யான ஆன்மீக நாட்டம் உள்ள சாதகர்கள், நமது பண்டைய சாத்திர நூல்களுக்கும், புராணங்களுக்கும் கொடுக்கப்படும் அதே முக்கியத்துவத்தை இவர்களது போதனைகளுக்கும் வாழ்க்கை சரிதங்களுக்கும் அளிக்கிறார்கள்.

அவர்களில் சிலர்:

  • ஸ்ரீ ஆதி சங்கரர் — இவரை சிவனின் அவதாரமாகக் கருதுகின்றனர்.
  • ராமானுஜர்: தென்னாட்டு வைணவர்கள், இவரை லக்ஷ்மணன்/ பலராமன் /ஆதிசேஷனின் அவதாரமாகக் குறிப்பிடுவர்.
  • சைதன்ய மகா பிரபு: வங்காளத்தில் இவர் ராதையின் அவதாரமாகக் கொண்டாடப் பெறுகிறார்.
  • ஷிர்டி சாய்பாபா: மதங்களைக் கடந்து நிற்கும் இறைவனின் அவதாரமாக ஷிர்டி சாய் பக்தர்களால் கொண்டாடப் படுகிறார்.
  • சத்ய சாய்பாபா: சிவ சக்தியின் அவதாரம் என்பார்கள் சாய் பக்தர்கள்.
  • ஸ்ரீ ராமகிருஷ்ண பரம ஹம்சர்: இவர் காளியின் அவதாரமாகவும், சைதன்யரின் மறு அவதாரமாகவும் அதே சமயம் மதங்களைக் கடந்து நின்ற ஞானியாகவும் போற்றப் படுகிறார்.
  • பகவான் ரமண மகரிஷி: பூரண ஞானியான இவர் அவதாரம் எனும் கோட்பாட்டுக்குள் வராதவர் எனினும் அவரை முருகனாகக் கண்டு தரிசித்து முருகனின் அவதாரமாகக் கூறும் பக்தர்களும் உண்டு.
  • (அம்மா) மாதா அமிர்தானந்தமயி தேவி: தேவி பராசக்தியின்/ லலிதாம்பிகையின்/ பவதாரிணியின் அவதாரமாகவே இவரது பக்தர்கள் இவரைப் போற்றுகின்றனர். இவரை ‘சிவ சிக்தி ஐக்கிய ரூபிணி’ என்றும் கூறுவர். ஸ்ரீ ராம கிருஷ்ணர்-சாரதா தேவியின் அவதாரத்தின் தொடர்ச்சி என்பார்கள் ராமகிருஷ்ணர் பாரம்பரியத்தில் வந்து அம்மாவிடம் சேர்ந்த பக்தர்கள்.

இவர்களில் பலரும் தம் தாய் மொழியிலேயே, சாமானியருக்கும் புரியும் வகையில் மிகவும் எளிமையாகத் தமது உபதேசங்களை நல்குவர். ஆயினும் இவர்களது வாக்குகள் நமது பண்டைய சாத்திரங்களின் சாரமேயன்றி வேறில்லை என்பதை சான்றோர் அறிவர்.

Former President Abdhul Kalam with Amma (Mata Amritanandamayi)

இவர்களது எளிய மொழிகள் சிக்கலான சாத்திரங்களுக்கும் தெள்ளிய விளக்கங்களாக அமையும். அது மட்டுமல்லாது, கால தேச மாற்றங்களுக்கு ஏற்ப சனாதன மதத்தில் சில மாற்றங்களையும் புதிய பாதைகளையும் உருவாக்கித் தம் பக்தர்களை வழிநடத்துவர் இந்த அவதார புருஷர்கள்.

இவர்களில் சிலர் சுயம்புக்கள். அதாவது பிறவியிலிருந்தே ஞானம் பெற்றவர்கள். ஆயினும் அவதார புருஷர்கள் சிலர் தம் இளம் சாதனா காலத்தில் ஒரு குறிப்பிட்ட தெய்வ ரூபத்தை பக்தி செய்தவர்களாகவும், ஒரு குறிப்பிட்ட ஆன்மீகப் பாதையைக் மேற்கொண்டவர்களாகவும் இருந்து தம் இறை நிலையை எத்தியதாகவும் நாம் அவர்கள் சரிதத்தில் காண்போம்.

ஆனால் நிறை நிலை பெற்ற அவர்கள் பெரும்பாலும் மதங்கள், உட்பிரிவுகள், சாதி, இன வட்டங்களின் எல்லைகளைக் கடந்து நின்று, அனைத்து வகை மக்களையும் ஈர்க்கும் ஓர் தெய்வீக அன்பின் வடிவங்களாகவே இருப்பார்கள். பல்வேறு ருசிகள், வாசனைகள், வேறுபாடுகளைச் சுமந்து கொண்டு தம்மிடம் வரும் அன்பர்களுக்கு அவரவர்களுக்கு ஏற்ற ஆன்மீக மார்க்கத்தைக் காட்டியருளுபவர்களாக விளங்குவார்கள். அறிவியலுக்கோ, பகுத்தறிவுக்கோ எட்டாத எத்தனையோ அற்புதங்களை இவர்கள் தம் பக்தர்களின் வாழ்க்கையில் நிகழ்த்திக் காட்டி தம்மைச் சரணடைந்தவர்களின் சிரத்தை, பக்தி, விசுவாசத்தைத் திடப்படுத்தி ஆன்மீக வாழ்வில் முன்னேற ஒளி நல்குவார்கள்.

பக்தர்கள்கள், ஆன்மீகத் தேடல் மிக்க சாதகர்களைத் தவிர, கள்ளம் கபடமற்ற உள்ளம் கொண்ட சாமானிய மக்களும் கூட அவதார புருஷர்களால் பெரிதும் ஈர்க்கப் பட்டு வந்து அவர்களைச் சரணடைந்து, அவர்களின் அருளால் தம் உலகியல் வாழ்வில் வரும் கஷ்டங்கள், நோய்கள், பிரச்சனைகள், துக்கங்களுக்கு எளிதில் தீர்வுகாண்பார்கள். தாம் பெற்ற அத்தகைய அற்புதமான நிவாரணங்கள் மூலம் அவர்களது இறை நம்பிக்கை திடமாகி, அவர்களும் காலப் போக்கில் ஆன்மீகப் பாதையில் அடியெடுத்து வைக்கும் பக்குவம் பெறுவார்கள்.

கவனிக்க — ஞான மார்க்கத்தில் அவதாரம் எனும் பேச்சுக்கு இடமில்லை

நமது இந்து மதத்தின் அத்வைதக் கோட்பாட்டை வலியுறுத்தும் ஞான மார்க்கத்தில் ஜீவாத்மாவும் பரமாத்மாவும் வேறு வேறு அல்ல. படைப்பில் உள்ள அனைத்துமே இறைவனே;  மாயையினாலும் அகங்காரத்தாலும் பீடிக்கப்பட்டு ஜீவன் தன்னை இறைவனிடமிருந்து வேறாய் எண்ணும் அஞ்ஞானத்தினால் பேதத்தைக் காண்கிறான். அந்த அஞ்ஞானம் போனால், தான் இறைவனேயன்றி வேறில்லை என்பதை ஜீவன் உணர்வான். ஆக, நாம் எல்லாருமே அடிப்படையில் இறை சொரூபமே. ஆகவே எவரோ ஓரிருவர்தான் அவதார புருஷர்களாய் வருகிறார்கள் என்கிற கோட்பாடு ஞான மார்க்கத்தில் இல்லை! நாம் எல்லாருமே அவதாரங்கள் தான்!

ஆனால் (நான் வேறு இறைவன் வேறு) எனும் துவைத உணர்வை ஏற்கும் பக்தி மார்க்கத்தில் அவதாரம் ஓர் முக்கியமான விஷயமாகிறது. பக்தர்கள் இறைவனுடன் கூடி வாழ்ந்து அவன் லீலைகளைக் கண்டு ஆனுபவித்து ஆனந்திக்கும் பேறைத் தரவே இறைவன் அவதரித்து வருகிறான்.

அவதார புருஷர்களை எல்லோராலும் அடையாளம் காணமுடியாது

இறைவனின் மாயா விளையாட்டில் இதுவும் ஓர் முக்கியமான நிதர்சனமே!

இன்று நாம் இறையவதாரங்களான ராமரையும் கிருஷ்ணரையும் தெய்வமாகக் கொண்டாடினாலும், அவர்கள் அவதரித்த காலத்தில் அவர்களை எதிர்த்தவர்களும், விமரிசித்தவர்களும் அவதூறு பேசியவர்களும் இருக்கத்தான் செய்தார்கள்!

பொதுவாகவே மிகப் பரவலாய் பலருக்கும் இறைவனை ஏதோ தொலை தூரத்தில் ஆகாயத்தில் ஒரு வைகுண்டத்திலோ, சுவர்க்கத்திலோ, பர மண்டலத்திலோ, கைலாயத்திலோ இருப்பதாக ஒப்புக்கொள்வது தான் எளிதாக இருக்கிறது. அடுத்தபடியாக,  இறைவனின் வெவ்வேறு ரூபங்களையும், ஆயிரக்கணக்கான ஆண்டுகளுக்கு முன் மனித வடிவில் வாழ்ந்த அவதாரங்களான ராமரையும், கிருஷ்ணரையும் கோவில்களில் விக்கிரக வடிவில் கும்பிட்டு வணங்கிப் போவதே ஏற்புடையதாக இருக்கிறது. நிகழ் காலத்தில்,  நம்முள் ஒருவராக ரத்தமும் சதையும் கொண்ட மனித வடிவில்  ஒருவரை இறைவனாகக் காண்பது ஒப்ப முடியாமல் இருக்கிறது!

வரையறைக்கு உட்பட்ட தன் சிற்றறிவை வைத்துக்கொண்டு, மகாத்மாக்களை எடை போட்டு அவர்களை இழித்துப் பேசுவதும், அவதூறுகளைக் கூறுவதும், ஏமாற்றுப் பேர்வழிகள், பாமர மக்களிடம் மூட நம்பிக்கையை வளர்த்து முட்டாளாக்குபவர்கள், பகுத்தறிவுக்கு ஒவ்வாதவர்கள், போலிச்சாமியார்கள் என்றெல்லாம் சொல்லியும் எள்ளி நகையாடுபவர்கள் பலர் உண்டு.

சமீப காலத்தில் வாழ்ந்து செத்துப் போன மகாத்மாக்களைக் கூட ஒரு வேளை ஒப்புக்கொண்டாலும் கூட,  உயிரோடு வாழும் அவதார புருஷர்களை இவர்கள் ஒப்புக்கொள்ளவே மாட்டார்கள்!

ஸ்ரீ ராமகிருஷ்ணர் அவதாரங்கள்  பற்றிக் கூறும் கருத்துகள் மிக முக்கியமானவை

தம்மை ஓர் அவதாரமாக தம் அந்தரங்க பக்தர்களிடையே வெளிப்படுத்திய ஸ்ரீ ராமகிருஷ்ண பரமஹம்சர், இறை அவதாரம் பற்றிப் பல பொன்னான கருத்துகளை  மிக எளிமையாகத் தம் உபதேசங்களில் தந்திருக்கிறார்.   அவற்றில் சிலவற்றை இங்கு காண்போம்:

  • “அவதார புருஷர்களிடம் ஞானமாகிய சூரியனையும் பக்தியாகிய சந்திரனையும் ஒரே சமயத்தில் காண முடியும்.”
  • “இறைவனின் லீலைகளில் (திருவிளையாடல்களில்) , ஈசுவர லீலை,தேவ லீலை, நர லீலை, ஜகத் லீலை என்று பல லீலைகள் உள்ளன. நர லீலையில் (மனித லீலையில்)தான் அவதாரம் நிகழ்கிறது.”
  • “நித்தியம் யாருடையதோ, அவருடையதே லீலையும். பக்தர்களுக்காக லீலை. மனித வடிவில் பார்த்தால் தானே பக்தர்கள் அவரை நேசிக்க முடியும்?”
  • “இறைவன் மனிதர்களிடம் அதிகம் பிரகாசிக்கிறான்; இறைவனைத் தேடவேண்டுமென்றால், அவதார புருஷர்களிடம் தேட வேண்டும் . பசுவின் சாரம் அதன் பால்; பால் வேண்டுமென்றால் பசுவின் மடியில் தான் தேடவேண்டும். அவதார புருஷர்கள் பசுவின் மடியைப் போல.”
  • “அவதார புருஷர்களை அறிய விரும்பினால், இறைக் காட்சி பெற விரும்பினால் சாதனை அவசியம்”.
  • “ஞான ஆராய்ச்சி வழியில், இறைவனில் லீலை கனவு போல உண்மையற்றதாகி விடுகிறது; ‘நான்; எனும் எண்ணம் கூடப் பறந்துவிடுகிறது; இந்த வழியில் அவதாரம் ஒப்புக்கொள்ளப் படுவதில்லை. ஆனால் இது மிகக் கடுமையான பாதை. பக்தர்களுக்கு உதவாது;  அதனால்தான் இறைவன் அவதரித்து பக்தியைக் குறித்து உபதேசிக்கிறார்; சரணடையச் சொல்கிறார்”.
  • “இறைவன் அவதார புருஷர்களிடம் தான் அதிகமாக வெளிப்படுகிறான்; எனவே அவதார புருஷர்கள் உடம்புடன் இருக்கும்போதே பக்தர்கள் அவர்களை வழிபட்டு சேவை செய்ய வேண்டும்”.
  • “இறைவன் மனிதனாக அவதரிக்குபோது அவரை [அந்த உருவில்] தியாயானிப்பது எளிதாகிறது. உடல் ஒரு திரை மட்டுமே. உள்ளே நாராயணன் உள்ளார். லாந்தர் விளக்கின் உள்ளே விளக்கு எரிவது போல்.”
  • “அவதார புருஷர்களை நினைப்பது, இறைவனை நினைப்பதே”.
  • “ராமன் இறையவதாரம் என்றால்  சீதையைப் பிரிந்தபோது அழுதாரே என்று கேட்கிறார்கள்.  பஞ்ச பூதங்களால் ஆன இந்த உடம்பை எடுத்து வந்தாலே, உடலுக்குள்ள பசி, தாகம் போன்ற பலவும் அவதார புருஷர்களுக்கும் இருக்கின்றன; ஏன், நோய், மனக்கவலை போன்றவை கூட இருக்கின்றன. அத்தகைய ஒருவரை அவதாரம் என்று எப்படி ஏற்றுக்கொள்வது என்று கேட்கிறார்கள்.  இதற்கு “பஞ்ச பூதங்கள் எனும் வலையில் அகப்பட்டுக் கொண்டு பிரம்மமும் கண்ணீர் வடிக்கிறது” என்பது தான் என் பதில்”.

-=0()0=-

Why did Sri Ramakrishna choose Maa Kali? What is the significance of Worship Kali?

/0 Comments/in /by

Who is Kali?

Is she the woman God of death and destruction? Or is she just a symbolic representation of the deadly force that emanated in fiery feminine form from the brow of the goddess Durga, to slay the demons? Is she just a God of folklore who carries the souls of the slain soldiers from the war front, as depicted in Mahabharata? Is she a great warrior of the Santal tribe who waged many bloody battles and by virtue of her heroic deeds, raised to the level of a God, or is she “Kotravai”, the blood-thirsty God found in ancient Tamil literature?

Or is she the Shakti of Shiva, who is really the “arta-nari” – the woman-half of Shiva? If so, how come she is depicted to be standing on the seemingly dead and inert body of her husband Shiva? If she the all benevolent and lovable “Lokha mata”, the universal mother who is worshiped in many pleasing and adorable female forms as Parvati, Meenakshi, Kamakshi, Raja Rajeshwari and so on? If so, why is she depicted in such a fiery form of Kali – dark skinned, bloody and protruding eyes, tongue hanging out, her two canine teeth protruding out like a carnivorous animal, body smeared with ash, wearing a garland of human skulls, just wearing a skirt made of human arms and standing over the corpse-like body of her husband Shiva?

Is she simply a representation, in woman form, of the all pervading Brahman, who is beyond form and formless, who is both the manifest and un-manliest, who is behind creation, sustenance and destruction and consequently, the Ultimate Reality, from whom the three Prime Gods – Brahma, Vishnu and Shiva (Rudra) arise and disappear like bubbles from the sea, as eulogized in the “Nirvana-tantra”?

To grasp Kali by any such inquiries is too difficult and too daunting a task! But the best way to grasp her true import is to surrender to her unquestioningly and unconditionally like the great Bengali Saint Poet Ramprasad had done. He declares “I have understood that Kali is Brahman and thus have gleefully renounced both Dharma and Adharma”.

In the recent history, Sri Ramakrishna Paramahamsa (1836-1886) is one great sage, who was an ardent devotee of Bhavatarini – the Kali of Dakshineswar temple (near Kolkotta). Sri Ramakrishna had the divine vision of Kali and he was virtually on a never-ceasing divine communion with her.

It is very difficult to say whether Sri Ramakrishna chose Maa Kali or Maa Kali chose Ramakrishna to express Her divinity through him! It looks to me that the later was more true.

Worshiping Lord Raghuvir (Ram) and Sitala Devi (A form of Durga) as family deities was in vogue in Sri Ramakrishna’s family. But there doesn’t seem to be any specific instance of Sri Ramakrishna’s ‘attachment’ to Sitala Devi for worship in his early years.

Sri Ramakrishna’s first “encounter” with Maa Kali seems have happened when he took a pilgrimage as a boy along with local women to Anoor Visalakshi Temple. As he was walking with the women singing bhajans on Divine mother, he suddenly went into a trance – attaining bhava Samadhi and getting immersed in overwhelming emotions on Devi.

Later, in his late teens, he went to Kolkata to assist his elder brother Ramkumar, who was earning the very livelihood through practicing purohitam (priesthood) for the family stricken with poverty at Kamarpukur. Ramkumar got appointed to to Dakshineswar Kali temple as the priest and Sri Ramakrishna too shifted to the temple premises only very reluctantly. Interestingly, the orthodox Brahmin mindset he had in those days made him decline to eat Kali’s Prasad!

I believe it was gradually afterword that Dakshineswar Bhavatarini Kali started Her divine play of ‘possessing’ the reluctant Village Brahmin teenager and making him her own and finally making his Self her own divine abode!

The rest is history.

Sri Ramakrishna was a great lover of Ramprasad’s songs on Kali. He used to interpret the profound meaning behind Ramprasad’s songs, based on his own personal and intimate experience of Kali.

He says “What Vedas call as Brahman, he (Ramprasad) addresses as the Mother. He who is attributeless also has attributes. He who is Brahman is also Sakti. When thought of as inactive, He is called Brahman, and when thought of as Creator, Preserver and Destroyer, He is called the Primordial Energy, Kali. …. Brahman alone is addressed as mother. This is because mother is an object of great love. One is able to realize God just through this love.”

Kali worship, Tantra and Sri Ramakrishna

Regarding significance of Kali Worship, Shaktas will give lots of reasons based on Puranas and Tantra Shastras about the superiority of Kali worship over other sects. In my opinion, Shakta was a very strong sect, (like Gaudiya Vaishnavism) in Bengal existing in those periods, thanks to the widespread practice of Tantra amid Bengalis.

It may be pointed out that Sri Ramakrishna practiced Tantra under the methodical and strict guidance of Bhairavi Brahmani and attained the pinnacle of divine experience as per Tantra Shastras. But during his days, Tantra Shastra had attained quite a bad reputation because it was conveniently misunderstood and practiced by many to enjoy drinking and sex. Leaving behind the core idea of transcending those meaner pulls to attain divinity (Unity of Shiva and Shakti) through enjoying and overcoming, Tantra in practice had considerably degenerated those days.

By the strength of his divine experience, Sri Ramakrishna strongly warned against those practices of Tantra; he pointed out that the chances of falling were rather more than succeeding by the secret practicing of indulgence in the Pancha Makaras — madya (wine), māṃsa (meat), matsya (fish), mudrā (parched grain) and maithuna (sexual intercourse) of the Tantra.

Sri Ramakrishna prescribed Bhakti as the best means for woshipping divine mother Kali. For him, Maa Kali and what Upanishads call Brahman are one; Maa Kali is Brahman and Maya rolled into one and inseparable.

In the path of Bhakti on Kali, again, Sri Ramakrishna recommended a relationship of a child with its mother (Santhana bhava) as the best and detested a relationship as a lover (Madhura bhava).

Kali is depicted in several sub-forms too for worship and also for grasping her different attributes by people of different tastes and temperaments. These classifications have their origin mostly in Tantra practice.

Once, based on a request made by Kesab Sen, Sri Ramakrishna explained to him some forms of Kali:

“Maha-Kali & Niya Kali: These two forms are mentioned in the Tantra philosophy. When there were neither the creation nor the sun, moon, planets and the earth, when darkness was enveloped in darkness, then the Mother, the formless one, Maha Kali, the Great Power, was one with Maha-Kala, the absolute.

Syama-Kali: She has somewhat a tender aspect and is worshiped in the Hindu households. She is the dispenser of boons and the dispenser of fear.

Raksha-Kali: She is the Protectress; people worship her in times of epidemics, famine, earth quake, draught and floods.

Smasana-Kali: She is the embodiment of power and destruction. She resides in the cremation ground, surrounded by corpses, jackels and terrible female spirits. From her mouth flows a stream of blood, from her neck hangs a garlant of human heads and around her waist is agirdle made of human hands.”

Sri Ramakrishna also gives a unique explanation to the dark complexion of Kali. “She appears black because she is viewed from a distance. But when intimately known, she is no longer so. The sky appears blue at a distance; but look at it close by and you will find that it has no color”.

Yes. It is the intimacy with her that matters – to know the true nature of Kali.

However. we should not make the mistake of compartmentalizing Sri Ramakrishna to be a Shakta. He was a vaishnava amidst Vaishnu Bhakts; he was a Shaivite amidst Shiv Bhakts. He was an Advaiti amidst Jnanis. He was a yogi amidst Raja yogis.

We must also remember this: Sri Ramakrishna, when he practiced Nirvikalpa Samadhi under the guidance of Tota Puri had to mentally severe his emotional dvaita relationship with Maa Kali; as per Tota Puri’s instruction, he had to cut and get rid of Kali’s form from his mind (by using the sword of jyana) before he experienced Nirvikalpa Samadhi where the experience of God is beyond name and form.

However, for the sake of ‘coming back’ and teaching the world his all-encompassing divine knowledge, Maa Kali instructed him to remain in Bhava Samadhi (in a state where he could be in communion with God with name and form only).

(Sources: Wikipedia, “The Gospel of Sri Ramakrishna”)

When every action of human is prefabricated by God, and human beings are (acc. to Gita) just instruments in the hands of God, how can we define what is meritorious (Punya) and evil (Paap)?

/0 Comments/in /by

Sri Ramakrishna Paramahamsa says that as long as we believe we have free will, we have to own up the consequences of actions done by us with our free will.

But it is indeed true that at the exalted level of comprehension, everything is God’s will. A person who attains this conviction firmly is the one who has attained God realization or self realization. Only such a person becomes the perfect instrument of God. Sri Ramakrishna says that whatever that person does is simply the acts of God and it will only be perfect and right.

If ordinary people do whatever they want to do by saying that they are doing it as God’s instruments they are only deluding themselves.

Suppose a person, out of a very reasonable justification (in his own assessment) kills another with anger and vengeance. He may say, “I have delivered the right justice that this fellow deserved for his evil actions. I have acted as God’s instrument . His ‘prarabdha’ is such that he gets killed by me in this birth. So, I have not committed any sin.”

If his argument is really true, what happens if police arrest him and the court orders a judgement that he should be hanged? Should he not accept that it is also by God’s will and the judge acted as God’ s instrument and punished him?

That’s why Sri Ramakrishna says that along with the ‘idea’ of free will, the concepts of punya and papa too shall coexist. If not, there will be total anarchy. Without fear of punishment based on papa, people will keep doing all sorts of atrocities.

How do you get Mantra Diksha from Sri Ramakrishna Math?

/5 Comments/in /by

Please approach your nearest branch of Sri Ramakrishna Math and tell them about your intention of taking Mantra. The monk/ manager in the Math would normally ask you about your background knowledge about Sri Ramakrishna Paramahamsa, Sarada Devi and Swami Vivekananda. You are expected to have some reasonable exposure by reading their books and have a conviction about Sri Ramakrishna as a divine Avatar.

Mantra diksha is given only by one or two designated senior most monks of RK Math (President / Vice President of Belur Math) and as and when such a monk visits the branch (may be a once or twice in a year), you can get intimated. They will also display a board in the Math premises about the visit and giving of Mantra diksha. You have to fill up a form asking your biodata and about your interest on Ramakrishna. You can thus get registered to be a seeker of Diksha. They will intimate to you when and how to come and the things you have to bring in the morning. (Flower garland, fruits to offer, a pair of dhoti & angavastra to be given, Guru dakshina (as per your wish), any donation willingly given etc).

Please note: Ramakrishna Math will initiate you only in Sri Ramakrishna mantra. If you want to be initiated in any other mantra (like Shiva mantra or Narayana mantra) they won’t.

You are expected to come with empty stomach early in the morning.

The ceremony will be a common session for all the seekers of diksha for the day. There will be a bhajan session and then a formal puja to be performed by you etc. The Diksha guru would give a small introductory lecture; ask for any clarifications from the gathering. He will give the mantra commonly to all in a closed hall/ room. (not individually). Then each individual will be invited to come to the Guru and he will be asked to chant the mantra to the Guru so as to ensure that it has been grasped properly and pronounced properly.

As a regular practice, you will be advised to chant the mantras at least 108 times per session twice a day. The more you do, the better. An instruction slip will be given to you giving further guidelines on Mantra chanting, and advice of doing manasa puja, meditation etc.

Then you will individually offer a pada puja to the guru after garlanding him and making the offerings brought by you.

The session will end sometime in the noon. Immediately, you will be offered a glass of juice (Panakam) first and then a sumptuous prasadam to eat.

Picture showing Sri Ramakrishna Paramahamsa offering informal Sanyas to his young disciples Narendra, Rakhal, Bapuram and others.

Sri Ramakrishna Paramahamsa and the significance of Kalpatharu Day (January 1st, the New Year Day)

/0 Comments/in /by

Sri Ma-(Mahendranath Gupta) The author of ‘Sri Sri Ramakrishna Kathamrutham’ (The Gospel of Sri Ramakrishna)

The year 1885 was coming to an end. For the ardent devotees of Sri Ramakrishna Paramahamsa, it was a year of pain and pleasure mixed together. Painful because their Master was suffering acutely owing to the cancer in his throat. The devotees had decided earlier to shift him from his abode at Dhakshnineswar Temple to Calcutta, initially for a brief period at Shyampukur and now to a palatial bungalow at Cossipore for the sake of better treatment and the convenience of attending to him all the 24 hours. Sri Ramakrishna’s young disciples as well as elderly householders took turns to be with him, attend to his needs and get blessed by his divine company.

By virtue of being in his company, their pleasures too were immeasurable. That was the remarkable divine play of an Avatar. Despite his severe pain in his throat, Sri Ramakrishna was continuously immersed in God; Despite his difficulty to speak, he could not help avoiding talking incessantly about spirituality; bhajans (devotional singing) were going on as usual in his company and the joy he radiated was infectious.

His food intake was dwindling dangerously. He could not consume anything better than porridge made of rava. His physique was gradually getting reduced to a skeleton. Like a child he would be worried too much about his health at times. He would writhe in unbearable pain and his pain will radiate as mental agony onto his devotees and attendants. Suddenly he would get immersed in deep Samadhi(remaining immersed in God consciousness) and a serene bliss would radiate from his face, the pain and agony he was suffering a moment earlier vanishing all of a sudden.

December 23, 1885, Mahendranath Gupta (Ma- The Author of Gospel of Sri Ramakrishna) was conversing with him.

Master: “Well, How long will it take for me to recover from this illness?”

Ma: “Perhaps 5 to 6 months”. Sri Ramakrishna becomes impatient like a child and Ma consoles him.

Master:”Can you explain one thing? How is that in spite of all these visions, all the ecstasy and Samadhi, I am so ill?”

Ma: “Your suffering is no doubt great; but it has a deep meaning. A change is coming to your mind. It is being directed towards formless aspect of God. Even your “ego of knowledge” is vanishing”

Master: “That is right. My teaching of others is coming to an end. I cannot give any more instruction. I see that everything is Rama Himself. And sometimes I say to my self “who shall I teach?” You see, because I am living in a rented house, many kinds of devotees are coming here. Hope I shall not have to put up a signboardannouncing my lectures!”

(The Master and Ma- laugh)

Ma: “There is yet another purpose in this illness. It is the final sifting of disciples. The devotees have achieved in these few days what they could not realize in five years of tapasya (penance). Their love and devotion are growing by leaps and bounds!”

Master: “That may be true”
..
.Sri Ramakrishna went into Samadhi; regaining consciousness, he said: “I saw everything passing from form to formlessness. . Well, this tendency of mine towards the formless in only a sign of MY NEARING DISSOLUTION; Isn’t it so?”

Ma: (wonderingly) “It may be”
. . . .

It was January 1st, 1886 NEW YEAR DAY 

On this day, Sri Ramakrishna was free from the pain and suffering from the wounds in his throat. He looked refreshed and enthusiastic. After noon- 3 PM. Sri Ramakrishna felt inclined to take a walk at the gardens of the mansion and he walked down from his room in the first floor. Being a holiday, there were about thirty devotees, some resting under the trees in the garden and some engaged in the daily chores at the house. Some devotees who were with him upstairs accompanied him as he came down to walk.

Girish Gosh, Ram, Atul and such devotees who were resting in the garden engaged in conversation, were surprised to see Sri Ramakrishna coming down walking in the garden. They immediately rushed to him and prostrated before him.

Suddenly Sri Ramakrishna asked Girish Gosh, “Well, Girish, you are going around and proclaiming to every body that I am an avatar! What is the wondrous stuff that you have noticed in me?”

Girish, unperturbed by such a point blank question from Sri Ramakrishna, knelt before him, folded his hands and uttered in a quivering voice “My master, your glories that even Valmiki and Vyasa could not aptly and fully describe, how do you expect this ignorant idiot to explain?”

The words that came from Girish’s mouth carrying his deepest emotions in his heart seemed to have melted the heart of Sri Ramakrishna. He said “What’s more that I shall say, I bless you all. Be illumined!”(” Tomader ki ar boli ? Ami tomader sakalke ashirvad kori. Tomader sakaler Chaitanya hok“), saying this, Sri Ramakrishna attained Bhava Samadhi. The moment every one heard these words, they felt emotionally surcharged. It looked as though they lost their mental balance by the ecstasy. Forgetting that they should not touch Sri Ramakrishna at his samadhi state, every fell onto his feet and touched his toes and took the dust on their heads. One by one they did the same.

Sri Ramakrishna touched the heads of every one of them and blessed them. His spiritually surcharged touch by his hand created electrifying effect on every one of them. Some started laughing; some started crying; some sat down then and there in meditation. Some called out others to come and immediately get the share of the unexpected flow of divine grace from Sri Ramakrishna.

Sri Ramakrishna gradually attained outer consciousness and returned to his room. Those who got his divine touch that day understood that Sri Ramakrishna passed on his grace to them without really bothering about who is meritorious and who is not to receive his blessings. The emotionally surcharged devotees immediately shared with others the experiences they got by the touch of Sri Ramakrishna. Some said they felt unfathomable bliss, some saw a flash of divine light, some got the vision of their personal Gods. Every one felt that the bliss of the experience was indescribable.

After this incidence, Sri Ramakrishna felt a severe burning sensation all over his body. He asked for Ganges water and sprinkled it all over his body. It is normally interpreted that the Master acquired to himself the sins of those whom he touched that day.

* * * * * *
Post Script:

1) Sri Ramakrishna passed away 8 months later on 16th August 1886.

2) It is the Tradition for the followers of Sri Ramakrishna Paramahamsa to celebrate January 1st as Kalpatharu Day (Kalpatharu: The wish-fulfilling tree). On Jaunary first, between 3 to 4 PM, Sri Ramakrishna Temples (in all Sri Ramakrishna Mutts) will be kept open and ardent followers of Sri Ramakrishna will undertake meditation during this auspicious period. Many devotees feel that an unusual sense of peace could be experienced during this meditating period.

Sources:
 The Gospel of Sri Ramakrishna – RK Math Chennai
Bhagwan Sri Ramakrishna (Tamil) – RK Math Chennai
A short life of Ma – Sri Ma Trust

“Verily, verily I say to you, that if you think on me, you will inherit my wealth, just as a son inherits the wealth of his father. And my wealth is Gyana (Spiritual Knowledge) and Bhakthi (Devotion) , Viveha (Discrimination) and Vairagya (Dispassion), shanthi and Anandam (peace and happiness) , prema and samadhi (intense love and realization of God)” – Sri Ramakrishna’s words of blessings to his intimate disciples – Ma

Ramakrishna Paramahamsa on Trigunas – Sattwa Rajas and Tamas

/0 Comments/in , /by

Sri Ramakrishna, a divine avatar in the 19th century, whose conversations on Hinduism have been extensively recorded in The Gospel of Sri Ramakrishna, has spoken very widely about “trigunas.”

Triguna means thee qualities, comprising of satva (purity and holiness), rajas(action and drive) and tamas(laziness and inertia). (To understand more about Trigunas, please read: Trigunas – Sattwa, Tamas and Rajas – The ancient Hindu Psychology) first.

Sri Ramakrishna says “God can be reached through satva guna. Rajas and Tamas separate us from God. Some compare sattwa to white color; rajas to red color and tamas to black,”

Sri Ramakrishna – He has elaborated a lot about Trigunas

 

Characteristics of People With Trigunas

Ramakrishna explains: “Pride, sleep and excessive eating are some of the identities of people of tamas. People with rajas engage themselves in many activities. Their dress will be pompous and shiny; their houses will display grandeur and be cleanly maintained; they will hang the portrait of the ‘queen’ (queen Victoria of British empire – it was the period when India was under British Rule)”

On the other hand, Ramakrishna says that, “People of sattwa guna will be soft and calm. They will earn just to have enough meals to live; they will not go out to sing praise on the rich to get money; their houses will not be properly maintained and may look unkempt. They will not bother about dressing impressively. They will not run around in hunt of name and fame.”

Play of Trigunas in Devotion to God

People’s gunas will be exposed in their attitude towards worship of God and in the practice of religious austerities too. Ramakrishna’s described his observation about devotees as follows:

Rajasic worship of God?

“The rajasic devotees  would wear silk clothes at the time of worship. They will wear a rosary made of ‘rudraksha’ around the neck and the rosary will have golden beads interspersed between rudraksha seeds. If someone visits their Puja Room, they will proudly take the visitor to show them around. Come this side; here are more to see; the floor is made of white marble; the ‘mantap’ (wooden enclosure where the God’s image is placed) has excellent carvings,” they will explain. They will donate to charities in a way visible to all.

 

 

As regards people of Sattwa guna, their contemplation about God, their acts of charity and their meditation will all be done secretively without the knowledge of others. They will sit inside the mosquito net and meditate. Others may think, “this man must have had poor sleep last night; that’s why he is sleeping so late.”

Ramakrishna says, “Sattwa is the last step in the stairs. By the next step, one can reach the roof. Once sattwa is in full measure, there won’t be much of delay to getGod’s vision. A little more progress will make one attain God.”

Trigunas – The Three Thieves

“The trigunas keep man under their spell; If sattwa is present, it drags rajas with it; If rajas is present, it drags tamas with it; All the three gunas are like thieves.

“Tamas destroys; rajas binds and sattwa releases one from bondage; but still, sattwa by itself cannot take you to Godliness, it can only show the way to God,” says Ramakrishna

He explains this concept of trigunas through the following story:

Once a rich man was traveling though a forest. Midway, he was suddenly surrounded by three thieves and they relieved him of all his possessions. Then one of the thieves said, “What’s the point in leaving him as such? Let’s kill him;” so saying, he advanced towards the rich man with his weapon. At that moment, the second thief intervened and said, “No. There is no use killing him; let us bind him thoroughly so that he cannot go and complain to the police.” So saying, he bound the man with a rope and all the thieves left the place.

After a while, the third thief returned to the place alone. He came near the rich man and said, “I am really sorry about the shabby treatment we have done to you. I will release you right now.”

So saying, he unbound the rich man, took him along showing the way through the winding paths of the jungle; finally they reached the outskirts of the forest and the highway was now visible. The thief said to the rich man “See, this is the road you can take now to reach your home.”

The rich man was moved. He said, “I am so grateful to you; won’t you please accompany me to my house? Our family will be very much pleased.” The thief replied: “I can’t come there. I will get caught by the police.” Saying so, he bidgoodbye to the man.

Ramakrishna explains that in the above parable, the thief who wanted to kill the rich man represents tamo guna. Tamas destroys. The second thief is rajas. It binds. It binds people to activities and make them forget God. The third thief is sattwa. It shows the way to reach God. Qualities like devotion, compassion, charity etc come from Satta. The rich man’s “own house” is the “Parabrahman.” One cannot attain the knowledge of the Brahman without transcending the three gunas.”

Active Engagement in Charity Work – Rajas or Satva?

During his meeting with Easwara Chandra Vidyasagar ( a great and well renowned scholar and philanthropist who lived during Ramakrishna’s period), Ramakrishna explained it this way: “Sir, what you are doing are acts of Sattwic karma; your rajas has its origins in sattwa. Out of sattwa comes compassion; even if your activities are based on compassion, activity by its very nature is rajasic. So, I would say, your activities are “rajasic sattwa;” so, they are harmless.”

Triguna and little children

When one studies the life of Ramakrishna, it is possible to understand how he himself lead a life of divinity, by transcending the trigunas. Ramakrishna used to frequently state that little children are divine because they too are beyond the fetters of Triguna. Only when a child grows, the three qualities start establishing their dominance on the character permanently. Sri Ramakrishna had a very keen eye to observe the behavior of children and he used to give very vivid and practical explanation of children’s behavior and how they are not bound by Trigunas.

We shall study further what Sri Ramakrishna says about Triguna and the behavior of children in the subsequent article.

Why is Sri Ramakrishna Paramahamsa revered as a great saint?

/0 Comments/in /by

Sri Ramakrishna Paramahamsa was not just a saint, but an Avatara Purusha. To his closest devotees, he had revealed that he was an avatar. There are so many aspects of him that make him great and we shall briefly see some of them here:

  • He was one of the great contributors to the revival of Sanatana Dharma (Hinduism) , which was precariously eclipsed by Western (Christian) influence due to the British Raj prevalent during his time (1836–1886).
  • He was one standing example to prove that every facet of Hinduism — be the path of Bhakti (including worship of multiple God forms), the path of Gnyana (ending up in Advaita Philosophy), the path (Pathanchali) Yoga (practices in meditation ending in Nirvikalpa Samadhi), the path of Kundalini Yoga (from Tantra) etc are all valid and true, by undergoing intense spiritual practices and experiencing Ultimate Truth in every path.
  • During his period, the path of Tantra, which was highly secretive was being practiced by some people for wrong purposes. Tantra involved spiritual practices involving experimentation in intimate man-woman relationship as a means to attain union of Soul and God and many of its rituals looked rather very extreme, dirty and abhorrent. Sri Ramakrishna was bold enough to even tread this path (guided by a senior lady Guru Bhairavi Brahmani) and was successful experiencing the highest state, by undergoing all the rigorous practices.Based on this experience, he could declare that even Tantra was a valid path to attain God; but he did not recommend it as a practice to his disciples, warning that there are more chances of falling rather than rising in that path for most people.
  • By his basic mindset, he was a Shakta (worshiper of Divine Mother, Shakti – Kali). At his earliest sadhana periods, he did intense tapas to get a darshan of Bhavatarini Kali (at Dakshineswar Temple) and got Her darshan. Devi merged in Him. He practiced Vaishnavism and had visions of Sri Rama, Devi Sita, Lord Krishna, Radha, Hanuman and many such God forms. He realised that all these God forms are verily inside Him.
  • Having tasted experience in God through various paths of Hinduism, he tried Islam and Christianity too and practicing and meditating on these paths, he realized that those paths also lead to God.
  • With such a varied experience behind him, he declared “As many faiths, so many paths”. He was a Vaishnava amidst devotees of Vishnu; he was a Shakta amidst devotees of Devi; he was a Christian amidst worshipers of Jesus. He was a Gnyani amidst Advaitis. He was a Yogi amidst yogis. People from every walk of life and every sect of religion who were blessed to come across him felt he was their own. Amidst all the paths, he proposed the path of Bakthi to one’s own Ishta (personal God) as the easiest and best way to attain God suited for majority of people.
  • He declared that kamini and kanchana (sex and gold) are the two greatest impediments for any spiritual seeker to attain God. He was emphatic and forthright that without relinquishing both, no spiritual attainment is ever possible.
  • He had no education beyond some primary schooling. This unassuming Brahmin was a simpleton to the core. He only spoke rustic Bengali. He could not touch money with his hand. He could not carry anything with him for tomorrow’s use.
  • He married when he was 24 years old and Saradadevi was 5 years old at that time. When Saradadevi came to live with him at Dakshineshwar, he declared to her that she was no different from the Divine Mother at the temple. Their life was a wonderful example to the world that a husband-wife relationship of the highest caliber was indeed possible without sex between them.
  • He spoke about God and spirituality all the time. Whatever he spoke was of the simplest and most easily comprehensible knowledge of the Supreme. What Pundits and scholars could not understand by reading Bhagavad Gita and Upanishads, they could get clarification and clarity from this rustic Poojari who did not study Sanskrit.
  • After 12 years of intense sadhanas in so many paths, he was ready to teach the world. He cried to divine mother to send qualified and eager aspirants who are yearning for divine knowledge. And young and educated aspirants started coming. During his living time, hardly three dozen people knew that he was a Mahatma/ Avatara par excellence.
  • It was his divine scheme that all his teachings and all his spiritual wealth was meant to be distributed to the outer world after his death (that happened due to his throat cancer when he was 50).
  • Lead by Swami Vivekananda, 16 of his young disciples left worldly life and took up Sanyas and lead a life of intense austerities after his death. Sarada Devi gave them emotional and spiritual support. Initiated by Swami Vivekananda, Sri Ramakrishna Math came up much later after his death.
  • Selfless service was one of the activities of Sri Ramakrishna Math. The inspiration for this came to Swami Vivekananda from Sri Ramakrishna who declared that as every human being is verily a form of God, we can serve God by serving them.
  • All his precious teachings of spirituality in the simplest language was destined to be given to the world after his death by his house Holder devotee Sri Ma- (Mahendra Nath Gupta). His Bengali book Sri Sri Ramakrishna Kathamritam (later in English The Gospel of Sri Ramakrishna) became a source book of Hinduism for every ordinary person to read, grasp and practice.